ظهور و نابودی تورنتو Wolfpack: بازیکنان بدون دستمزد و یک داستان هشدار دهنده | تورنتو Wolfpack

تیدیدگاه او نسبت به دنیای ورزش در دو سال گذشته به قدری تغییر کرده است که مرگ تورنتو Wolfpack در تابستان 2020 به سختی در لیگ راگبی رقم خورده است. اما گروهی از مردان هستند که نمی توانند فراموش کنند. آنها نمی توانند فراموش کنند که چگونه باشگاهی که به نظر می رسید دارای پتانسیل بی حد و حصر بود، به هرج و مرج فرو رفت و آنها را بدون مبالغی که زندگی را تغییر می داد، رها کرد.

تقریباً دو سال است که بازیکنان و کارکنان تیم نهایی تورنتو بدون موفقیت تلاش می‌کنند تا شش ماه حقوق پرداخت نشده را جبران کنند. آنها همچنان به دنبال پاسخ هستند. متی راسل، وینگر سابق باشگاه که اکنون برای تولوز بازی می کند، می گوید: «ما فوتبالیست های لیگ برتر نیستیم. این پولی است که بچه ها برای تغذیه خانواده هایشان به آن نیاز دارند که هرگز محقق نشده است. ما به اون نیاز داریم.”

تقریبا دو سال از خروج تورنتو از فصل 2020 سوپرلیگ می گذرد. آن سال با وعده‌ها و هیاهوی فراوان آغاز شد و تیتر آن با امضای بیل ویلیامز، سانی سیاه سابق بود. به لطف همه‌گیری کووید-۱۹، در عرض چند هفته پس از اولین فصل آنها در لیگ برتر، دنیا برای همیشه تغییر می‌کرد، اما این فقط شروع مشکلات خارج از زمین گروه Wolfpack بود.

با استناد به تأثیر مالی فاجعه بار ناشی از همه گیری، Wolfpack در ماه ژوئیه با برنامه ریزی مجدد مسابقات از سوپرلیگ کنار رفت و دیگر هرگز در بازی داخلی ظاهر نشد. تناسخ از Wolfpack از آن زمان در لیگ های داخلی آمریکای شمالی تحت مالکیت جدید ظاهر شد، اما بازیکنانی که برای سال 2020 – و در بسیاری موارد بعد از آن قرارداد بسته بودند – هنوز دستمزد شش ماهه معوقه دو سال پیش را دریافت نکرده اند. .

بارها و بارها دیوید آرگیل، مالک سابق باشگاه قول داد که این پول خواهد رسید. اما محقق نشده است.

در بیانیه نماینده آرگیل آمده است: “دیوید هرگز از تعهدات خود در قبال بازیکنان و کادرفنی فرار نکرده است که گزینه آسانی برای او بود. من می‌دانم که تمام تلاش‌های سخت او به نظر می‌رسد که او می‌تواند این موقعیت را در اواخر امسال حل کند و او در ارتباط مستمر با GMB بوده است تا اطمینان حاصل شود که توافق‌های قانونی رسمی برای حل این موضوع وجود دارد.»

با کمک اتحادیه بازیکنان لیگ راگبی، تاریخ پرداخت ماه اکتبر به طور آزمایشی برنامه ریزی شده است و اتحادیه گفته است که در صورت تاخیر بیشتر، در پیگیری موضوع به دادگاه تردیدی نخواهد داشت.

گرت کارول، رئیس RLPA، گفت: «ما همراه با لیگ فوتبال راگبی در مرحله‌ای هستیم که در صورت تأخیر بیشتر، چاره‌ای جز اقدام قانونی نخواهیم داشت. همه باشگاه‌ها باید این وضعیت را تماشا کنند، زیرا وقتی صحبت از حقوق بدهکاری اعضای ما می‌شود، هیچ راهی وجود ندارد که ما از مبارزه برای آنها دست بکشیم، مهم نیست چقدر طول بکشد. این یک مشکل طولانی بوده است، اما اگر دیوید به آخرین وعده‌های خود پایبند باشد، به نظر می‌رسد که اعضای ما تا پایان سال جاری حقوق دریافت خواهند کرد.»

با این حال، برخی از بازیکنانی که منتظر آن پول هستند، قبلاً امید کاذب داده شده بودند. گرت اوبراین به اعتراف خودش یکی از خوش شانس هاست. برخی از بازیکنان Wolfpack هنوز بدهکار بودند و برای یافتن قرارداد در جای دیگری در سوپرلیگ مشکل داشتند و مجبور بودند پاره وقت بروند. دیگران از بازی دور شدند. اما اوبراین در نهایت با کسلفورد تایگرز، جایی که امروز بازی می‌کند، به توافق رسید. هر چند از ناامیدی او کاسته نشده است.

او می‌گوید: «به یک سال پایانی رسید و مجبور شدی آن پول را برای سلامت عقل خود از سرت بنویسی. تو فقط بارها و بارها خودت را عذاب می دادی. من سعی کردم در مورد آن استرس نداشته باشم زیرا با کسلفورد قرارداد دارم و می توانم خانواده ام را تامین کنم. دیگران چندان خوش شانس نبودند. دستمزد شش ماه، صرف نظر از حقوقی که می گیرید، پول زیادی است، اینطور نیست؟

“این به ما به عنوان یک ورزش بازتاب خوبی ندارد. من هم نمی دانم مقصر کیست. آیا هیئت حاکمه است؟ آیا صاحبان آن هستند؟ هیچ کس نیست که بتوانید به طور قطعی به عنوان بازیکن به سمت او انگشت بگذارید و این ناامید کننده است. هر چند مشکلی پیش آمده است. آیا بررسی های لازم بر روی مالکان انجام شد؟ واقعاً خنده دار است. کاملاً شرم آور است.»

اخیراً پیشرفت هایی حاصل شده است، به طوری که بازیکنان مبلغ “سرقفلی” 1150 پوند پرداخت کرده اند. اما وقتی میانگین دستمزد یک بازیکن سوپرلیگ را 70000 پوند در نظر می گیریم و به هر بازیکن 6 ماه حقوق بدهکار می شود، قابل درک است که چگونه این پرداخت اولیه حتی از سطح زمین خارج نمی شود. راسل که قبل از امضای قرارداد با تولوز با لی به چمپیونشیپ سقوط کرد، می‌گوید: «برای ما به‌عنوان یک ورزش بسیار شرم‌آور است که این مدت طولانی کشیده شود».

«بچه‌ها مبالغ فوق‌العاده‌ای بدهکار هستند: این واقعاً بسیار غم‌انگیز است و بسیار استرس‌زا است. برخی از بچه ها در تورنتو پول بسیار خوبی داشتند و از آن به هیچ وجه رفتند. یکی از بچه هایی که با او بازی کردیم دو سال از قرارداد بزرگش باقی مانده بود و او به تازگی از بازی کنار رفت. اتحادیه تمام تلاش خود را انجام می دهد، اما ما فقط باید بازی انتظار را کمی بیشتر انجام دهیم.

ما اکنون به آن عادت کرده ایم، اما این کار را برای بچه هایی که بیکار مانده اند آسان نمی کند. این دوره بسیار سختی بوده است.»

با این حال، اکنون سرانجام می تواند در چشم باشد. در حالی که بسیاری اقامت کوتاه تورنتو را به تاریخ واگذار کرده اند، هیچ کس در این بازی نباید زحماتی را که یک گروه از بازیکنان متحمل شده اند، صرفاً به خاطر آنچه که مدیون آنهاست، نادیده بگیرد. این داستانی است که لیگ راگبی هرگز نباید فراموش کرد.