فعالیت‌های فتل سال‌های اخیر را تعریف کرد، اما استعدادها در مسیر درخشان‌تر از همه روشن شدند | فرمول یک

“Eکارلوس ساینز راننده فراری از سباستین فتل مشاهده کرد. “شما کلمه بدی در مورد سب نخواهید شنید.” یک دیدگاه در مورد فتل، که دیروز بازنشستگی قریب الوقوع خود را اعلام کرد، منعکس کننده یکنواختی عقایدی بود که در فضای متلاطم و خودمحور فرمول یک نادر است، تقریباً ناشناخته است.

ساینز به درستی بود. فتل مورد تحسین، احترام و دوست داشتن واقعی است. هنگامی که او آخرین پرچم خود را در پایان فصل به دست آورد، قهرمان چهار دوره نیز از دست خواهد رفت.

تصمیم فتل برای بازنشستگی زمانی که قبل از GP این هفته مجارستان گرفته شد، غافلگیرکننده نبود. این بازیکن 35 ساله اخیراً پس از 16 سال حضور در فرمول 1، با کسب 53 پیروزی، پس از مایکل شوماخر و لوئیس همیلتون، رفتاری بسیار خوشحال کننده داشته است.

او هوای بی‌خیالی داشت که نشان می‌داد F1 مرکز جهان او نبوده است. در واقع، وقتی موهایش را بلند کرد و شروع به زدن ریش ژولیده کرد، جیم موریسون در دوره زن لس آنجلس کمی آرام بود و به او تکان می‌خورد. البته بدون پوند اضافی آقای موجو.

اظهاراتی مبنی بر درگیری داخلی فزاینده او در احساساتش نسبت به F1 و سهم آن در وضعیت اضطراری آب و هوا وجود داشت، به ویژه در اعتراف به اینکه او در ساعت پرسش بی بی سی احساس ریاکاری می کرد.

این یک تبدیل ساده دمشقی نبود. او زندگی خود را وقف F1، به عنوان راننده، هوادار و محقق کرده بود. تعداد کمی می توانند همه قهرمانان فرمول یک را نام ببرند. فتل می‌توانست، درست به اولین، جوزپه فارینا در سال 1950 برگردد. او این موضوع را در کنار تمایل به گذراندن وقت بیشتر با خانواده‌اش، یکی از دلایلی عنوان کرد که آن را روز می‌داند.

او در کنار همیلتون، یکی از رانندگانی که در مورد نژادپرستی، تنوع، حقوق LGBTQ+ و وضعیت اضطراری آب و هوایی ایستادگی کرد، میراثی از خود به جای خواهد گذاشت. با این حال، در حالی که این کنشگری احتمالاً قسمت آخر زندگی او را مشخص کرده است، او در مسیر درخشان ترین استعداد خود سوخت، استعدادی چشمگیر. چهار عنوان قهرمانی با ردبول بین سال‌های 2010 و 2013 نشان‌دهنده برتری بود که برای برخی ناامیدکننده بود، همان‌طور که اشاره سرخوشانه با انگشت او برای نشان دادن شماره یک پیروزی، شور و نشاط جوانی، افزایش یافته از موفقیت و آدرنالین بود.

با این حال، حرفه مسابقه‌ای او واقعاً با دو نیمه بودن تعریف می‌شد، عناوینی که او فکر می‌کرد می‌تواند دوباره به دست بیاورد، اما هرگز موفق نشد.

او عملکردهای فوق‌العاده‌ای داشت، از جمله اولین بردش در مونزا در مونزا در سال 2008 برای تورو روسو. به طور مشابه پیروزی او در هند در سال 2013، داس زدن در میدان، نمایشی از رانندگی دقیق و بی امان بود. در مونزا در سال 2011، او با عبور از فرناندو آلونسو از بیرون کوروا گراند، برنده شد و برای انجام این کار، دو چرخ روی چمن گذاشت. نفس گیر بود و به این پیشنهادها پرداخته می شد که او یک قلدر مسطح بود که فقط از جلو می توانست دیکته کند.

او می‌تواند بی‌رحم باشد، مخصوصاً زمانی که در سال 2013 از هم تیمی خود مارک وبر در مالزی عبور کرد، و از دستورات تیم برای انجام این کار در حادثه «Multi-21» سرپیچی کرد و همچنان که حمله به همیلتون در باکو در سال 2017 ثابت کرد، متحیر باشد.

در آن زمان بسیار انسانی بود، همانطور که نشان داد وقتی نیمه دوم حرفه او ناامیدکننده بود و سؤالاتی در مورد توانایی او برای به چالش کشیدن زمانی که در یک ماشین غالب نبود، مطرح شد. او بر ردبول و دیفیوزر دمنده آن تسلط داشت و سبک خود را با تأثیرات ویرانگر تنظیم می کرد، اما زمانی که تغییرات مقررات در سال 2014 دیفیوزرهای دمنده را حذف کرد، با مشکل مواجه شد.

با رفتن به فراری و در گرماگرم نبرد با همیلتون، او نیز ناتوان شد. سقوط در حالی که در سال 2018 در آلمان پیشرو بود و در میانه‌ی مبارزه‌ی شدید عنوان قهرمانی، در حالی که راننده بریتانیایی او را تحت فشار قرار داد تا در سال 2019 در کانادا خطا کند که به قیمت یک برد تمام شد، همانطور که قضاوت نادرست او در تصادف در سنگاپور در سال 2017. او از ماشین بهتری لذت می‌برد. در بیشتر سال های 2017 و 2018 بیش از همیلتون بود، اما این قهرمان هفت بار در هر دو برتری داشت.

با این حال این که او هنوز هم از این نظر به عنوان یک شخص شناخته می شود، چیزی است که برجسته می شود. تعهد او به ایجاد تفاوت و حس ورزشکاری اش، که در سرتاسر پادوک مورد تحسین قرار گرفت، به ویژه توسط همیلتون، رقیبی که تبدیل به یک دوست شد.

همیلتون گفت: “او فوق العاده سریع، بسیار بسیار باهوش بود.” “فقط یک رقیب بزرگ همه جانبه. بسیار منصفانه اما همچنین بسیار قوی. او هرگز کسی نبوده که دیگران را به خاطر اشتباهاتش مقصر بداند، همیشه دستش را بالا می‌برد و می‌گفت که این تقصیر اوست، که همیشه فکر می‌کردم قابل احترام است.»

در تمرین در هانگارورینگ، ساینز در جلسه اول با یک دهم برتری نسبت به مکس ورشتاپن برتری داشت و همیلتون در رده هفتم قرار گرفت. در جلسه بعد از ظهر، چارلز لکلرک برای فراری سریع ترین بود و لاندو نوریس از مک لارن در رده دوم قرار گرفت. ورشتاپن چهارم شد و همیلتون یازدهم و هم تیمی اش در مرسدس جورج راسل در رده هشتم قرار گرفتند. مسابقات انتخابی روز شنبه در معرض خطر است، اما با پیش بینی طوفان باران شدید در تمام روز در بوداپست و ممکن است جلسه تا صبح یکشنبه به تعویق بیفتد.