سلتیک به دنبال تداوم سلطه داخلی خود با تکان دادن رنجرز | لیگ برتر اسکاتلند

تیجنبه عجیب فصل 2021-22 در رابطه با سلتیک و رنجرز این بود که دشمنان قدیمی می توانند تصویری از رضایت را ترسیم کنند. جشن در خانه برای یکی، ستایش در سراسر قاره برای دیگری.

هواداران رنجرز وقتی ورزشگاه رامون سانچز پیزخوان را در ماه مه پس از شکست فینال لیگ اروپا مقابل آینتراخت فرانکفورت ترک کردند، دلیلی برای ناامیدی داشتند، زیرا می دانستند که تیم آنها ممکن است هرگز شانس بهتری برای کسب یک جام اروپایی نداشته باشد، اما در یک روند فوق العاده افتخار می کردند. سلتیک در گلاسکو، دهمین قهرمانی خود را در 11 تلاش جشن گرفت. این دوره تسلط داخلی سبز و سفید گلاسکو بوده است، نکته ای که معمولاً به رسمیت شناخته نمی شود، از جمله با حمایت خود آنها.

با طلوع فصل جدید، رنجرز در میانه انقلاب ضروری است. فروش جو آریبو و کالوین باسی به انگیزه جذب نیرو دامن زده است که توسط هفت گزینه تیم اصلی – جان سوتار، تام لارنس، مالیک تیلمن، آنتونیو کولاک، خاخام ماتوندو، بن دیویس و ریدوان یلماز – که به ایبروکس رسیده اند، دیده می شود.

هیجانی در مورد این وجود دارد، اما باید با این واقعیت که رنجرز باشگاهی است که در حال بازی کردن است، تعدیل شود. پیشرفت چشمگیر آنگه پستکوگلو در سراسر شهر، سلتیک را به بهترین تیم اسکاتلند بازگرداند و استرالیایی با خرید دائمی کامرون کارتر-ویکرز و جوتا، هر دو قرضی موفق، نیازی به ریاست جراحی بزرگ تابستانی نداشت. اولویت قبل از فصل جدید

فتنه چیزی را که جووانی ون برونکهورست می تواند از طریق یک چالش ارائه دهد، احاطه کرده است. این مرد هلندی می‌تواند شرایط تسکین‌دهنده‌ای را برای رویدادهای فصل گذشته فراهم کند – او در میانه‌فصل آمد و تلاش‌های اروپایی ضرر کرد – اما این واقعیت همچنان باقی است که رنجرز نتوانست با موفقیت از لیگ برتر در کریسمس دفاع کند.

بی انصافی خواهد بود که تیم رنجرز را به خاطر پیشرفتشان در لیگ اروپا تحسین کنیم و همزمان سرمربی تیم را به دلیل دور ریختن لیگ سرزنش کنیم. با این وجود، هنوز نمی توان اظهارات سختی در مورد مناسب بودن یا نبودن ون برونکهورست برای این شغل بیان کرد.

هافبک سابق رنجرز به معاملات مدیر ورزشی خود، راس ویلسون، تکیه خواهد کرد که رکورد امضای او ناهموار است. بالاخره این مردی بود که وقتی آماد دیالو و آرون رمزی در ژانویه به ایبروکس رسیدند با صدای بلند فریاد زد. چهار ماه، تاثیر ناچیز و امتیاز بعد از آن، هر دو بی سر و صدا از در خارج شدند.

در خط دفاعی ویلسون، تیم رنجرز که فصل جدید را آغاز می کند، گزینه های بیشتری را در اختیار دارد. در مقابل، پس از تغییر ثروت سلتیک در عرض چند ماه، وظیفه پستکوگلو این است که بازیکنان موجود را بیشتر توسعه دهد. کیوگو فوروهاشی، با استعدادترین بازیکن هجومی اسکاتلند، در صورت حفظ آمادگی جسمانی و فرم، به ناچار پیشنهادهای پرسودی را جذب خواهد کرد. مت اوریلی، جوتا، کارتر-ویکرز و ریو هات در فصل گذشته به اندازه کافی ارائه کردند که نشان می دهد در محیط آشنا پیشرفت خواهند کرد. سلتیک توانایی دریافت گل را دارد اما یک سبک هجومی بی امان می تواند آن را جبران کند.

اگر به نظر غیرمنصفانه است که قهرمانی را به عنوان یک مسابقه دو اسب به تصویر بکشیم، این واقعیت ناامید کننده را منعکس می کند. ما در آستانه چهلمین سالگرد قهرمانی باشگاهی خارج از شرکت اولد فرم در لیگ برتر اسکاتلند هستیم. مقیاسی که سلتیک و رنجرز با آن خرج می کنند به این معنی است که بعید است به این زودی ها پایان یابد. حذف شرم آور اروپا توسط اسلایگو روورز توسط مادرول هیچ کمکی به شهرت بیشتر بازی اسکاتلند نکرد.

Hearts می‌تواند شکاف درآمد اروپایی را کم کند – باشگاه ادینبورگ تضمین شده است که در مرحله گروهی فوتبال است – اما چالش‌های برنامه‌ریزی ممکن است کمی برای رابی نیلسون و بازیکنانش عادت کند. می توان فرض کرد که آبردین تحت رهبری جیم گودوین پیشرفت خواهد کرد، اما سوالات جدی در مورد هدایت هیبس وجود دارد.

یک نقطه سیاه در برابر آخرین مبارزات سلتیک – و یک ویژگی تکرار شونده در تاریخ اخیر آنها – مبارزات آنها در اروپا بود. زمانی که بودو/گلیمت تیم پستکوگلو را از لیگ کنفرانس حذف کرد، آنها از سه رقابت قاره‌ای مجزا کنار گذاشته شدند. سلتیک حق خود را برای حضور در لیگ قهرمانان اروپا به دست آورده است، اما اینکه تا چه حد می تواند در رقابت باشد، آزمون سختی را نه تنها برای سرمربی، بلکه برای بازیکنانی که در خانه دارای موقعیت قهرمان هستند، نشان خواهد داد. آرزوهای خود پستکوگلو به گلاسکو ختم نمی شود. او به مسابقات باشگاهی برتر اروپا به عنوان یک فرصت نگاه خواهد کرد.

اول، تجارت داخلی. بر اساس آنچه که چندی پیش اتفاق افتاد، سلتیک باید مورد علاقه برای پیروزی باشد.