افزایش قیمت گاز هزینه این جنگ است – و بریتانیا نمی تواند از آن اجتناب کند | قبوض انرژی

تهاجم روسیه به اوکراین افزایش فلج کننده ای در قیمت گاز به همراه داشته است.

در روز جمعه، قیمت هر ترم 25 درصد افزایش یافت و قبل از سقوط به عقب، در بازارهای انرژی به رکورد بالایی رسید. اوج تازه‌ای بالای 500p در هر ترم – 9 برابر قیمتی که کمی بیش از یک سال پیش مشاهده شد – در چند روز آینده انتظار می‌رود زیرا معامله‌گران از روند جنگ وحشت دارند.

به گفته برخی تحلیلگران، که اذعان دارند دولت ولادیمیر پوتین عمداً هرگونه دیدگاه منطقی در مورد تاکتیک های او را زیر پا می گذارد، ترس از اینکه مسکو در حال برنامه ریزی برای محدود کردن عرضه گاز طبیعی در پاسخ به دورهای بیشتر تحریم ها است، که باعث افزایش قیمت می شود، به راحتی قابل رد نیست. در این جنگ ویرانگر و تلخ.

جای تعجب نیست که دریافت کنندگان عمده گاز روسیه در سراسر اروپا هفته گذشته را صرف یافتن منابع جایگزین کرده اند.

ایتالیا که از گاز برای تولید 40 درصد برق خود استفاده می کند و بیش از 90 درصد گاز خود را عمدتا از روسیه وارد می کند، برای تامین منابع جایگزین به الجزایر و آذربایجان چشم دوخته است.

سیاستمداران آلمانی درباره لغو برنامه های تعطیلی نیروگاه های هسته ای و افزایش تولید برق از ژنراتورهای زغال سنگ صحبت کرده اند.

با این حال، در کوتاه مدت، گاز روسیه یک عنصر ضروری از ترکیب انرژی است و بدون آن سهمیه بندی گسترده خواهد بود.

صنایع سنگین در سرتاسر اروپا قبلاً برای مقابله با افزایش قیمت ها کار کوتاه مدت یا در چندین مورد تعطیلی هفتگی را اتخاذ کرده اند. روسای شرکت‌های خودروسازی از جمله بسیاری هستند که معتقدند هرگز نمی‌توانند هزینه انرژی بالاتر را به مصرف‌کنندگان منتقل کنند و بنابراین تصمیم گرفته‌اند تا تولید را تا کاهش قیمت‌ها محدود کنند.

بوریس جانسون به درستی می‌گوید که بریتانیا با موفقیت عرضه گاز از میادین گاز روسیه را به کمتر از 5 درصد کاهش داده است، اما خصوصی‌سازی عرضه‌های بریتانیا در دریای شمال، مصرف‌کنندگان را به نرخ ادامه‌دار در بازارهای بین‌المللی انرژی مرتبط می‌کند و بریتانیا را مانند هر کشور دیگری در معرض خطر قرار می‌دهد. کشور به افزایش قیمت ها.

به گفته نهاد صنعتی Energy UK، افزایش های اخیر می تواند میانگین قبض انرژی را از بیش از 2000 پوند در سال پس از برداشتن سقف قیمت در آوریل به نزدیک تر از 3000 پوند در ماه اکتبر، زمانی که سقف بازنگری می شود، برساند. در حال حاضر تعرفه های با نرخ ثابت 3500 پوند در سال برای مصرف کنندگان ذکر شده است.

بریتانیا و آلمان را در میان کشورهایی قرار می‌دهد که از افزایش قیمت‌ها آسیب دیده‌اند، تا حدی به این دلیل که کنترل بسیار کمی بر عرضه داخلی از طریق مالکیت عمومی دارند.

آنو کوهاناتان، تحلیلگر انرژی، می گوید هرگونه محدودیت در عرضه گاز روسیه به کاربران صنعتی و مسکونی ضربه سختی می زند.

او برای اویلر هرمس، شعبه شرکت بزرگ بیمه آلمانی آلیانز کار می کند و هفته گذشته در گزارشی با دو همکارش به این نتیجه رسید که بسیاری از اروپا برای چندین سال به گاز روسیه وابسته خواهند بود، علیرغم اقدام برای کاهش تقاضا و توسعه منابع انرژی جایگزین.

او گزارش آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) را رد کرد که می‌گفت رهبران اروپایی می‌توانند وابستگی خود به گاز روسیه را تنها در یک سال یک سوم کاهش دهند و آن را «بسیار تهاجمی» و تقریباً احتمالاً غیرممکن دانست.

آژانس بین‌المللی انرژی یک طرح 10 ماده‌ای را برجسته کرد که شامل فشار قوی برای عایق‌سازی خانه‌ها، برنامه ساخت سریع‌تر مزرعه بادی و یک فشار تبلیغاتی برای متقاعد کردن مردم برای کاهش دمای 1 درجه سانتی‌گراد بود.

فاتح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی، با تاکید بر لزوم حرکت سریع گفت: «هیچ‌کس دیگر دچار توهم نیست. استفاده روسیه از منابع گاز طبیعی خود به عنوان یک سلاح اقتصادی و سیاسی نشان می‌دهد که اروپا باید سریعاً وارد عمل شود تا آماده مواجهه با ابهام قابل‌توجه در مورد عرضه گاز روسیه در زمستان آینده باشد.

جیم واتسون، استاد سیاست انرژی در UCL، گفت که بریتانیا در موقعیت مشابهی قرار دارد و «کاهش تقاضا برای گاز باید در مرکز واکنش بریتانیا به حمله به اوکراین و قیمت‌های بالا باشد».

اما کوهاناتان گفت که تغییر در برنامه ریزی استراتژیک پویایی بازار انرژی را تا حد زیادی در کوتاه مدت بدون تغییر باقی می گذارد و بدون سهمیه بندی، چاره ای جز ادامه استفاده از گاز روسیه وجود ندارد.

بیشتر گاز در اروپا از طریق خطوط لوله حمل می شود. ممکن است یک سوئیچ به گاز طبیعی مایع (LNG) وجود داشته باشد، اما ظرفیت ذخیره سازی وجود ندارد.

او گفت: «به هر حال، ژاپن و چین از جمله کشورهایی هستند که خواهان مقادیر زیادی LNG هستند، که به این معنی است که عرضه اضافی در حال حاضر وجود ندارد.

بریتانیا همچنین فاقد ظرفیت ذخیره‌سازی است که بتواند بریتانیا را از تأثیر کامل قیمت‌های بی‌ثبات گاز در امان نگه دارد.

آلمانی ها دچار این توهم بودند که کمبود انبار چیزی نیست که باید نگران آن باشند. اما گزارش‌های هفته گذشته در مطبوعات آلمان نشان داد که بزرگترین تأسیسات ذخیره‌سازی گاز آنها در این کشور بخشی از مالکیت گازپروم گاز روسیه است و در هفته‌های منتهی به حمله تقریباً خشک شده است.

با توجه به اینکه روسیه 17 درصد از عرضه جهانی گاز و 12 درصد از تولید نفت را به خود اختصاص می دهد، انتقال دردناکی به منابع جایگزین خواهد بود، به خصوص اگر تغییر در ماه ها به جای چند سال انجام شود.