ارلینگ هالند گمشده به نظر می رسد تا به منچسترسیتی یادآوری کند که این زمان می برد | جامعه سپر

OK. این ممکن است کمی طول بکشد. فقط بین خودتون حرف بزنید برای ارلینگ هالند این اولین کاری بود که نه فقط فراموش کردن، بلکه برای خرد کردن، سوزاندن و دفن کردن در انتهای باغ. هالند در پایان این فینال شلوغ و تابستانی Community Shield خسته به نظر می رسید، پرده ای برای صحنه ای که به ندرت از میزها و مردانی با کت های قهوه ای خالی شده بود.

در بیشتر نیمه دوم در استادیوم کینگ پاور، هالند در دایره وسط حرکت می کرد. در ثانیه های باقی مانده، او با تمام وجود ضربه اش را از بالای میله جمع کرد و با تمام ظرافت مردی که یک قوطی آبجو مچاله شده را به پرچینی می کوبد.

بیشتر اوقات هالند شبیه آنچه هست به نظر می رسید، بازیکنی کاملاً متفاوت برای هم تیمی هایش و مردی که البته صرف نظر از رکوردش تا این لحظه به زمان نیاز دارد. بر کسی پوشیده نیست که اضافه شدن فوق العاده منچسترسیتی در تابستان تناسب اندام ندارد، اما این موضوع بیشتر مورد توجه است تناسب اندام، از ویژگی های خود با نحوه بازی سیتی.

در انجام کارهایی که هالند در اینجا با انرژی بیشتر انجام داد، در بی اثر بودن با شدت بیشتر، هیچ سود بزرگی وجود نداشت. در پایان، او 16 لمس انجام داد، ضربه سر صفر برد، هیچ مهار یا دریبلی انجام نداد، 7 پاس را تکمیل کرد و یک تمرین مشتاقانه اما در نهایت بیهوده در انرژی محبوس شده انجام داد، مانند یک مگس بزرگ که از شیشه پنجره به پایین می پرد.

تیم جدید، سبک جدید، برنامه های جدید: اما اینها اعداد قابل توجهی هستند. آیا تا به حال هیچ بازیکنی 90 دقیقه در تیم پپ گواردیولا بازی کرده و 7 پاس انجام داده است؟

در این مسابقه هالند توسط داروین نونیز مغلوب شد، که نیم ساعت مانده به پایان بازی وارد زمین شد و در برد قانع کننده 3-1 لیورپول یک گل زد و یک گل زد. نونیز یک کنترپوان آشکار ارائه کرد، فوتبالیستی که بلافاصله در خانه در ایده کاملاً مشخص لیورپول در مورد اینکه یک سه نفر جلو چگونه باید باشد. به سختی از وسط دوید. در ذهنش مستقیم و واضح به نظر می رسید. به عنوان مطالعه موردی در خرید بازیکنی که به وضوح با سبک هجومی قبلی شما مطابقت دارد، این چیز بسیار قانع کننده ای بود.

کینگ پاور در زمان شروع بازی مکانی پر از عرق بود. سر و صدا خام بود و به طرز عجیبی بی بند و بار بود، انگار همه حاضران تازه از رویای تب تابستانی بیدار شده بودند و به طور غیرمنتظره ای دوباره به این چیز، این دنیا، این انرژی بازگشتند. که، اجازه دهید با آن روبرو شویم، تقریباً همان چیزی است که اتفاق افتاده است.

مشاهده هالند در صفحه تیم سیتی یک آدرنالین فوری بود: همه آن مصوت ها، تقارن صامت ها. حتی اسمش هم یک واحد است. با گذشت 11 دقیقه، او اولین لمس مناسب خود را در شهر داشت، به عمق رفت تا یک پرتاب را انجام دهد و توپ را با تمام مهارت مردی که سعی می کرد توپ تنیس را در ماهیتابه بگیرد، به دام انداخت.

برای مدتی در این تیم گیره های در هم تنیده کمی گم شده به نظر می رسید. ساده لوح شدن است، فراموش کردن این که سیتی نوعی فوتبال بازی می کند که شبیه هیچ چیز دیگری نیست، یک موج فشاری که در آن حرکات تکرار و چند برابر می شوند، قسمت ها می چرخند و از بین می روند. بیایید یک چوب بیسبال را در وسط آن قرار دهیم و ببینیم که چگونه پیش می رود.

ترکیب ابتدایی سیتی 4-1-4-1 روان بود و تنها رودری و هالند در بخش مشخصی از زمین جلوتر از دفاع نگه داشتند. اما در برخی مواقع مورد تجاوز قرار گرفتند. سیتی همیشه بازیکنان زیادی در زمین دارد. در اینجا، برای اولین بار به نظر می رسید که آنها کافی نیستند. مشاهده آسان به نظر می رسد، همچنین درست است: مزیت بزرگ بازی نکردن با یک مهاجم، مرد اضافی، زوایای اضافی، گزینه پاس اضافی بوده است. کنترل، مالکیت، دوست داشتن توپ. این همه چیز بوده است. یافتن الگوهای جدید چقدر آسان خواهد بود؟

لیورپول با ضربه انحرافی ترنت الکساندر-آرنولد پیش افتاد و در بیشتر این بازی تیمی منسجم تر و شیاردارتر به نظر می رسید. برای سیتی مسئله این نیست که هالند بد بود (او بود) یا اینکه او یک قسمت نامتناسب به نظر می رسید (او هست). همه این را می‌دانند، هیچ‌کس بهتر از خود پپ که این را با جزئیات واضح و دقیق می‌داند.

این موضوع این است که این بستر تا چه زمانی دوام می آورد و چه شکلی می تواند داشته باشد؟ آیا هالند می تواند به سادگی از آن عبور کند؟ او ممکن است ظاهر یک نیروی فنا ناپذیر اراده مهندسی شده ورزشی را داشته باشد. اما فرم و اعتماد به نفس مواد پایان ناپذیری نیستند. و لیگ برتر یک نوع تئاتر وحشیانه است.

در پایان گواردیولا سؤالات مربوط به عدم تیزبینی هالند را برطرف کرد. او شانه هایش را بالا انداخت: «او کیفیت باورنکردنی دارد. این البته درست است، و تماشای اینکه دقیقاً چگونه مدیر او سعی می‌کند این موضوع را آشکار کند، جذاب خواهد بود. بر اساس شواهدی که در اینجا وجود دارد، حداقل دلیلی وجود دارد که از یک چیز خوشحال باشیم. گواردیولا واقعا عاشق مربیگری است.