دریاچه مید: آب در حال انقباض اسرار مدفون و یافته های وحشتناک را کشف می کند | نوادا

خشکسالی راهی برای آشکار کردن چیزها دارد. آب‌ها می‌توانند بی‌ثباتی سیستم‌های حیاتی را که جوامع را فعال نگه می‌دارند و شهرهای باستانی پنهان را آشکار می‌کنند، برجسته کند.

در مورد دریاچه مید، بزرگترین مخزن آمریکا، کاهش آب در ماه های اخیر اسرار مدفون و دیگر یافته های مرموز را کشف کرده است: حداقل سه مجموعه از بقایای انسان، از جمله جسدی در داخل بشکه که می تواند به قتل اوباش مرتبط باشد، و یک قایق غرق شده که قدمت آن به جنگ جهانی دوم برمی گردد.

خشکسالی طاقت فرسا در غرب آمریکا این دریاچه را که منبع آبی حیاتی برای 25 میلیون نفر است، تخلیه کرده است، شاخه‌های فرعی را خشک می‌کند، تولید برق آبی را تهدید می‌کند و رمپ‌های قایق را در این مکان تفریحی محبوب می‌بندد. اکنون در پایین ترین سطح خود از زمان پر شدن دریاچه در سال 1937 قرار دارد.

مقامات انتظار یافته‌های وحشتناک بیشتری را دارند و قبلاً تماس‌هایی از بازدیدکنندگان در مورد بقایای احتمالی دریافت کرده‌اند که معلوم شد استخوان‌های حیوانات یا اسکلت‌های پایه‌ای است که سال‌ها قبل از غواصان محلی به جا مانده است.

“شما چیزهایی را در دریاچه خواهید یافت. مایکل گرین، دانشیار تاریخ در دانشگاه نوادا، لاس وگاس، گفت: این امر اجتناب ناپذیر است. تماشای ریزش دریاچه، ظاهر شدن جزایر، حلقه وان حمام، جابجایی هرچه بیشتر مارینا، غم انگیز است.

موج اخیر اکتشافات در ماه می زمانی آغاز شد که قایقرانان یک بشکه را مشاهده کردند. در داخل بقایای مردی وجود داشت که به گفته مقامات بین اواسط دهه 1970 و اوایل دهه 1980 تیراندازی شد. موزه محلی اوباش گفت که این قتل دارای امضای یک “ضربه اوباش” است، و مصادف با “خشونت آمیزترین دوره در گذشته لاس وگاس – دوران جنایات خیابانی بی سابقه و کشتارهای زیرزمینی” بود.

یک هفته پس از آن کشف، دو خواهری که در دریاچه پارو می‌زدند، با چیزی که فکر می‌کردند استخوان‌های یک گوسفند شاخ بزرگ است، برخورد کردند، اما معلوم شد که این استخوان‌ها مجموعه دیگری از بقایای انسانی است.

ری اسپنسر، ستوان پلیس لاس وگاس، در ماه مه گفت: «می‌توانم بگویم که با کاهش سطح آب، احتمال زیادی وجود دارد که بقایای انسانی بیشتری پیدا کنیم».

در اوایل این هفته، شخصی به محیط بانان پارک هشدار داد که بقایای انسانی بیشتری را که تا حدی در گل و لای در امتداد ساحل محصور شده بودند، آگاه کرد. پارک در بیانیه ای اعلام کرد که تحقیقات همچنان ادامه دارد.

اما فقط اجساد در آب وجود ندارد که از رودخانه کلرادو وارد می شود، و کارشناسان می گویند با رشد “حلقه وان حمام” در اطراف دریاچه، اکتشافات بیشتری در انتظار هستند.

تابستان امسال یک قایق غرق شده دوران جنگ جهانی دوم شروع به بیرون آمدن از آب کرد. کشتی فرود هیگینز، مدل هایی از آن در نرماندی مستقر شد، زمانی برای بررسی رودخانه کلرادو مورد استفاده قرار گرفت و سپس قبل از غرق شدن به اسکله فروخته شد.

8NewsNow گزارش داد که یک هواپیمای سقوط کرده B-29 از سال 1948 در آب بوده است. 8NewsNow گزارش داد که هنوز بسیار زیر سطح است، اما با کاهش سطح آب، نور برای اولین بار در دهه ها به هواپیما می رسد.

گرین اشاره می کند که دریاچه مید یک بدنه آبی طبیعی نیست. این سد با ایجاد سد هوور شکل گرفت که سنت توماس، یک سکونتگاه مورمونی را که در سال 1865 تأسیس شد، زیر آب برد. به گزارش دیزرت نیوز، یکی از ساکنان نهایی شهر در سال 1938 زمانی که آب به درب ورودی او رسید، آنجا را ترک کرد. کاهش سطح دریاچه، که در طول سال ها چندین بار سنت توماس را در معرض دید قرار داده است، سکونتگاه را در 10 سال گذشته قابل مشاهده نگه داشته است.

گرین که در مورد تاریخ نوادا و لاس وگاس تدریس می کند، گفت که دریاچه حفاری های باستان شناسی را نیز پوشش می دهد، به این معنی که ممکن است موارد تاریخی در آب وجود داشته باشد.

گرین گفت: «ممکن است در واقع برخی از آثار باستان شناسی وجود داشته باشد. باستان شناسان در آنجا کار می کردند تا اینکه دریاچه در اطراف آنها طلوع کرد.

سطح آب این مخزن وسیع از سال 1983 بیش از 170 فوت (52 متر) کاهش یافته است، همان سالی که رودخانه کلرادو سرریزهای سد را زیر آب گرفت. استخراج بیش از حد، گرمای شدید و کاهش ذوب برف، حوضه رودخانه کلرادو را سنگین کرده است و تقریباً 40 سال بعد، دریاچه مید به حدود 27 درصد از ظرفیت خود کاهش یافته است.

پیش‌بینی ناخوشایند است – رودخانه کلرادو دو دهه خشکسالی را تحمل کرده است و مقامات پیش‌بینی می‌کنند که سطح آب دریاچه مید به کاهش خود ادامه خواهد داد، به این معنی که اکتشافات بیشتری کشف خواهند شد.

گرین گفت: «معمولاً چیزهای زیادی وجود دارد که به پایین می‌رود و شما فقط منتظر می‌مانید. “در حالت ایده آل، ما آب بیشتری دریافت خواهیم کرد و بیشتر پیدا نخواهیم کرد.”