همانطور که کنگره لایحه تاریخی چین را مورد بحث قرار می داد، پکن به جلو حرکت کرد

در هفته‌های قبل از پایان 13 ماه مشاجره مجلس و سنا و تصویب قانون 280 میلیارد دلاری تراشه‌ها و علم، سازنده اصلی تراشه‌های مورد حمایت دولت چین، مانع بزرگ فناوری را برطرف کرد که کمی شوک به جهان وارد کرد.

کارشناسان هنوز در حال ارزیابی این هستند که چگونه ظاهراً چین در تلاش خود برای ساخت نیمه هادی هایی که مدارهای آن چنان ریز است – حدود 10000 برابر نازک تر از موی انسان – است که با مدارهای ساخته شده در تایوان – که هم چین و هم غرب را تامین می کند – رقابت می کند. دولت بایدن برای حفظ تجهیزات بسیار تخصصی برای ساخت این تراشه‌ها از دست چینی‌ها تلاش‌های فوق‌العاده‌ای را انجام داده است، زیرا پیشرفت در تولید تراشه‌ها اکنون به عنوان راهی برای تعریف قدرت ملی مورد بررسی قرار می‌گیرد – دقیقاً مشابه آزمایش‌های هسته‌ای یا موشک‌های هدایت‌شونده دقیق. در طول جنگ سرد قبلی بودند.

هنوز هیچ کس نمی داند که آیا چین می تواند از این پیشرفت در مقیاس بزرگ استفاده کند یا خیر. که ممکن است سالها طول بکشد اما یک درس واضح به نظر می رسید: در حالی که کنگره در مورد اینکه آیا و چگونه از سازندگان تراشه های آمریکایی حمایت می کند و طیف وسیعی از تحقیقات در سایر فناوری ها – از باتری های پیشرفته گرفته تا روباتیک و محاسبات کوانتومی – بحث می کرد و اصلاح می کرد و بحث می کرد، چین در حال پیشرفت بود، شرط بندی که این کار لازم است. واشنگتن سال‌هاست تا به نتیجه برسد.

اریک اشمیت، مدیر اجرایی سابق گوگل که رهبری کمیسیون امنیت ملی در زمینه هوش مصنوعی را بر عهده داشت، گفت: کنگره ما با سرعت سیاسی کار می کند. مانند ساخت نیمه هادی های پیشرفته در دنیای زنجیره های تامین آسیب پذیر. “دولت چین با سرعت تجاری کار می کند.”

در چین، تلاش برای رسیدن به پیشرفت و ساخت پیشرفته‌ترین تراشه‌ها، بخشی از برنامه «ساخت چین 2025» است. این تلاش در سال 2015 آغاز شد. در حالی که تعداد کمی از کنگره می خواهند این موضوع را بپذیرند، فناوری هایی که ایالات متحده با امضای رئیس جمهور بایدن این لایحه را تامین می کند، همانطور که در روز پنجشنبه وعده داده بود، تا حد زیادی فهرست چین را تکرار می کند.

این یک سیاست صنعتی کلاسیک است، اگرچه رهبران هر دو حزب از این اصطلاح اجتناب می کنند. این کلمات نوعی برنامه ریزی تحت کنترل دولت را القا می کند که با اکثر جمهوری خواهان مخالف است و حمایت مستقیم و اعتبار مالیاتی را بر برخی از بزرگترین شرکت های آمریکایی می افزاید، که باعث می شود برخی از دموکرات ها از خشم به لرزه درآیند.

اما سال 2025 خیلی دور نیست، به این معنی که در حالی که چینی ها و سایر رقبا به سمت اهداف بعدی خود حرکت می کنند، پول به جریان می افتد. در همین حال، صنعت نیمه هادی آمریکا پژمرده شده است، تا جایی که هیچ یک از پیشرفته ترین تراشه ها در ایالات متحده ساخته نمی شوند، حتی اگر فناوری اساسی در اینجا متولد شد و نام سیلیکون ولی را به خود اختصاص داد.

