آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیشهرهای رودخانه‌های شمالی نیو ساوت ولز به سیلاب‌ها عادت کرده‌اند – آنها بخشی از تاریخ منطقه و محصول جغرافیای آن هستند. اما این بار متفاوت بود. سرعت بالا آمدن سیل، حجم عظیم آب و میزان خسارت، بسیاری را غافلگیر کرد.
سیاستمداران این سیل ها را یک رویداد در هر 100 سال یا حتی یک بار در هر 1000 سال می نامند، اما در واقعیت این رویدادهای آب و هوایی فاجعه بار شدیدتر و مکرر می شوند.
در ویلسون کریک، در حدود 5 کیلومتری مولومبیمبی، سیل روز دوشنبه از طریق دره سرازیر شد و باعث ویرانی عظیم شد و اکثر خانه‌های ساخته شده در کنار رودخانه دچار سیل شدند.
سحر زاده که به همراه همسر و دو فرزندش در این دره زندگی می کند، گفت که وقتی آب از دره عبور کرد، “یک صدای غرش و وحشتناک” بود و آنقدر قوی بود که 10 خودرو در پایین دست شسته و “تکه تکه شدند”. انگار بمبی منفجر شد».
رانش زمین در Upper Wilsons Creek، Huonbrook و Wanganui وسایل نقلیه را برداشت، جاده ها و پل ها را ویران کرد، مخازن آب را پاره کرد و در یک مورد کل خانه را ویران کرد. رانش زمین دیگر باعث مرگ یک زن شد.
زهار گفت: «لغزش ها از نظر تخریب در رتبه بعدی قرار داشتند.
خواهر سحر، شفیقه ایروین، و شریک زندگی او، الکس هایلپرن، در داخل خانه خود در Upper Wilsons Creek هنگامی که به دلیل رانش زمین فرو ریخت، گرفتار شدند.
آنها صدای غرشی را شنیدند و در عرض یک ثانیه زیر آوار فرو رفتند و ایروین در زیر آوار گیر افتاده بود و هر دو پایش شکسته بود. او برای الکس فریاد زد اما او در اثر ضربه بیهوش شده بود. وقتی به هوش آمد، شفیقه را آزاد کرد و با وجود جراحات هولناک همسایه به سمت خانه همسایه رفتند.
سارا بلک، یک امدادگر مالومبیمبی، و یکی از اعضای جامعه به نام ریچارد، چهار ساعت در جاده‌های نیمه تخریب شده و رانش زمین پیاده‌روی کردند تا این جفت را درمان کنند و برای آنها مرفین بیاورند، زیرا دسترسی به خدمات آمبولانس وجود نداشت. آنها 24 ساعت را با زوج مجروح گذراندند تا اینکه با هلیکوپتر نجات پیدا کردند، 38 ساعت پس از اولین فروریختن خانه.
شفیقه اکنون در بیمارستان دانشگاه گلد کوست بستری است و انتظار می‌رود که هر دو مچ پای خود را تحت عمل جراحی قرار دهد. او و الکس در خانه خود بیمه نداشتند و با تمام دارایی هایشان از بین رفته، یک صفحه GoFundMe راه اندازی کرده اند.
«مردم اینجا در حال شکستن هستند. خیلی ناراحتکننده است. ما به سختی کنار می آییم. اما ما تا جایی که می توانیم از یکدیگر حمایت می کنیم.
با منزوی شدن جامعه، استیو براون، ساکنان محلی ویلسون کریک و سه پسرش جی، جاش و بن شروع به استفاده از بیل مکانیکی برای تعمیر جاده ها کردند. مسیرهایی که آنها ایجاد کرده اند فقط برای استفاده اضطراری است، اما به تامین کنندگان انرژی اجازه داده اند تا مقداری برق را بازیابی کنند.
در سواحل، حومه نیو برایتون، ساحل طلایی جنوبی و سواحل اقیانوس نیز تسلیم رودخانه هایی شدند که به سرعت در حال افزایش بودند.
Raffaella Baker و Anthony Gadsden به همراه دختر یک ساله خود Bowie، ساعت 2 صبح روز دوشنبه از خواب بیدار شدند و متوجه شدند که آب در اطراف خانه کنار رودخانه آنها در نیو برایتون بالا می رود. تا زمانی که پیام تخلیه SES در ساعت 5 صبح ارسال شد، هیچ راه فراری وجود نداشت. در عوض، آنها بالا آمدن آب را به سمت طبقه دوم خود تماشا کردند.
رافائلا گفت: “ما هرگز فکر نمی کردیم که به این سرعت بد شود.” “همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.”
خدمات تلفن و اینترنت در حال قطع و وصل شدن بود، اما رافائلا موفق شد مادرش را که به SES اطلاع داده بود که با مشکل مواجه شده اند، بگیرد. با غوطه ور شدن صندوق های نامه و مکان های دیدنی، امدادگران در یافتن آنها با مشکل مواجه شدند. باران شدید درخواست کمک آنها را خفه کرد و تاج درخت وقتی قایق ها از آنجا عبور کردند خانه آنها را پنهان کرد.
رافائلا گفت: «در واقع خیلی ترسناک بود.
تنها پس از اینکه همسایه آنها تخته موج سواری خود را به خانه آنها رساند، خدمات اورژانس آنها را پیدا کردند.
