چگونه لندن به مکانی برای الیگارشی های پوتین تبدیل شد | لندن

افبازار املاک لوکس در لندن و جنوب شرق انگلیس سال‌ها، اگر نگوییم دهه‌ها، از سرمایه‌گذاری روسیه و کشورهای شوروی سابق لذت می‌برد. عمارت الیگارشی، با فضای داخلی فوق‌العاده چند سطحی شامل استخرها، گالری‌های هنری و مجموعه‌های ماشین‌های قدیمی، تبدیل به اسطوره‌ای شده است. مشاوران املاک، وکلا، حسابداران، مؤسسات مالی، شرکت‌های املاک، آژانس‌های روابط عمومی، معماران و طراحان داخلی، همگی از این پول نقد به خوبی استفاده کرده‌اند.

در همین حال، کمپین ها و روزنامه نگاران زنگ خطر را به صدا در آورده اند. آن‌ها مدت‌ها اشاره کرده‌اند که لندن به‌طور منحصربه‌فردی برای «ثروت مشکوک» – همانطور که سازمان ضد فساد شفافیت بین‌المللی بریتانیا می‌گوید – از سراسر جهان و به‌ویژه از اتحاد جماهیر شوروی سابق جذاب است. این هشدارها عمدتاً تا کنون نادیده گرفته می‌شدند، زمانی که ناگهان به نظر می‌رسید که در کار نخبگانی که رهبرشان خطرناک‌ترین جنگ را در اروپا از سال 1945 آغاز کرده است، همدست بوده است.

تنها توجیه ممکن (و ناکافی) این است که این هجوم پول به شهروندان عادی سرازیر می شود، اما برای اکثر لندنی ها سود مشکوک داشته است. فشار بیشتری بر خانه‌های غیرقابل‌قبول لندن اضافه کرده است. این امر محرومیت و تفرقه را در شهری ترویج داده است که نقاط قوت آن شامل باز بودن و در دسترس بودن است.

مطمئناً اکثر آنها هرگز در بازار در مکان‌هایی که الیگارش‌ها و دزدسالارها دوست دارند خرید کنند، مانند نایتزبریج، کنزینگتون، بخش‌هایی از هایگیت، و در جوامع حومه‌ای مانند تپه سنت جورج در نزدیکی ویبریج، ساری، حضور ندارند. اما، همانطور که سازمان شفافیت بین‌الملل نیز استدلال کرده است، یک اثر موجی وجود داشته است: اگر میلیاردرها در کنزینگتون خرید کنند، بانکداران کمی کمتر شروع به جستجو در مناطق کم‌هزینه‌تر می‌کنند، جایی که موفق‌ترین متخصصان ممکن است دورتر رانده شوند، و غیره. ، تا زمانی که خریدارانی که برای اولین بار در محله های بیرونی خریداری می کنند متوجه می شوند که آپارتمان استودیویی آنها یک درجه گران تر است.

این ثروت به پدیده‌های ناخوشایندی مانند «خانه کوه یخی» کمک کرده است، که در آن زیرزمین‌های عظیم، متراژ مربع را در مناطق با ارزش بالا به حداکثر می‌رسانند، و «خیابان‌های ارواح»، که در آن صاحبان املاک در سراسر جهان تنها گهگاه در آدرس لندن خود اقامت دارند. همچنین منجر به پدیده ای شده است که در آن کل بلوک های آپارتمانی در اکثر مواقع تاریک هستند و صاحبان آنها در جاهای دیگر هستند. پول نقد مشکوک بازار را مخدوش می کند و خانه های پرجمعیت را در شهری تشویق می کند که فضا همیشه در آن کمبود است.

خانه تخیل مردمی الیگارشی چیزی شبیه خانه 15 خوابه رومن آبراموویچ است که حداقل 150 میلیون پوند ارزش دارد، در باغ های کاخ کنزینگتون، یکی از گران ترین خیابان های جهان، یا خانه ای در میدان بلگریو که گمان می رود متعلق به اولگ دریپاسکا باشد. متحد پوتین که در آمریکا تحت تحریم است. در اینجا ارزش خانه‌ای به سبک کلاسیک گچ‌کاری‌شده، اصلی‌ترین خانه لندنی که خرس پدینگتون در آن زندگی می‌کرد، به نسبت‌های غیرقابل تصوری متورم شده است و روح آن کاملاً تغییر کرده است.

