مایک پنس به تلاش خود برای تحقق بخشیدن به مایک پنس ادامه می دهد

همکار من مایکل بندر این هفته در مورد رقابت عمیق بین دونالد ترامپ و مایک پنس، شرکای زمانی و متحدان سیاسی خود نوشت.

پس از اینکه پنس از حمایت از تلاش ترامپ برای براندازی نتایج انتخابات 2020 در 6 ژانویه 2021 امتناع کرد، این دو مرد از هم جدا شدند. در همان روز، این ایندیانایی با اخلاق ملایم در حالی که پس از حمله به ساختمان کنگره، از جمعیتی که شعار می دادند «هنگ مایک پنس» مخفی شد. مورد تشویق رئیس جمهور قرار گرفت.

این هفته آنها در واشنگتن دوئل ظاهر شدند و اوضاع برای پنس خوب پیش نرفت. او جمعیت کوچک و مؤدبانه‌ای را در گردهمایی بنیاد آمریکای جوان به سوی خود کشاند، در حالی که ترامپ در نشست سیاست اول آمریکا از استقبال پرشور خود استقبال کرد. (برای کسانی که با این نهادها آشنا نیستند، هر دو نماینده مراکز قدرت در حال ظهور تشکیلات جدید جمهوری‌خواه ترامپ هستند.)

سخنرانی های دو صفحه نشان داد که ترامپ، همانطور که بندر اشاره می کند، هنوز سگ بزرگ حزب جمهوری خواه است.

بندر نوشت: «این دو حضور همچنین بر شکاف گسترده در شور و شوق در میان جمهوریخواهان بین آقای ترامپ و هر رقیب احتمالی اولیه دیگری در سال 2024 تأکید کرد.

در نظرسنجی نیویورک تایمز/ کالج سینا از رای دهندگان جمهوری خواه در این ماه، تنها 6 درصد گفتند که اگر پنس دو سال دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود، به آنها رأی می دهند، در حالی که 49 درصد گفته اند که از ترامپ حمایت می کنند. نظرسنجی‌های غیرعلمی فعالان جوان جمهوری‌خواه نشان می‌دهد که پنس در انتخابات مقدماتی فرضی بدتر عمل کرده است.

برای اینکه موضوع را به طور واضح بیان کنیم: پیدا کردن یک استراتژیست جمهوری خواه که به شما بگوید که پنس شانس واقعی در مسابقه سال 2024 مقابل رئیس سابق خود دارد، دشوار است.

ریک تایلر، مشاور سابق انتخابات ریاست جمهوری سناتور تد کروز از تگزاس، گفت که پنس بیشترین شانس را داشت که رای دهندگان جمهوری خواه را از ترامپ دور کند.

تایلر گفت، معاون رئیس‌جمهور سابق در ایجاد تعادل بین نیاز به فاصله گرفتن از بدترین رفتار ترامپ و در عین حال احترام به دستاوردهای سیاست محافظه‌کارانه دولتش، مراقب بود.

اما او اذعان کرد، مشخص نیست که آیا رای دهندگان مقدماتی جمهوری خواه ممکن است به همه چیز نگاه کنند.

تایلر گفت که حامیان ترامپ بیشتر شبیه طرفداران گروه‌های پاپ یا تیم‌های فوتبال بودند تا رای‌دهندگان سنتی که به دقت مزایا و معایب سایر نامزدها را می‌سنجیدند – به گفته او، این احتمال را نمی‌دهد که اکثر آنها از چهل و پنجمین رئیس‌جمهور برای کسی جدا شوند، چه رسد به. معاون سابق وفادار او

عامل خشم

اگر از هفت سال گذشته سیاست آمریکا چیزی آموخته باشیم، این است که پایگاه حزب جمهوری خواه به شدت از وضعیت این کشور عصبانی است. به نظر نمی رسد که طرفداران نوستالژیک پنس به محافظه کاری به سبک رونالد ریگان، آن چیزی باشد که رای دهندگان حزب جمهوری خواه در رهبران منتخب خود به دنبال آن هستند. آنها آتش و گوگرد می خواهند، نه موعظه های کم انرژی.