هیچ کدام از اینها به معنای محکومیت رقابت آمریکا نیست. درست همانطور که ژاپن در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به نظر می رسید غول تکنولوژی 10 فوتی است، اما پس از آن برخی از بزرگترین پیشرفت ها را در محاسبات تلفن همراه و سیستم عامل های ویندوز و حتی ساخت تراشه از دست داد، چین در حال کشف این موضوع است. پول به تنهایی تسلط فناوری را تضمین نمی کند. اما کمک می کند.

کنگره خیلی بیشتر طول کشید تا به همین نتیجه برسد. با این حال، چین یکی از معدود موضوعاتی است که جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها می‌توانند درباره آن گرد هم آیند – این لایحه در مجلس نمایندگان با 243 رأی موافق در مقابل 187 رأی مخالف و یک رأی ممتنع در روز پنجشنبه تصویب شد. 24 جمهوری‌خواه رای مثبت دادند، که قابل توجه است زیرا رهبران جمهوری‌خواه از اعضای خود می‌خواستند با این لایحه مخالفت کنند، پس از آن که رهبر اکثریت سنا، چاک شومر از نیویورک و سناتور جو مانچین سوم از ویرجینیای غربی، توافقی غافلگیرکننده در مورد آب‌وهوا، انرژی و مالیات‌ها اعلام کردند. در روز چهارشنبه

چین بلافاصله این لایحه را به عنوان یک اقدام انزواگرایانه آمریکایی ها برای رهایی از وابستگی به فناوری خارجی محکوم کرد – استراتژی ای به نام “جداسازی” که خود چین نیز در تلاش است آن را تکرار کند.

سخنگوی وزارت امور خارجه چین، ژائو لیجیان، به خبرنگاران در پکن گفت که “هیچ محدودیت یا سرکوبی مانع از پیشرفت چین نمی شود”، اشاره ای آشکار به تلاش های آمریکا و اروپا برای انکار چین از فناوری که استقلال تکنولوژیکی آن را سرعت می بخشد.

اما سوال بزرگ این است که آیا کندی کنگره در بیدار شدن از کاستی های رقابتی آمریکا این تلاش را محکوم کرده است یا خیر. در حالی که آقای بایدن و قانونگذاران سعی کردند با توصیف تراشه‌های موجود در همه چیز از یخچال گرفته تا ترموستات و ماشین‌ها به‌عنوان «روغن» قرن بیست و یکم، از این لایحه حمایت کنند، این عبارت قبلاً سه دهه پیش هکر شده بود.

در اواخر دهه 1980، اندرو اس. گروو، یکی از پیشگامان سیلیکون ولی و یکی از رهبران اولیه شرکت اینتل، در مورد خطر تبدیل شدن ایالات متحده به “تکنو مستعمره” ژاپن هشدار داد.

شرکت تولید نیمه هادی تایوان تقریباً 90 درصد از پیشرفته ترین نیمه هادی ها را تولید می کند. آنها را هم به چین و هم به ایالات متحده می فروشد.

و در حالی که تایوان Semiconductor و سامسونگ در حال ایجاد تاسیسات تولیدی جدید در ایالات متحده هستند، در پاسخ به فشار سیاسی برای رفع نگرانی های زنجیره تامین آمریکا، نتیجه خالص این خواهد بود که تنها درصد تک رقمی تولید آن در خاک آمریکا خواهد بود.

جینا ریموندو، وزیر بازرگانی، هفته گذشته در انجمن امنیتی آسپن گفت: «وابستگی ما به تایوان برای تراشه‌های پیچیده غیرقابل دفاع و ناامن است. با افزایش تقاضا برای تراشه های پیچیده تر – هر نسل جدید خودروها به نیمه هادی های بیشتر و بیشتری نیاز دارند – “ما عرضه داخلی کافی نداریم.”

او استدلال کرد که 52 میلیارد دلار یارانه فدرال این لایحه با پول خصوصی تقویت می شود و به “صدها میلیارد” سرمایه گذاری تبدیل می شود. او اساساً از استدلالی استفاده می کرد که دولت فدرال مدت هاست برای توجیه انگیزه های پیمانکاران دفاعی استفاده می کرد. سیاستمداران می‌دانستند که پذیرش فناوری‌های مخاطره‌آمیز ماهواره‌ای جاسوسی یا هواپیماهای بدون سرنشین مخفی، اگر به‌عنوان هزینه‌های دفاعی حیاتی به جای سیاست‌های صنعتی توصیف شود، در کنگره راحت‌تر به فروش می‌رسد.