نوع دیگر خانه هایی است که به مقیاس خانه های باشکوه نزدیک می شود، اما به نوعی خود را در لندن می یابد. اینها شامل آتلون هاوس، یک فانتزی برجکی و شیروانی به سبک ژاکوبین در هایگیت است که در سال 2016 توسط میخائیل فریدمن، مردی که توسط اتحادیه اروپا تحریم شده بود، به مبلغ 65 میلیون پوند خریداری شد، که او را “توانمندساز حلقه داخلی پوتین” توصیف کرد.

یا یک خانه روستایی واقعی مانند ساتون پلیس، یک ساختمان 72 اتاقه تودور در ساری وجود دارد که گمان می‌رود متعلق به میلیاردر معدنکاری اخیراً تحریم شده، علیشیر عثمانوف، سهامدار عمده سابق باشگاه فوتبال آرسنال و سرمایه‌گذار در اورتون باشد.

این عمارت در حومه شهر در یک املاک دردار وجود دارد، مانند خانه مملو از هنر پالادیان اینگلیستون در ویرجینیا واتر، ساری، که متعلق به شریک تجاری فریدمن، پتر اون، است که او نیز تحریم شده است. یا همستون هاوس، یک قصر هنر دکو در تپه سنت جورج که قبلا متعلق به دریپااسکا بوده و ممکن است هنوز هم باشد. دیدنی ترین عمارت ویتانهورست در شمال لندن است که متعلق به غول فسفات آندری گوریف است. که اغلب آن را دومین خانه خانوادگی پایتخت پس از کاخ باکینگهام می‌نامند، نسبت‌های فراوان آن توسط یک زیرزمین عظیم بزرگ‌تر شده است.

یکی از جنبه های اساسی این ویژگی ها مقیاس اضافی آنها است. رابرت آدام، تامین کننده معماری کلاسیک که بازسازی ویتانهورست را طراحی کرد، یک بار به اهل نیویورک که «خانه‌ها بیانگر موقعیت، جاه‌طلبی و رویاهای مردم هستند… شما نمی‌توانید کلمه «نیاز» را روی این موضوع بگذارید. کلمه “خواستن” است.”

مازاد مشابهی را می توان در تصمیم دیمیترو فیرتاش اوکراینی دوستدار پوتین برای خرید ایستگاه متروی مترو برومپتون که از کار افتاده بود، مشاهده کرد، حتی اگر او قبلاً صاحب یک خانه مدرن باشکوه در آن نزدیکی بود.

دیگر جنبه های ضروری عبارتند از امنیت، حریم خصوصی و قطع ارتباط. همه این عوامل به واحد واحد وان هاید پارک صنعتی تبدیل شدند، یک بلوک آپارتمانی در نایتزبریج که با وجود طراحی لیبرال فکری راجرز استیرک هاربر و شرکا، امنیت و انحصار فوق العاده ای را ارائه می دهد. ولادیسلاو دورونین، سرمایه دار روسی و رینات آخمتوف، میلیاردر اوکراینی، که در اوایل دهه گذشته 136.4 میلیون پوند برای یک پنت هاوس در آنجا پرداخت کرد، از جمله ساکنان این شهر می شود.

شفافیت واقعی دیوارهای شیشه‌ای آن، کدورت واقعی زندگی داخلی آن را رد می‌کند. کمی به سرزندگی خیابان های اطرافش می پردازد. ارتفاع آن به گونه ای از افق هاید پارک عبور می کند که در مقایسه با ساختمان های بعدی و بالاتر در لندن، تقریباً کم به نظر می رسد. برج‌های بزرگ‌تر، بلندتر و به‌طور مشابه را می‌توان در منطقه Nine Elms در اطراف سفارت آمریکا دید. به نظر نمی رسد که این خریدها مورد علاقه روس ها باشد، اما این احتمال وجود دارد که برخی از خریدهای موجود در آنجا از منابع مشکوک تأمین مالی شده باشد.

فریدمن، دریپااسکا و دورونین به درجات مختلف جنگ پوتین را زیر سوال برده اند و دریپااسکا تحریم های اعمال شده علیه او را به چالش کشیده است. فریدمن و آون نیز همینطور، آنها را به عنوان “دروغ های بدخواهانه و عمدی” توصیف می کنند. همچنین نمی توان بودجه خرید هر یک از املاک فوق را ردیابی کرد و با اطمینان مشخص کرد که آیا هر یک از آنها به طور فاسد به دست آمده است یا خیر.

