“این به آنها نشان می دهد که تنها نیستند”: در اولین تیم پناهندگان بریتانیا | فوتبال

‘Eیکی از این پسرها داستانی دارد. “اما برای دو ساعت در روز پنجشنبه، آنها می توانند همه چیز را فراموش کنند، هر چه سختی دارند. آنها برای این موضوع روز شماری می کنند. همه اینجا می‌دانند که فوتبال دارند تا آنها را ادامه دهند.»

احمد بهتر از هرکسی می داند که Changing Lives FC، اولین تیم در بریتانیا که تماماً از پناهندگان و مهاجران تشکیل شده است، چگونه به انجام آنچه نامش وعده داده کمک کرده است. از زمانی که شش سال پیش پس از یک سفر وحشتناک از مصر به این سواحل رسید، زمانی که او تنها 16 سال داشت، این برای او وجود داشت. او کاپیتان تیم است: شخصیتی شناخته شده و مورد احترام در جامعه که اکنون دیگران به او روی می آورند.

او با لبخندی تحقیرآمیز می گوید: «من در هارلو بسیار معروف هستم. من تمام تلاشم را می کنم که به همه کمک کنم. اگه کسی مشکلی داشته باشه هر کاری از دستم برمیاد انجام میدم اگر در زمین بر سر آنها فریاد بزنم، آن را شخصی نمی‌دانند: آنها می‌دانند که این از من، دوستشان است.»

حدود 25 بازیکن در زمین چمن حضور دارند و احمد 10 ملیت دارد: سوری، غنا، سودانی، چادی. او می گوید: «پنج یا شش نفر هنوز انگلیسی صحبت نمی کنند. “اما این نقش فوتبال است، این زبان مشترک است.”

Changing Lives FC در لیگ ناحیه هارلو در اسکس بازی می کند و اهداف آن سه چیز است: بهبود موجودیت اعضای خود، تغییر روایت اغلب منفی در مورد پناهجویان و پناهجویانی که به کشور می رسند، و پیروزی در بازی ها در زمین.

مربی آنها، دیوید سیمونز، یک جوان 28 ساله با انرژی و بینش فوق العاده ای است که تأثیر آن بر گروه محسوس است. او در حالی که در یک دایره ایستاده اند، قبل از بیان برنامه های جلسه تمرین به آنها می گوید: “همه باید امروز سخت کار کنند، من بازیکنانی را برای بازی یکشنبه انتخاب می کنم.” این گروه بزرگ و ظاهراً متفاوت از مردان جوان بین 16 تا 24 سال به دقت گوش می دهند.

سیمونز می گوید: «من معتقدم که ما تیم خوبی هستیم. «بعضی از این پسرها به اندازه کافی استعداد دارند که تا آخر راه بروند و حرفه ای شوند. چه داستانی خواهد بود. ما سعی می کنیم تعادلی را ایجاد کنیم که در آن سرگرم می شویم و همچنین می خواهیم آنها یاد بگیرند. لذت بردن مهم است اما جنبه دیگر فوتبال نظم و انضباط است که به ارمغان می آورد.

“این افراد را گرد هم می آورد، به آنها می فهماند که تنها نیستند. برخی از این افراد در هتل ها زندگی می کنند و فقط چهار دیواری اتاق خود را دارند. در اینجا آنها می توانند بیرون باشند، بازی کنند، صحبت کنند، تعامل داشته باشند. این اعتماد آنها را تقویت می کند و این بسیار مهم است.»

تجربه Ussri Badawi، هافبک همه کاره ای که در سن 14 سالگی از دارفور جنگ زده فرار کرد و خود را «یکی از برندگان» برای زنده ماندن از سفری توصیف می کند که برایش بسیار دشوار است، دوباره آن را نشان می دهد. او می‌گوید: «در آخر هفته‌ها کاری جز بازی فوتبال ندارم، بنابراین اینجا بهترین جایی است که می‌توانم باشم. “این یک محیط واقعا حمایت کننده است.”

بداوی که از طریق کاله زیر یک کامیون وارد شد، به صورت پاره وقت در Ikea کار می کند و اگر دوره رانندگی او خوب پیش برود، حدود چهار ماه دیگر گواهینامه HGV خود را دریافت خواهد کرد.

مسیر آسانی نبوده است. تنها فصل گذشته، Changing Lives FC در پایان سه مورد آزار نژادی قرار داشت. خوشبختانه، بازی های آنها به صورت ویدئویی ضبط می شود و این تخلفات می تواند به فدراسیون فوتبال گزارش شود.

