هدف فوری نمادین شیرهای پاشنه پشتی شیرها می تواند کاتالیزور خیلی بیشتر باشد | تیم فوتبال زنان انگلیس

سیهلسی سم کر آن را “روشن” نامید. تریسی کراچ، نماینده محافظه کار آن را “کثافت خالص” نامید (به نحوی خوب). اگر به دنبال لحظه‌ای برجسته در یک تورنمنت موفقیت‌آمیز هستید، گل جوز هندی آلسیا روسو – سومین گل انگلیس مقابل سوئد در سه‌شنبه شب – جای بدی برای شروع نیست.

روسو، سوپرزیر شیرها، تا به امروز چهار گل در مسابقات قهرمانی اروپا زنان به ثمر رسانده است. این یک نظم متفاوت بود، ضربه شدیدی که توسط دروازه بان سوئدی هدویگ لیندال دفع شد، نشان داد که ظاهراً دو مدافع توپ را به میدان فرستادند تا این بازیکن 23 ساله پاشنه پای خود را از بین ببرد و آن را از طریق دو ست پا فرستاد. به شبکه

ویرایش شده با تفسیر هیپ هاپ اضافه شده – “من توپ را می گیرم، شوت می کنم، من آن را از دست می دهم … مانند، من آن را ول کردم!” – اعتصاب گستاخانه روسو 900000 بار در حساب TikTok BBC Sport مشاهده شده است. در توییتر، این رقم بیش از 2 میلیون است. در همین حال، در تنظیمات رسانه های سنتی تر، بی بی سی رقم 9.3 میلیون بیننده در حال تماشای بازی را در BBC One گزارش می دهد (این رقم با اضافه کردن جریان های آنلاین 2 متر دیگر افزایش می یابد). این در تضاد با اوج مخاطب 980000 بیننده ای است که در آخر هفته گذشته در بی بی سی دو بازی هند را در Twenty20 کریکت تماشا می کنند.

خود روسو این گل را نتیجه تصمیم برای یافتن “سریعترین مسیر برای به دست آوردن این توپ در پشت دروازه” توصیف کرد. بازیکن منچستریونایتد که اکنون 172000 فالوور اینستاگرام دارد، تأیید کرد که اغلب به این شکل غیرمتعارف گل نمی‌زند و “فکر نمی‌کنم دیگر گلی را ببینی”. با این حال، قطعاً قابل توجه بود. او گفت: “گل زدن در نیمه نهایی و صعود به فینال یک نقطه برجسته حرفه ای من است.”

تیم ملی انگلیس روز چهارشنبه از شفیلد به پایگاه خود در جنوب غربی لندن بازگشت و هلیکوپترهای خبری مربی خود را ردیابی کردند. بازیکنان اکنون قبل از آماده شدن برای فینال ومبلی در ساعت 5 بعد از ظهر یکشنبه استراحت می کنند.

سارینا ویگمن، سرمربی تیم ملی انگلیس، که در این چند هفته گذشته خود را به اندازه هر یک از بازیکنان حاضر در زمین بازی تعیین کننده نشان داده است، گفته است که تیمش با تبدیل شدن به اولین تیم زنان انگلیس “آماده نوشتن تاریخ” است. و تیم ملی دوم، برای قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ. اما با توجه به “بازگشت فوتبال به خانه” که اکنون بار دیگر در سراسر کشور طنین انداز شده است، او اهمیت گسترده تری را مشاهده کرد که پیروزی ممکن است به دست آورد.

ما قبل از مسابقات و در طول مسابقات گفتیم که می‌خواهیم الهام بخش ملت باشیم، فکر می‌کنم این کاری است که انجام می‌دهیم و تفاوت ایجاد می‌کنیم. کل کشور به ما افتخار می کند و حتی دختران و پسران بیشتری می خواهند فوتبال بازی کنند.”

