رقصنده های بریستول رای شورا برای باز نگه داشتن باشگاه ها را جشن گرفتند | بریستول

سخنرانی‌های پرشور، مبادله‌های خاردار، گریه و خنده – تقریباً معمولی در جلسه کمیته صدور مجوز شورای شهر بریستول بود.

اما اکثر اعضای کمیته نمی‌توانستند لبخند نزنند وقتی اجراکنندگان دو کلوپ رقص رقص شهر از تصمیم آنها برای تعطیل نکردن سالن‌ها با هیاهو و هلهله استقبال کردند.

شورای کارگری به مدت شش سال در مورد ممنوعیت ممنوعیت همه مکان‌های سرگرمی جنسی (SEVs) در بریستول برای محافظت از زنان و دختران در سراسر شهر نگران بود. بیش از 6000 نفر در یک رایزنی شرکت کردند و اقدامات شورا به شدت توسط مقامات سراسر بریتانیا زیر نظر بود.

فعالان مبارزات انتخاباتی زنان به شدت استدلال کرده اند که باید یک ممنوعیت کلی برای SEV های بریستول وجود داشته باشد، و ادعا می کنند که آنها منجر به زن ستیزی و خشونت می شوند.

اما پس از شنیدن شهادت رقصندگان مبنی بر اینکه در صورت ممنوعیت SEVS به مکان‌های کار کمتر امن رانده می‌شوند یا با نابودی مالی مواجه می‌شوند، اعضای کمیته صدور مجوز روز پنجشنبه نه به یک رای مخالف به ممنوعیت دادند.

رقصندگان در خارج از ساختمان شهرداری عکس گرفتند و در بیانیه ای که از طریق مجموعه کارگران جنسی بریستول منتشر شد، گفتند: “ما فریاد می زنیم، گریه می کنیم، از خوشحالی بلند می شویم.”

این تصمیم به شدت توسط کمیسیون زنان بریستول محکوم شد، که کمیته را به کوتاهی در اقدامی برای “مقابله با فرهنگ جنسیتی که زیربنای خشونت مردانه است” متهم کرد.

در این بیانیه آمده است: «SEV ها فرهنگ جنسیتی را که زیربنای خشونت مردانه است، ترویج می کنند و از آن سود می برند. ما نمی توانیم بدون پرداختن به این فرهنگ با خشونت مردان مقابله کنیم.

«تصمیم امروز به دو باشگاه استریپ بریستول چراغ سبز می دهد تا از بحران هزینه زندگی سوء استفاده کنند و زنان جوان بیشتری را در صنعت سکس جذب کنند و درهای خرید سکس را به روی نسل های آینده مردان جوان باز کنند. این پیام خطرناک و جنسیتی را برای همه زنان و دختران تقویت می کند که ارزش آنها در بدن آنها و نحوه عملکرد آنها برای مردان نهفته است.

ما می دانیم که برخی از مردم این را به عنوان یک پیروزی جشن می گیرند، اما برندگان واقعی در اینجا مردانی هستند که خواهان دسترسی بدون مانع به بدن زنان هستند.

یکی از اجراکنندگان، آملی، در جلسه روز پنجشنبه گفت که در پاپ کار کرده است
باشگاه رقص Urban Tiger به مدت سه سال پس از تلاش برای گذراندن زندگی به عنوان یک مجری سیرک. او می‌گوید: «استریپینگ به من این امکان را می‌دهد که برنامه‌ای انعطاف‌پذیر برای دنبال کردن شغل رویایی‌ام داشته باشم، در حالی که به من امکان می‌دهد زندگی راحت داشته باشم.

بستن اتاق‌های ببر شهری و مرکزی [the second club] من را به فقر، کار نامطمئن و با دستمزد کم سوق می دهد – یا به احتمال زیاد در بریستول به رقصیدن ادامه خواهم داد، اما در فضاهای پرخطرتر که در آن هیچ پرسنل امنیتی و دوربین مداربسته وجود نخواهد داشت. به نظر من ظالمانه است که نیروی کاری را که عمدتا زن هستند به سمت فقر بکشانند.»

لیلا، نوازنده دوم، گفت: “رقص به من آزادی مالی داده است” و افزود که او نه در حین کار در کلوپ های لپ رقص بلکه در سالن های دیگر در شب های بیرون از خانه مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته است.

دیگران از بریستول خواسته بودند که شجاع باشد و همه SEV ها را ممنوع کند. نیک گازارد، بنیانگذار Hollie Gazzard Trust، که کمپین خشونت علیه زنان است، گفت: “ما به شورای شهر نیاز داریم تا در ترویج احترام متقابل بین پسران و دختران، مردان و زنان پیشرو باشد و به آموزش جوانان کمک کند. چگونه می توان به روابط سالم دست یافت، نه اینکه به شیئی شدن زنان مجوز دهد.»

مارک شلفورد، کمیسر پلیس و جنایت پلیس آون و سامرست، نیز از ایده ممنوعیت حمایت کرد، اما اعضای هر پنج حزب سیاسی که در شورا حضور داشتند به آن رای منفی دادند.

رئیس کارگر کمیته صدور مجوز، مارلی بنت، گفت که شهر باید هر کاری که می تواند برای مبارزه با خشونت علیه زنان و دختران انجام دهد و اذعان کرد که این صنعت در مورد تحریک جنسی مردان است. او گفت که شب‌های بی‌خوابی را به خاطر این موضوع متحمل شده است، اما به این نتیجه رسید که بهتر است به جای اینکه لپ‌رقص زیرزمینی رانده شود، باشگاه‌های منظم داشته باشند.

بنت ادامه داد: «اینها مجریان زن طبقه کارگر هستند که در طول بحران هزینه زندگی، معیشت خود را از دست خواهند داد. من یک اتحادیه کارگری هستم. آنها حرفه ای دارند که می گویند می خواهند حفظ کنند.»

یکی از بزرگ‌ترین دور تشویق‌های رقصندگان برای گای پولتنی، عضو شورای سبز، بود که از برخی از کسانی که می‌گفتند منافع اجراکنندگان را نمایندگی می‌کنند، انتقاد کرد.

وی گفت: برخی از صداهایی که شنیده‌ایم گاه بحث‌هایی پیش می‌آید که باید صدای برخی از زنان را کم کنیم تا آنها را توانمند کنیم و به نام برابری انتخاب‌هایشان را محدود کنیم و به نفع خودشان شغلشان را از بین ببریم.

تنها عضو کمیته حامی این ممنوعیت، فیلیپا هولم از حزب کارگر، گفت که داشتن کلوپ‌های لپ‌رقص با تصویر بریستول مترقی سازگار نیست. او گفت: «شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد بازدید از این مکان‌ها باعث می‌شود مشتریان به سمت زنان شیء شوند و منجر به زن‌ستیزی شوند.»