سیمونز که به صورت آنلاین توسط ترول ها نیز مورد حمله قرار گرفته است، سخت تلاش کرده است تا آرامش تیم را تحت تحریکات بهبود بخشد. با توجه به اینکه بسیاری از بازیکنان هنوز در حال پردازش تروماهای عمیق هستند که گاهی ممکن است تحت محرک های به ظاهر خفیف و غیر نژادی دوباره ظاهر شوند، ممکن است دشوار باشد. Changing Lives FC بیش از هر کس دیگری در لیگ کارت زرد و قرمز دریافت می کرد، اما سیمونز با افتخار توضیح می دهد که این تغییر کرده است.

در حالی که احمد و بداوی به گرمی از استقبالی که در انگلیس از آنها شد و زندگی‌هایی که توانسته‌اند بسازند صحبت می‌کنند، این حس وجود دارد که آنها علی‌رغم این سیستم پیشرفت کرده‌اند. احمد پس از زندانی شدن پدرش که از مخالفان دولت بود، در ۱۶ سالگی پس از ۶ ماه بازداشت در یک پاسگاه پلیس محلی خانه را ترک کرد. او عبور از مدیترانه را در یک قایق ماهیگیری با حدود 600 نفر در زیر آفتاب سوزان توصیف می کند.

یک هفته طول کشید، بدون غذا و نصف لیوان آب آشامیدنی هر روز اگر خوش شانس بود. بر خلاف ایتالیا، جایی که او به پایان رسید و به خیابان ها فرستاده شد، او را در اینجا اسکان دادند و وارد سیستم کردند. اما مبارزه او با وزارت کشور چهار سال و نیم طول کشید، چندین پرونده قضایی و خطایی که تقریباً به قیمت جان او تمام شد.

او می‌گوید: «آنها متوجه شدند که کارمند پرونده در اوایل وضعیت من اشتباه کرده است و به من اجازه دادند تا در سال 2020 بمانم. “این شادترین روز زندگی من بود. آن سال‌هایی که درخواست من مدام رد می‌شد، بسیار سخت بود. آیا من دوباره در مصر خواهم ماند؟ آیا مستقیم به زندان می روم؟

“یک روز تصمیم گرفتم که دیگر نمی توانم این کار را انجام دهم، مدت ها منتظر بودم و نتوانستم در زندگی ام به چیزی برسم: شما نمی توانید کار کنید یا تحصیل کنید و با 37 پوند در هفته زندگی کنید. سعی کردم از پل لندن بپرم، اما یک پلیس مخفی مرا پایین کشید. و از آنجا همه چیز برعکس شد.»

احمد در یک فروشگاه B&Q و همچنین با سیمونز در سازمان اجتماعی گسترده تر خود یعنی Changing Lives کار می کند. او انتظار دارد سال آینده بتواند برای وام مسکن اقدام کند. او می‌گوید: «بعضی از مردم فکر می‌کنند که ما به اینجا آمده‌ایم تا بودجه عمومی را بگیریم، اما اینطور نیست. من کار می کنم، مالیات می پردازم، مالیات جاده را برای ماشینم می پردازم، مثل بقیه است. من الان مثل بقیه شانس ها دارم. در مورد این پسرها در زمین هم همینطور است: به آنها نگاه کنید، آنها با کسی مشکلی ایجاد نمی کنند.

این موضوع برای سیمونز، معلم سابق PE، که تیم‌های مشابهی را در بیشاپ استورفورد و چلمزفورد راه‌اندازی کرده است، نیز اصلی است. او می گوید: «مردم فراموش می کنند که اینها انسان هستند. آنها جوانانی هستند که جان خود را برای رسیدن به بریتانیا به خطر می اندازند. چرا ما این همه افرادی را که می خواهند به اینجا بیایند و برای خودشان بهتر عمل کنند، قبول نکنیم؟ من می‌خواهم صدایی باشم که به دیگران کمک کند این را ببینند، زیرا آنها منصفانه نشان داده نمی‌شوند.»

با آن، او و احمد برمی گردند تا تمرینات را زیر نظر داشته باشند. همانطور که بداوی گفت این بازیکنان ممکن است از یک جهت برنده باشند، اما یکشنبه هدف اصلی آنها در حال حاضر است.

مهاجران متحد یک مجموعه مستند سه قسمتی است که به زودی منتشر می شود، برای اطلاعات بیشتر به loud-productions.com مراجعه کنید.

در بریتانیا و ایرلند، سامری ها می توانند با شماره 116 123 یا ایمیل jo@samaritans.org یا jo@samaritans ie تماس بگیرند. در ایالات متحده، خط حیاتی پیشگیری از خودکشی ملی 1-800-273-8255 است. در استرالیا، خدمات پشتیبانی بحران Lifeline 13 11 14 است. سایر خطوط کمک بین المللی را می توانید در befrienders.org بیابید.