کاسه، بوکس، بسکتبال: ثروت ورزش بیرمنگام | بازی های مشترک المنافع

«تیen، نه، هشت، بدون صبر کردن، من از خودم جلو افتادم، نه، هشت، هفت…» بازی‌های مشترک المنافع بیرمنگام با این شمارش معکوس غیرقابل هماهنگی در رویال لیمینگتون (و بله، باید این را سه بار بررسی می‌کردم) آغاز شد. اسپا، جایی که فقط در ساعت هشت صبح جمعه، 80 ورزشکار با مهارت از یک غرفه چوبی کوچک در پارک ویکتوریا بیرون آمدند تا اولین 9 روز رقابت بی‌رحمانه کاسه‌های چمن‌زنی را آغاز کنند. بازی های دوستانه پای من. برو آن را به لورا دنیلز، قهرمان پنج دوره جهان ولز بگو، که یک 59 ساله اهل جزیره فالکلند به نام دافنه آرتور-آلموند را 21-2 در حالی که شما در حال اتمام صبحانه خود بودید، نابود کرد.

به خدا اما آنها باید در لیمینگتون خرج زیادی کرده باشند. آنها مایل ها از چیزها را قرار داده اند. شگفت‌انگیز است که آنها برای سالن 2000 صندلی که ساخته‌اند، چیزی در بودجه باقی می‌مانند. نایجل هادلستون، تحت پوشش وزارت فرهنگ رسانه و ورزش، به شهر قول داده بود که پول خوبی خرج شده است، زیرا آنها قرار بود میزبان یکی از رویدادهای داغ بلیط باشند. و از آنجایی که دمای هوا 25 درجه سانتیگراد بود، حداقل نصفش درست بود.

هادلستون یک بیانیه مطبوعاتی دیگر را بعداً در روز درباره “هیجان شدید” و “تقاضای بی سابقه” برای بلیط منتشر کرد. اینجا در لیمینگتون آنها با ده ها نفر و از دوردست هایی چون سولیهال و اسمتویک آمده بودند. MC میزبان این رویداد به خوبی توانست چند تماشاگر پولی را برای مصاحبه روی صفحه نمایش پیدا کند. یکی از آنها توضیح داد: «ما می‌خواستیم به سراغ چیزی کمتر محبوب برویم. سکوت ناخوشایندی برقرار بود که کارگردان با قطع کردن عکسی از دی جی داخلی آن را پر کرد. خوشبختانه، آنها او را محو کردند و کاسه‌های واقعی، تا حدودی عجیب، توسط مجموعه‌ای از آهنگ‌های راک کلاسیک که روی یک ویولن غم‌انگیز پخش می‌شد، موسیقی متن‌ترکیب شدند.

19 بازی در جریان بود، بنابراین به زودی مکان پر شد از خش خش و صدای خش خش ورزشی که بسیار بسیار بی سر و صدا انجام می شد، همه چوب ها و جک ها به صدا در می آمدند و فریادهای خاموش “بیا، بیا” و “حرکت کن” ، حرکت کن حرکت کن”. سر و صدای زیادی از پیست 7 به گوش می رسید، جایی که اسکاتلند در اولین دور از جفت مردان B6-B8 انگلیس را شکست داد. این در مقابل دو گروه از مدیران رقیب پخش می‌شد، احتمالاً بزرگان و خوبان بولز بریتانیا، و به نظر می‌رسید که نظرات آنها («بیا کوین!» و «شات عالی کریگ!») همدیگر را هدف قرار داده بودند. همانطور که آنها مردان وسط بودند.

اما لذت بازی های مشترک المنافع در دنبال کردن افراد ضعیف است، و من به طرز غیر قابل مقاومتی به رکاب 3 کشیده شدم که در آن شی ویلسون، یک جوان 22 ساله از جزیره نورفولک، لیتیا تیکویسووا 59 ساله از فیجی را شکست داد. ظاهراً 2186 نفر در جزیره نورفولک هستند و یازده نفر از آنها در اینجا در لیمینگتون با هم رقابت می کنند. کاسه های چمنی باید در جزیره کوچک بزرگ باشند، زیرا این 0.5٪ از کل جمعیت است، و آنها زحمتی برای ورود به هیچ رویداد دیگری نداشته اند.

