کارگران راه‌آهن قهرمانان کووید هستند – من افتخار می‌کنم که با آنها در خط حمله هستم | سام تاری

تیاو کارگران راه آهنی که با آنها روی خط اعتصاب ایستاده بودم، به من گزارش های دلخراشی می گفتند که چگونه آنها و بسیاری از همکارانشان به طور معمول مجبور به جمع آوری بسته های کمک مالی از بانک های مواد غذایی در پایان شیفت کاری می شوند. افتخار می کردم که در کنار آنها ایستادم – برای من به عنوان یک نماینده حزب کارگر از پیوستن به کارگران در مبارزه آنها برای دستمزد عادلانه امتناع می‌کردم.

به‌عنوان وزیر حمل‌ونقل در سایه حزب کارگر، سمتی که تا همین چند روز پیش داشتم، موظف بودم علیه حملات هولناک محافظه‌کاران به کارگران صحبت کنم.

در حالی که از کنار گذاشته شدنم از حزب کارگر متأسفم و دیگر بخشی از چیزی نیستم که قاطعانه معتقدم «دولت در انتظار» است، اما در مقایسه با سختی‌هایی که کارگران راه‌آهن ما متحمل شدند، چیزی نیست.

فروشندگان بلیت، کارگران سیگنال، نظافتچی قطار و کارکنان پذیرایی، اغلب با دستمزدهای سالانه 20000 پوندی به قدری بد حقوق می گیرند که برخی مجبور می شوند برای زنده ماندن به سخاوت و شفقت خیریه ها و گروه های مذهبی تکیه کنند.

اینها همان کارگرانی هستند که قطارهای بریتانیا را در اوج همه گیر نگه داشتند. به یاد داشته باشید که شبکه ریلی هرگز بسته نشد، حتی قبل از واکسن، زمانی که کووید جان تعداد بی‌شماری را می‌گرفت و باعث سطوح ویرانگر بستری شدن در بیمارستان می‌شد.

کارکنان راه آهن ایمنی و رفاه خود را به خطر انداختند تا اطمینان حاصل کنند که سایر کارگران کلیدی می توانند به محل کار خود برسند و داروها و سایر مواد را می توان حمل کرد. بللی موجینگا، یکی از اعضای انجمن کارکنان حقوق بگیر حمل و نقل (TSSA)، حتی پس از کار در خط مقدم راه آهن جان خود را بر اثر کووید از دست داد.

بریتانیا، و به ویژه دولت بریتانیا، مدیون این قهرمانان کووید است.

اما در عوض، وزیر حمل و نقل محافظه‌کاران، گرانت شاپس، به امواج رادیویی می‌رود تا به کارگران راه‌آهن ما توهین کند و آنها را مورد انتقاد قرار دهد و اعضای RMT را افراط‌گرایان ستیزه‌جو خطاب کند. در همین حال، لیز تراس، پیشتاز رهبری حزب محافظه‌کار، به عنوان نخست‌وزیر متعهد می‌شود که قوانین ضد اتحادیه‌های صنفی سخت‌گیرانه‌تر از آنچه در حال حاضر وجود دارد، به اجرا بگذارد.

مخالفت با این امر به معنای انجام فراتر از صحبت کردن در مجلس عوام است، کاری که من قبل از تعطیلات هفته گذشته انجام دادم، یا در استودیوهای تلویزیونی یا در هر محیط رسمی دیگری. یعنی در خط پیکت بودن، شانه به شانه کارگران راه آهن ایستادن.

این قهرمانان کووید حق داشتند از حزب کارگر، حزب کارگران، انتظار داشته باشند که در کنار آنها بایستد و علیه جنگی که محافظه‌کاران علیه آنها اعلام کرده‌اند، سخن بگوید.

به همین دلیل است که من با دوستان و متحدانم در اتحادیه‌های حمل‌ونقل RMT و TSSA روی صف پیکت در Euston ایستادم و چرا در حمایت از این کارگران با رسانه‌ها مصاحبه کردم.

این وظیفه من بود، به عنوان وزیر حمل و نقل در سایه حزب کارگر. این تمدید نقش من به عنوان نماینده کارگر در ایلفورد ساوث بود، و کاری که من به مدت هشت سال قبل از ورود به مجلس به عنوان یک مقام انجمن کارکنان حمل و نقل و حقوق بگیر (TSSA) انجام دادم.

این یک جنایت است که در قرن بیست و یکم بسیاری از کارگران راه آهن بریتانیا در شرایط فقر شغلی زندگی می کنند، جایی که حتی پس از یک روز کامل کار سخت و پر استرس، اغلب قادر به پرداخت هزینه های اولیه غذا، اجاره خانه و سوخت نیستند. در میان سایر موارد ضروری

با این حال، پیروزی می تواند به زودی در چنگ کارگران راه آهن و کارگر باشد می تواند و باید نقش مهمی در تحمیل شکست به توری ها در این مورد داشته باشد.

اکثریت قریب به اتفاق اعضای حزب کارگر در حمایت از کارگران راه آهن کاملا مصمم بوده اند. فقط این هفته در خط اعتراض، با اعضای حزب کارگر از سراسر لندن صحبت کردم، آنها همبستگی خود را با RMT و TSSA نشان دادند.

بنرهای احزاب محلی کارگر در آخرین روز اعتصاب، از ساحلی به ساحل دیگر عکس گرفته و به صورت آنلاین منتشر شد. این حمایت و همبستگی می تواند خود را در حزب کارگر در هفته ها و ماه های آینده نشان دهد.

احزاب کارگر حوزه انتخابیه، و دیگر گروه های وابسته، باید در حمایت از کارگران اعتصابی راه آهن، برای شرکت در کنفرانس حزب کارگر در لیورپول در اواخر سپتامبر، طرح های اضطراری را تصویب کنند.

اعضای حزب کارگر که در انتخاب نامزدهای پارلمانی شرکت می کنند، باید نمایندگان بالقوه را برای متعهد شدن به حمایت از اعتصاب کنندگان راه آهن و سایر اختلافات صنعتی در کرسی هایی که می خواهند نمایندگی کنند، به چالش بکشند. کارگر باید نشان دهد که در کنار کارگران در سراسر بریتانیا است، که ما برنامه ای برای افزایش دستمزد داریم، و اقتصاد را به نفع اکثریت قریب به اتفاق متعادل سازیم.

در هر فرصتی، اعضای حزب کارگر می توانند و خواهند خواست که اعتصاب کارگران راه آهن را مطرح کنند.

در طول مصاحبه‌های خود با رسانه‌ها در این هفته، من اظهار کردم که این اختلاف در دولت کارگر به رهبری کایر استارمر رخ نخواهد داد. این دیدگاه من باقی می ماند. من هر روز برای تشکیل یک دولت کارگری تلاش خواهم کرد و برای رسیدن به آن نهایت تلاش خود را خواهم کرد.

اما کارگران راه آهن اکنون در این مناقشه به کارگر و نمایندگان پارلمان در وست مینستر نیاز دارند که از ایستادن در کنار آنها در خطوط اعتصاب و مقابله با هر حمله محافظه‌کاران به این قهرمانان کووید اجتناب نخواهند کرد.

انجام ندادن این کار تخطی از وظیفه است.

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می خواهید نامه ای تا 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس guardian.letters@aban.news.com ایمیل کنید.