آنچه ما می دانیم این است که، همانطور که شفافیت بین الملل بیان کرده است، از سال 2016 تاکنون 6.7 میلیارد پوند وجوه مشکوک در املاک بریتانیا سرمایه گذاری شده است که حداقل 1.5 میلیارد پوند آن «توسط روس هایی که متهم به فساد یا ارتباط با کرملین هستند، خریداری شده است». . شفافیت بین‌الملل می‌گوید با توجه به محرمانه بودن بسیاری از معاملات، مجموع واقعی تقریباً چند برابر است.

همانطور که الیور بولو در کتاب 2018 خود توضیح می دهد سرزمین پول، مالکیت را می توان از طریق استفاده از شرکت های پوسته ای پنهان کرد، مشاغلی که جز نگهداری و جابجایی دارایی ها کم یا هیچ کاری انجام نمی دهند، در کشورهایی – سنت کیتس و نویس، برمودا، لیختن اشتاین – که قوانین آنها را به “قلعه ای مهیب برای هر کسی که به دنبال محافظت از خود است تبدیل می کند.” دارایی های”.

جاذبه های لندن شامل این واقعیت متناقض است که سیستم حقوقی آن قوی و قابل اعتماد و سیاست آن، حداقل در حال حاضر، پایدار تلقی می شود. به عبارت دیگر، دقیقاً دارای مؤسساتی است که نبود آنها به دزدسالاران کمک می کند تا ثروت را از کشورهای خود استخراج کنند. هنگامی که غارت آنها به زمین و سنگ تراشی تبدیل شد، در پشت یک نمای ویکتوریایی گچبری خامه ای، این روند به سختی قابل برگشت است.

همه اینها به توانمندسازهایی نیاز دارند. همانطور که اسناد پاناما فاش کرد، شرکت حقوقی Child & Child لندن به گونه‌ای به دختران رئیس‌جمهور آذربایجان کمک می‌کرد که به گفته دادگاه انضباطی وکلا، “خطر پولشویی مقادیر زیادی پول را به همراه داشت”.

در مستند شبکه 4 از روسیه با پول نقدخبرنگارانی که خود را به عنوان خریداران روسی نشان می‌دادند به آژانس‌های املاک لندن مراجعه کردند و از آنها خواستند در املاک سرمایه‌گذاری کنند و آنچه را که آنها به وضوح اعلام کردند سودهای غیرقانونی است. نمایندگان بسیار متعهد بودند و در موارد متعددی وکلایی را توصیه می کردند که می توانستند به خریداران کمک کنند هویت خود را پنهان کنند.

این در سال 2015 بود، و حتی در آن زمان نیز به سختی تعجب آور بود که چنین اتفاقاتی رخ دهد. با این حال واکنش دولت محدود بوده است. احکام ثروت غیرقابل توضیح، به موجب آن دادگاه‌های بریتانیا می‌توانند از اهداف خود بخواهند منابع پول را فاش کنند، در سال 2017 معرفی شدند، اما هزینه استفاده از آن‌ها علیه پاسخ دهندگان وکیل خوب به این معنی است که به ندرت صادر می‌شوند.

دیوید کامرون در سال 2015 قول داد که “پول نقد کثیف” را مسدود کند، و در سال 2016 دولت بریتانیا قول داد که یک ثبت عمومی از اموال خارجی را معرفی کند. شش سال بعد، بوریس جانسون هنوز قول می دهد که چنین ثبت نامی را به سرعت انجام دهد. او اخیراً گفت: “در انگلیس جایی برای پول های کثیف وجود ندارد.” کسانی که از پوتین حمایت می‌کنند مورد توجه قرار گرفته‌اند: جایی برای پنهان کردن دستاوردهای غیرقانونی شما وجود نخواهد داشت.»

لیز تراس، وزیر امور خارجه، گفته است که او “لیست ضربه ای” از الیگارشی هایی دارد که دارایی آنها هدف قرار خواهد گرفت. دومینیک راب، معاون نخست وزیر، پیشنهاد داده است که خانه های نخبگان روسی می تواند به پناهندگان اوکراینی واگذار شود. با توجه به اینکه دولت به طور قانع‌کننده‌ای به کش‌انداختن متهم شده است، این اظهارات وزیران، تا زمانی که خلاف آن ثابت نشود، مانند یک علامت فضیلت به نظر می‌رسد.