و در حالی که کمپین موفقیت آمیز ترامپ در سال 2016 دوزی از خوش بینی آرزوهای معمولی را که رای دهندگان دوست دارند بشنوند را ارائه داد، اما بیشتر بر فهرستی از دشمنان متمرکز شد: “دولت عمیق”، تشکیلات جمهوری خواه، پناهجویان مکزیکی، مسلمانان، سیاستمداران واشنگتن، یک «باتلاق» استعاری که شامل دموکرات ها و رسانه های جریان اصلی می شد.

یکی از اشتباهاتی که صاحب نظران سیاسی اغلب در مورد رای دهندگان مرتکب می شوند – و من مطمئن هستم که گاهی اوقات خودم هم در این مورد مقصر هستم – این است که آنها تمایل دارند بیش از حد بر میزان جذب اکثر آمریکایی ها به ایده های سیاسی و ایدئولوژی های منسجم، به جای شخصیت های کاریزماتیک تاکید کنند. .

و هیچ کس هرگز مایک پنس را به داشتن شخصیت کاریزماتیک متهم نکرده است.

“او خشم کسی را هدایت نمی کرد”

گاهی اوقات فراموش می شود که پنس قبل از اینکه به شهرت ملی برسد، یک برنامه رادیویی محافظه کار را در ایندیانا میزبانی می کرد.

زمانی که من سردبیر Politico بودم، در طول مبارزات انتخاباتی 2016، خبرنگاری به نام دارن ساموئلسون را به ایندیاناپولیس فرستادیم تا قسمت های قدیمی سریال را در جستجوی «مایک پنس واقعی» جستجو کند.

در چند شب آخر و با کمک کافئین فراوان، ساموئلسون ساعت‌ها ضبط نوار کاست را شخم زد و به اطلاعاتی درباره آنچه که آشکارا تجربه‌ای شکل‌دهنده برای معاون رئیس‌جمهور آینده بود گوش داد. (برای خوانندگان Gen Z: کاست ها شکل قدیمی فناوری صوتی هستند که قبل از دیسک های فشرده، فایل های MP3 و Spotify وجود دارد.)

چیزی که ما پیدا کردیم در نوع خود آشکار بود: پنس تقریباً برعکس شوک رادیویی بود. او به‌عنوان سرسخت تی‌پارتی در دوران قبلی شور ضد خودی‌ها، از بسیاری از همان دشمنانی انتقاد کرد که ترامپ بعداً آنها را هدف قرار داد. اما او این کار را با ادب میدوسترن انجام داد، با یک باریتونی آرام که هیچ شباهتی به راش لیمباها یا هاوارد استرن های آن دوره نداشت.

ساموئلسون در تحلیل خود می نویسد: «نمایش پنس به طور اتفاقی هوای خشمگینانه داشت. او خشم کسی را هدایت نمی کرد. شوخی‌های او آسان بود زیرا از شنوندگانش می‌خواست که 800-603-MIKE را شماره‌گیری کنند و هفته را با «جمعه تلفن باز» به پایان رساند. او بعد از وقفه های تبلیغاتی به یک “مایک پنس!” صدای جینگ و میان‌آهنگ‌های موزیکال از افرادی مانند Hootie & the Blowfish و نسخه‌ای با کیبورد جهنده از «Great Balls of Fire»».

نبرد شخصیت ها

دیدن این مایک پنس در مانور کیشوت امروزی قبل از 2024 آسان است.