درصد مشابهی از ساکنان لیمینگتون به نظر می رسید که در ایستگاه منتظر ساعت 11:15 صبح به شهر هستند. به عنوان بخشی از تلاش‌های خود برای تبدیل این بازی‌ها به بازی‌های دوستدار محیط‌زیست، برگزارکنندگان از همه می‌خواهند که به قطارها و اتوبوس‌های موجود بروند، برنامه‌ای که نیت خوبی دارد و اعتقاد ناچیزی به سیستم حمل‌ونقل عمومی ناپایدار دارد. تا اواخر صبح، فقط اتاق ایستاده بود، مگر اینکه، مثل خانواده چهار نفره ای که در کنار من فشار آوردند، به اندازه کافی خوش شانس بودید که یک صندلی در یکی از اطاقک های توالت کیف کنید. یکی از مسافران منزجر در حالی که با آرنج به سمت کشتی می رفت، زمزمه کرد: «این همان بازی های لعنتی است، اینطور نیست.

هر جا که می‌رفتند، سالن 4 NEC نبود، جایی که بوکس سبک وزن سبک مردان در راه بود. این مکان یک ربع پر بود، اگرچه بدون شک جمعیت عصرها جمع می شود.

قیمت شکست برای افراد ضعیف در اینجا کمی شدیدتر از آنچه در لیمینگتون بود بود. کاسه‌زن‌ها با آب‌نبات‌های یخی، بوکسورها با کیسه‌های یخ خود را دلداری می‌دادند. کولان کالب، وزن سبک وزن نائورو، تقریباً 35 ساعت سفر کرده بود تا در بیرمنگام باشد، اما این بدبختی را داشت که در مقابل جوناس جونیاس جوناس، مدافع عنوان قهرمانی از نامیبیا، قرار بگیرد. بنابراین پس از آن همه سفر، بازی های کالب در دو دقیقه ای که داور به پایان رسید تا تصمیم بگیرد که زمان توقف مبارزه است. جوناس پس از آن گفت: “این آزمایش خوبی نبود.”

دو دقیقه در این شرایط خوب بود. فابیو تاریل لیام روزالی از سیشل در برابر بیلی پولکینگ هورن استرالیایی 34 ثانیه دوام آورد که برای ضربه محکم و دوبار به صورت او کافی بود و البته حداقل سه برابر بقیه بود. از ما دوست داریم رویداد اصلی اینجا یکی دیگر از دربی های بریتانیا بود، هااریس خان ولز در مقابل لوئیس ریچاردسون از انگلیس، که به راحتی در امتیاز پیروز شد.

در مرکز بیرمنگام، این بار یک قطار کوتاه‌تر، اگرچه به همان اندازه شلوغ بود، بازی‌ها واقعاً در میدان بسکتبال 3×3 در اسمیتفیلد در جریان بودند. بنابراین این جایی بود که همه به سمت آن می رفتند. به مردم خوب لیمینگتون نگویید، اما 3×3 که اولین حضور خود را در بازی‌ها انجام می‌دهد، واقعاً بهترین بلیط است. این مکان تمام هفته فروخته شده است. چند پیروزی برای انگلیس در اینجا، در مسابقات ویلچر مردان و زنان، و دیگری برای مردان اسکاتلند به دست آمد، اگرچه زنان آنها به استرالیا شکست خوردند. سریع، سرگرم‌کننده و پر بود، آنقدر نزدیک به مرکز احساس می‌کرد که بخشی از شهر است، که مهم‌تر از همه، می‌توانستیم بدون نیاز به سوار شدن به قطار دیگر به خانه برگردیم.