کارکنان مراقبت از محل اقامت «برای پوشش محل اقامت، از سوی آژانس‌ها پرداخت می‌کنند» | کارگران مراقبت

بر اساس تحقیقات جدید، کارکنان مراقبت از خارج از کشور که برای مراقبت از افراد ناتوان و سالخورده در بریتانیا استخدام می‌شوند، توسط آژانس‌های «بی وجدان» که دستمزد خود را برای پوشش «هزینه‌های اسکان» می‌بندند، مورد استثمار قرار می‌گیرند.

کارگرانی که برای ارائه مراقبت شبانه روزی با مشتریان زندگی می کنند، در برخی موارد با وجود اینکه از ابتدا فقط حداقل دستمزد دریافت می کردند، حقوقشان صدها پوند در ماه کاهش یافت.

این عمل در گزارشی برجسته که توسط آزمایشگاه حقوق دانشگاه ناتینگهام، بزرگترین گروه تحقیقاتی برده داری مدرن در جهان منتشر شده است، بر اساس یک مطالعه 18 ماهه شامل کارکنان مراقبتی ساکن لندن از کشورهایی از جمله زیمبابوه، آفریقای جنوبی، مجارستان و لهستان افشا شده است. .

چندین مورد را مشخص می‌کند که در آن‌ها به کارگران «فیش‌حساب‌های نامشخصی که تعداد ساعات کار و کسورات مشخص نشده بود» داده می‌شود، از جمله مواردی که به نظر می‌رسد حقوق به‌طور غیرقانونی رد شده است.

کارفرمایان می توانند به طور قانونی 8.70 پوند در روز – از 5.35 پوند در سال 2016 – از دستمزد کارگران در صورت ارائه مسکن کم کنند، همانطور که ممکن است در مورد کارگران مزرعه در مناطق روستایی اتفاق بیفتد.

اما دکتر کارولین امبرسون، که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، و دکتر اگنس ترنپنی، از مؤسسه مراقبت های عمومی در دانشگاه آکسفورد بروکز، گفتند که غیراخلاقی و “معقول” است که از کارکنان مراقبت های زندگی که دستمزد پایین دریافت می کنند، هزینه ای برای اسکان دریافت کنند. شغل آنها را ملزم می کرد که یک شب در خانه مشتریان بمانند.

علاوه بر کسر هزینه‌های اقامت، این تحقیق نشان داد که برخی از کارگران در معرض آزار جنسی یا آزار نژادپرستانه قرار دارند و انتظار می‌رود که وظایف غیر مراقبتی را برای کل خانواده انجام دهند، مانند پخت و پز و نظافت. این کارگران اغلب بدون حمایت از سوی آژانس های خود که به عنوان واسطه بین کارگران و مشتریان عمل می کنند، رها می شدند. به دیگران دستمزد بیماری یا مرخصی داده نمی شد، مجبور بودند بیش از 80 ساعت در هفته با وقفه کافی کار کنند و مشمول بندهای بازپرداخت یا هزینه های خروج می شدند – این رویه برای اولین بار توسط مشاهده کننده در ماه مارس.

یکی از کارکنان مراقبت گفت که مراقبت از مراجعین آسیب پذیر را «مزاید» یافته است، اما از رویارویی با یک کارفرمای بد زخمی شده است. «حقوق بسیار کم بود، آنها هزینه زیادی برای اقامت پرداخت کردند و با من بسیار بد رفتار کردند. اساساً آنها می خواستند من را به عنوان یک برده نگه دارند.

تحقیقات جدید – که همچنین شامل دانشگاهیان دانشکده بهداشت لندن و پزشکی گرمسیری، موسسه خیریه Focus on Labor Exploitation (Flex) و محققان همتای حقوقی با تجربه کار در این بخش بود – به نگرانی ها در مورد استثمار در مراقبت های اجتماعی دامن زد. با بحران کارکنان و افزایش موارد برده داری مدرن مواجه است.

این سازمان هشدار می‌دهد که کارگران مهاجر که بسیاری از آنها زن هستند، به‌ویژه در معرض استثمار قرار می‌گیرند: آن‌ها را به‌عنوان «نیروی کار پنهان» توصیف می‌کند که اغلب «در جامعه محلی نامرئی» و «ناشنیده» در بحث‌های سیاست ملی است. این خواهان یک سری تغییرات در سیاست برای کاهش آسیب پذیری کارگران در برابر استثمار نیروی کار است، از جمله اصلاح سیستم ویزاهای مرتبط، که در آن کارگران نیاز به حمایت از یک کارفرمای خاص دارند. حذف یا کاهش هزینه های ویزا؛ و ممنوعیت یا تنظیم بندهای بازپرداخت برای اطمینان از عدم استفاده از آنها برای گره زدن کارگران به شغلشان.

همچنین نشان می‌دهد که مانند کشاورزی، مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی می‌تواند به بخشی دارای مجوز توسط Gangmasters and Labor Abuse Authority تبدیل شود – که سازمان‌های استخدام را ملزم به ثبت نام برای تامین کارگران به بریتانیا می‌کند و کارفرمایان را برای شناسایی «عادلانه» آسان‌تر می‌کند. و امن» استخدام کنندگان.

یکی دیگر از توصیه‌های آن این است که وزارت بهداشت اختیارات کمیسیون کیفیت مراقبت را برای نظارت بر حقوق استخدامی کارکنان مراقبت‌های زنده گسترش دهد. با این حال، این وزارتخانه گفت که “هیچ برنامه ای” برای انجام این کار ندارد.

امبرسون گفت که این تحقیق نشان داد که تغییرات فوری برای اطمینان از محافظت از کارکنان مراقبتی که بسیاری از آنها با وعده حقوق و شرایط کاری خوب به بریتانیا آمده بودند، مورد نیاز است.

او گفت که آنها اغلب خود را در خانه های مشتریان “منزوی” می دیدند و برای اطمینان از رعایت حقوق شغلی خود به آژانس ها وابسته بودند. این آسیب‌پذیری‌ها می‌تواند این نوع مراقبت را به تله‌ای تبدیل کند که در آن افراد بی‌وجدان ممکن است کارگران را در موقعیت‌های استثمارگر نگه دارند.»

سوزان هویت، یک مراقب و یکی از محققان همتا، اضافه کرد که به نظر می رسد برخی از کارکنان مراقبت از ترس و یا به این دلیل که معتقد بودند که اگر صحبت کنند، چیزی تغییر نمی کند، نسبت به استثمار خود «تقریبا بی تفاوت» هستند.

او گفت: «آنها بی‌صدا در ناامیدی خود فرو می‌روند، زیرا تنها کاری که می‌خواهند انجام دهند مراقبت از آسیب‌پذیرترین افراد است، در حالی که خودشان آسیب‌پذیر هستند.