هنگامی که او از متحد و مافوق زمانی خود انتقاد می کند، این کار را فقط به صورت اریب انجام می دهد – هرگز با نام، و فقط با عباراتی که به دقت آراسته شده اند مانند “برخی افراد ممکن است تصمیم بگیرند بر گذشته تمرکز کنند، اما انتخابات مربوط به آینده است.” سخنرانی این هفته

هوم! او در اینجا احتمالاً به چه شخصی اشاره می کند؟

پنس همچنین به نزدیکترین دستیاران خود، مارک شورت و گرگ جیکوب، اجازه داده است تا با کمیته مجلس نمایندگان که در حال بررسی 6 ژانویه است همکاری کنند، زیرا این کمیته شواهدی از اقدامات ترامپ در مورد شورش جمع آوری می کند. اما خود پنس با جزئیات در مورد مصیبت خود در آن روز صحبت نکرده است و این تصور را در میان بسیاری از خودی های جمهوری خواه تقویت می کند که او از شمشیر زدن آشکار با ترامپ می ترسد.

آن را با فرماندار فلوریدا، ران دیسانتیس، مقایسه کنید، که جوان‌تر، عصبانی‌تر و باهوش‌تر است در مورد مسائل کلیدی در سمت راست نگاه می‌کند. به نظر می رسد دیسانتیس مزه ماه باشد و 25 درصد از رای دهندگان مقدماتی جمهوری خواه در سال 2024 او را در همان نظرسنجی Times/Siena در شمال پنس انتخاب کردند.

به عنوان یک فرماندار، دیسانتیس از پلتفرمی بهره می برد که به او اجازه می دهد تا اقداماتی را انجام دهد که برای فعالان جمهوری خواه و رای دهندگانی که مشتاقانه به نبردهای او با دیزنی، معلمان و حزب دموکرات در حال پژمرده شدن ایالتش بر سر حقوق LGBTQ پاسخ داده اند، جذاب باشد. و او لحظات خود را برای انتقاد از سوابق ترامپ در قدرت انتخاب کرده است – مانور دادن به سمت راست رئیس جمهور سابق در مورد همه گیری ویروس کرونا و مسائل فرهنگی که پایه های جمهوری خواه را تقویت کرده است، مانند تئوری نژاد انتقادی.

دیسانتیس نیز ممکن است در نهایت چیزی نباشد که جمهوری خواهان در حامل بنر بعدی خود به دنبال آن هستند. استراتژیست های فلوریدا و دستیاران سابق او اغلب او را پوستی لاغر و در حال تپش روی پاهایش و با سبکی بی طنز توصیف می کنند. و تصور اینکه کسی در انتخابات مقدماتی آزاد جمهوریخواهان در سال 2024 با ترامپ مخالفت کند دشوار است.

اما دسانتیس، به هر حال، یک دانشجوی جدی در دانشگاه ییل بود، حتی در حالی که با خواسته‌های تنبیهی یک ورزشکار دانشگاهی کنار می‌آمد. تا جایی که ما می دانیم او سابقه نظامی بی نظیری دارد. او هم در مبارزه سیاسی و هم در استفاده از شک و تردید عمیق رأی دهندگان جمهوری خواه در مورد رسانه های خبری، بسیار باهوش و ماهر است. این احتمال وجود دارد که او به اندازه کافی پیشرفت کند، و جایگاه ترامپ در حزب جمهوری خواه به اندازه کافی تنزل پیدا کند تا او را در موقعیت قطبی تا سال 2024 قرار دهد.

و چه کسی می داند: شاید شخص دیگری بیاید و محافظه کار آیوایی ها و نیوهمپشیری ها را در هوای سرد ژانویه به آتش بکشد.

اما مایک پنس؟ سخت است تصور کنید که او چگونه جدایی محتاطانه و اینچ به اینچ خود با ترامپ را به یک صندلی جلوی میز قاطع در 20 ژانویه 2025 ترجمه کند.

امشب چی بخونیم

با تشکر برای خواندن. بسیار خوب، فردا میبینمت.

– بلیک

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.