اما حالا منطق روی سرش چرخیده است. آنچه پیمانکاران دفاعی به آن نیاز دارند پیشرفته‌ترین تراشه‌های تجاری است – نه تنها برای F-35، بلکه برای سیستم‌های هوش مصنوعی که ممکن است روزی ماهیت میدان نبرد را تغییر دهند. تمایزات قدیمی بین فناوری نظامی و تجاری تا حد زیادی از بین رفته است. به همین دلیل است که دولت برای تصویب این لایحه، حتی وزیر دفاع لوید جی آستین سوم را وارد کمپین فشار کرد، با این استدلال که او نمی تواند برای تسلیحات آینده به تامین کنندگان خارجی تکیه کند.

نویسندگان این لایحه می گویند که در حالی که برای بازسازی صنعت دیر شده اند، اما شروع امروز بهتر از ادامه تماشای فرسایش سرب آمریکایی است. سناتور تاد یانگ از ایندیانا گفت که در حالی که پیشرفت اخیر چین “هشیار کننده” بود، او فکر نمی کرد “کسی وجود داشته باشد که بتواند در ایالات متحده آمریکا نوآوری بیشتری داشته باشد، اگر ما منابع فراوان خود را بسیج کنیم.”

آقای یانگ گفت: مزیت دیگر آمریکا «روابط اقتصادی و ژئوپلیتیکی ما با کشورهای دیگر است». چین هیچ دوستی ندارد. آنها دولت های دست نشانده دارند.»

نوآوری یک لباس قوی آمریکایی بوده است. ریزپردازنده در اینجا اختراع شد. اما بارها و بارها، آسیب پذیری آمریکا در تولید است. و چین تنها رقیب نیست. برای استخراج پول نقد از کنگره، اینتل و سایرین خاطرنشان کردند که آلمان و سایر متحدانش در تلاش بودند تا آن را فریب دهند تا در قلمرو خود «فابس» – مراکز تولید بدون هوا و بدون لک برای تراشه‌ها – بسازند.

اما در نهایت این چین بود که آرا را هدایت کرد.

یکی از اولین ارزیابی‌ها از تراشه جدید چینی که توسط شرکت بین‌المللی تولید نیمه هادی انجام شد، توسط محققان شرکتی به نام TechInsights انجام شد.

پس از مهندسی معکوس تراشه ساخت چین، آنها به این نتیجه رسیدند که از مدارهایی استفاده می کند که تنها هفت نانومتر عرض دارند. در سال 2020، تولیدکنندگان چینی برای رسیدن به زیر 40 نانومتر تلاش کردند.

کارشناسان می گویند این تراشه که برای استخراج ارزهای دیجیتال ساخته شده است، ممکن است بر اساس نیمه هادی تایوان یا به سرقت رفته باشد. در حال حاضر، تایوان Semiconductor مهم‌ترین تولیدکننده منفرد در جهان است و تأسیسات گسترده آن در نزدیکی تایپه ممکن است بزرگترین محافظت از جزیره در برابر تهاجم باشد. چین نمی تواند خطر نابودی خود را بپذیرد. و ایالات متحده نمی تواند آن را نابود کند.

اما این تعادل ظریف برای همیشه دوام نخواهد آورد. بنابراین چین هم انگیزه تجاری و هم انگیزه ژئوپلیتیکی برای ساخت سریع ترین تراشه های جهان دارد و ایالات متحده انگیزه رقابتی برای جلوگیری از دستیابی پکن به فناوری برای انجام این کار دارد. این مسابقه تسلیحاتی نهایی قرن بیست و یکم است.

آقای شومر روز چهارشنبه گفت، در جنگ سرد قدیمی، جنگی که یک نسل پیش علیه اتحاد جماهیر شوروی بود، “دولت می توانست در حاشیه بنشیند” و امیدوار بود صنعت خصوصی سرمایه گذاری کند. اکنون او گفت: “ما نمی توانیم در حاشیه بنشینیم.”

کیتی ادمونسون گزارش کمک کرد