به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تحقیقات نشان داده است که لهجهها از جنوب انگلستان در حال گسترش هستند، اما همه چیز صرف شام در وقت چای نیست: شمال نیز در حال عقبنشینی است.
محققان دانشگاه یورک، دانشگاه لنکستر و دانشگاه نیویورک بیش از 14000 انگلیسی زبان مادری را مورد بررسی قرار دادند و نحوه صحبت آنها را امروز با یافته های مطالعات مشابه 70 سال پیش مقایسه کردند.
دکتر جورج بیلی، از دپارتمان زبان و علوم زبانی دانشگاه یورک، گفت که این نتایج چیزی شبیه به “یک کیسه مختلط” است. او گفت: “نکته مهم برای من این است که نگرانی هایی که می شنوید در مورد اینکه چگونه همه ما یکسان صحبت خواهیم کرد چه در 40، چه 50 یا 100 سال… این نگرانی ها بیش از حد چشمگیر هستند.”
«ویژگیهای گویش شمالی خود را حفظ کردهاند. صدای همه ما یکسان نخواهیم بود.»
این نظرسنجی پاسخهای مردم به سؤالات مربوط به تلفظ، گرامر و استفاده از برخی کلمات را در مقایسه با محل زندگی آنها در سنین 4 تا 13 – سالهای کلیدی یادگیری زبان و توسعه روش صحبت کردن، ترسیم کرد.
بیلی گفت که آنها متوجه شدند که یکی از ویژگی های گویش خاصی در حال خزنده به سمت شمال است.
مردم در سراسر انگلستان قبلاً «کات» و «پا» را تلفظ میکردند تا قافیه میکردند، اما این در قرن هفدهم تغییر کرد و اکنون تلفظ قافیهای یک چیز شمالی است.
این تحقیق نشان میدهد که خط جداکننده به سمت شمال در حال خزیدن است، با مردمی از شهرستانهای داخل و اطراف میدلندز، مانند گلوسسترشایر، هرفوردشایر، ورسسترشر، آکسفوردشایر و نورثهمپتونشایر، که از شکل «شمالی» به «جنوبی» تغییر میکنند.
با این حال، همچنین شواهدی از ادامه شکوفایی و گسترش صفات شمالی وجود داشت.
به عنوان مثال، تلفظ قافیهای «خز» و «خرس» مانند همیشه در لنکاوی و مرسیساید رایج است و حتی در حال گسترش است و در هال و هارتلپول در سواحل شرقی انگلستان ظاهر میشود.
بیلی گفت که دلایل آن دشوار است. اغلب اوقات، زبان به دلیل تماس رو در رو تغییر می کند. این سخنرانان با پیشینه های مختلف هستند که در حال حرکت هستند. وقتی با کسی صحبت می کنید، اغلب به طور ناخودآگاه به سمت او همگرا می شوید و این اثرات کوتاه مدت می تواند در یک دوره طولانی ایجاد شود.
محققان امیدوارند در آینده به داده های سرشماری نگاه کنند تا حرکت جمعیت و الگوهای مهاجرت را ردیابی کنند و ببینند چگونه آنها با روندهای لهجه مرتبط هستند.
این که آیا کسی “g” را در “انگشت” و “خواننده” تلفظ میکند یا خیر، یکی دیگر از نشانگرهای گویش کلیدی است، که اکنون “g” در خواننده رایجترین شکل آن است.
در دهه 1950، گویندگانی که «g» را در هر دو کلمه بیان میکردند، عمدتاً در شمال غربی انگلستان و میدلند غربی بودند، اما بررسی جدید نشان داد که این تلفظ فراتر از محدودیتهای سنتی خود، به هرفوردشایر، پرستون، ریبل گسترش مییابد. دره و ناتینگهام شایر
به طور مشابه، این نظرسنجی نشان داد که اصطلاح «آب نبات چوبی» به جای «آب نبات چوبی» که تصور میشود منحصراً در لیورپول استفاده میشود، اکنون در شمال ولز نیز رایج است.
بیلی گفت: این تحقیق نشان داد که هنوز تنوع زیادی از لهجه ها در بریتانیا وجود دارد.
مردم اغلب این فکر را دارند که همه ما یکسان صحبت خواهیم کرد و لهجه لندن در حال گسترش است. ما شواهدی از آن پیدا کردیم، اما عکس آن را نیز یافتیم.
لهجهها هنوز بخش بزرگی از هویت مردم را تشکیل میدهند. این مانند نشانگر این است که ما چه کسی هستیم و از کجا هستیم، نه فقط از نظر جغرافیایی، بلکه از نظر اجتماعی. غرور واقعی در آن وجود دارد و این چیزی نیست که ما به راحتی آن را رها کنیم.»
این تحقیق در Journal of Linguistic Geography منتشر شده است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.