ویدیوی تس دولان هشت ساله در حال رقصیدن در سکوهای برامال لین پس از مسابقه سوئد، یکی دیگر از برش های ویروسی، به نظر می رسید نمادی از لحظه شروع یک درگیری مادام العمر با ورزش و یک زندگی فعال باشد. او به صبحانه بی بی سی گفت: “در ذهنم مرور کردم، وقتی بزرگتر شدم می خواهم فوتبالیست شوم.” “من به نحوه جشن گرفتن آنها نگاه می کردم و به این فکر می کردم که چگونه می خواهم جشن بگیرم.”

اما 10 سال پس از ورود المپیک به لندن، اکنون دوباره مسئله میراث مطرح می شود. آیا این مشارکت عمومی، در واقع محبت می‌تواند منجر به شرکت بیشتر مردم به طور کلی و بیشتر دختران به طور خاص در بازی ملی شود؟

ایان رایت، کارشناس بی‌بی‌سی، پس از نیمه‌نهایی گفت: «اگر دختران هم‌اکنون اجازه ندارند در کلاس‌های ورزش حرفه‌ای مانند پسران فوتبال بازی کنند، پس ما چه کار می‌کنیم؟» سخنان بازیکن سابق بین‌المللی مردان انگلیس گویای این واقعیت است که در حال حاضر کمتر از نیمی از مدارس متوسطه این کشور به دختران فرصت بازی فوتبال را به عنوان بخشی از برنامه درسی می‌دهند. تحقیقات گردآوری شده توسط اتحادیه فوتبال انگلیس نشان داد که در حالی که تنها یک سوم از دختران 5 تا 18 ساله هر هفته در فوتبال شرکت می‌کنند، 91 درصد از آن‌هایی که از طریق PE دسترسی ندارند، تمایل به بازی داشتند.

لوئیز گیر، رئیس توسعه فدراسیون فوتبال، می‌گوید: «آنچه در اینجا می‌خواهیم بشکنیم، سال‌ها سنت است، دهه‌ها سنتی که در آن فوتبال برای پسران عرضه می‌شود و بنابراین توسط متخصصان PE مرد آموزش داده می‌شود. «کمتر متخصص PE زن وجود دارد که واقعاً آموزش دیده و صلاحیت آموزش فوتبال را داشته باشد. بنابراین یک چالش اعتماد و شایستگی وجود دارد که مدارس با آن روبرو هستند. این بزرگترین مانع در حال حاضر است.»

Gear می‌گوید فقدان آموزش عواقب بیشتری برای حضور زنان در فوتبال دارد. او می‌گوید: «مسئله رقابت با ورزش‌های دیگر نیست، بحث برابری است و دختران می‌توانند مانند پسران به فوتبال دسترسی داشته باشند». «آنچه بیشتر در مدارس راهنمایی می‌یابیم این است که ورزش‌هایی که در درس‌های ورزش و بازی تدریس می‌شوند، ورزش‌هایی هستند که در باشگاه‌ها و مسابقات بعد از مدرسه دیده می‌شوند. سپس مدرسه طرف های نماینده ایجاد می کند. سپس آنها شروع به رقابت با مدارس دیگر در منطقه می کنند. این یک اثر دومینو است.»

FA در حال حاضر یک برنامه آموزشی در مدرسه برای معلمان اجرا می کند که توسط بارکلیز پشتیبانی می شود، اما همچنین طرح دیگری دارد که از سنین پایین تر شروع می شود. شوتینگ استارز، که با همکاری دیزنی اداره می شود، به نظر می رسد دختران دبستانی را به اندازه کافی با اعتماد به نفس درگیر این ورزش در زمین بازی کند، مکانی که هنوز به طور مداوم توسط پسران تحت سلطه است.

این تغییرات سیستمی هستند و نیازمند منابع و عزم هستند. به گفته Gear، اما تاثیر داشتن الگوهای قابل شناسایی در سراسر کشور را نمی توان دست کم گرفت. او می گوید: “این کاملاً بزرگ است”. “بله، آنها الهام بخش کل ملت هستند – شما می توانید احساس کنید که نمی توانید؟ – اما دخترها باید آن را ببینند تا باور کنند. آنها باید این الگوها را در زمین فوتبال ببینند که در سطح بالایی بازی می کنند تا باور کنند که این یک ورزش برای زنان و دختران است، نه فقط برای پسران و مردان.