رافائلا و بووی پیش از رسیدن سیل چهار روز بعد، با خواهر رافائلا، بیلی بیکر، در بالین شرقی ماندند. سپس ساکنان بالینا نیز تخلیه شدند. بیکر گفت که بالینا یک منطقه فاجعه آمیز بود و مردم محلی از قایق و جت اسکی برای تخلیه مردم و حیوانات استفاده می کردند.
“هیچ کس کمک نمی کند. به غیر از SES و باشگاه های نجات غریق موج سواری، پلیس یا خدماتی وجود ندارد. فقط داوطلبان هستند. حرفه ای ها کجا هستند؟» بیکر پرسید.
در برینگبار، حدوداً 20 کیلومتری جنوب شرقی مورویلومبا، شان و امیلی مارشال و دختر یک ساله آنها دلیلا، دوشنبه شب در ساعت 22:30 با ضربه ای به در از خواب بیدار شدند. همسایه آنها به آنها هشدار داد که آب سیل در حال افزایش است.
در آن زمان آب سیل ته پله هایی بود که به در پشتی آنها می رفت. خانواده به این فکر کردند که وقت زیادی دارند، دوباره به خواب رفتند، اما نیمه شب آب تا نیمه از پله های پشتی بالا آمده بود. تا ساعت 3 صبح آب تنها دو قدم از در پشتی آنها فاصله داشت.
در این مرحله، آنها تصمیم گرفتند امیلی و دلیلا را به خانه همسایه که بالاتر از خانه آنها بود، منتقل کنند. کاملاً سیاه بود و آنها نمی توانستند ببینند چه چیزی در آب است یا از کجا می آید. وقتی آنها عبور می کردند، ثابت نگه داشتن پایشان دشوار بود و می ترسیدند که اگر سر بخورند ممکن است دخترشان را از دست بدهند.
این قدرتمند نبود، اما همچنان خطرناک بود. اما این تنها شانس ما برای خروج بود.»
آنها موفق شدند از گذرگاه عبور کنند و شان قبل از بازگشت برای محافظت از خانه، دلیلا و امیلی را به همسایگانشان رد کرد. آب تا زانو تبدیل به تندبادهای بلند شده بود و شان منزوی شده بود. هیچ خدمات اورژانسی وجود نداشت.
باران در Tweed Heads بود، سپس دور برگشت و به یک بمب باران تبدیل شد. فقط باران و باران ادامه داشت.» شان گفت.
با شدت گرفتن بارندگی، آب به داخل حیاط خانواده سرازیر شد. نرده ها کنده شدند. سطل های چرخ دار، ماشین های چمن زن سواری و ماشین آلات سنگین توسط سیلاب جمع آوری شد.
شان تمام تلاش های خود را برای منحرف کردن آب از خانه آنها انجام داد. او خانه را کیسه شن و ماسه کرد، تخته سه لا در جلوی در و یک تشک در پشت قرار داد تا از ورود آب جلوگیری کند. او سعی کرد از ورق های سقف، تخته های موج سواری و تخته های پارویی برای هدایت جریان استفاده کند.
تمام وسایلی که در زیر خانه ذخیره کرده بودند در سیل گرفته شد. آب زیر خانه تا قفسه سینه بالا بود و برای حرکت خطرناک زندگی می کرد و یکی از اتومبیل های خانواده را زیر آب می برد.
فقط چند ماه قبل، آنها پرداخت بیمه سیل را متوقف کرده بودند، که برای آنها بیش از 1100 دلار در ماه هزینه داشت.
«حق بیمه ها گران هستند و اکنون حتی گران تر خواهند شد. پنج سال پیش، آن یک سیل 100 ساله بود. بنابراین هیچ فکری وجود نداشت که دوباره چنین اتفاقی بیفتد.
اوج بارش در ساعت 3 بعد از ظهر بود. زن روبروی شان در بالکن طبقه دومش گیر افتاده بود. اگر آب مدام بالا می آمد، کسی برای کمک به او نمی آمد، اما خوشبختانه در حدود ساعت 5 بعد از ظهر باران فروکش کرده بود.
به لطف تلاش های شان، آب به خانه خانواده وارد نشده بود، اما فقط چند اینچ. روز بعد آنها به خانه خود بازگشتند تا پاکسازی را آغاز کنند.
شان گفت: «مشکل اکنون این است که شما حشرات، مارها، موش‌ها، موش‌ها خواهید داشت.
شرایط در منطقه همچنان وخیم است و ساکنان خشمگین هستند. جوامع بدون برق، اینترنت، یا دریافت تلفن رها شده اند و دسترسی به غذا، آب سالم و تجهیزات پزشکی محدود است. ساکنان می گویند کوتاهی مقامات در ارائه خدمات ضروری، تخلیه را با مشکل مواجه کرده و زندگی را به خطر انداخته است.
با این حال، مردم محلی فقط منتظر کمک نیستند. مرکز مدنی Mullumbimby به مرکزی برای داوطلبانی تبدیل شد که می‌خواهند به ساکنان شهر آسیب‌دیده در سیل کمک کنند و همچنین کمک‌ها را توزیع کنند. ادی داستین، از خلیج بایرون، و خدمه ای از داوطلبان، مواد غذایی و بنزین را به سمت بازوی اصلی بردند و در خانه ها را زدند تا ساکنان را بررسی کنند.
گروهی دیگر از جوانان اره برقی و ابزاری برای ساختن پل بر روی معابر و رانش زمین آورده بودند تا مردم بتوانند با چهارچرخ و موتور به منطقه دسترسی داشته باشند.
ادی گفت: «احساس عجیبی بود که کمک نکرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
