دیوید هیلی: “برنده شدن به عنوان مربی بر هر چیزی که من به عنوان یک بازیکن داشته ام برتری دارد” | فوتبال

منایرلند شمالی، فرار از تأثیر دیوید هیلی بر تیم ملی دشوار است. یک نقاشی دیواری بزرگ در بلفاست، معروف‌ترین شب او را به تصویر می‌کشد، زمانی که او گل پیروزی را در مسابقه مقدماتی جام جهانی مقابل انگلیس در سال 2005 به ثمر رساند. اکنون، به عنوان مدیر لینفیلد، او از شب های خاص تری در پارک ویندزور لذت می برد.

هفته گذشته لینفیلد قهرمان نروژ بودو/گلیمت را 1-0 در مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا شکست داد. بودو که فصل گذشته در لیگ کنفرانس اروپا رم را 6-1 شکست داد، انتظار می رفت که لینفیلد را به راحتی به میدان برود. اما قهرمان لیگ ایرلند برای بازی برگشت روز چهارشنبه با برتری اندک به نروژ می رود.

هیلی می‌گوید: «یک کاری که من هرگز انجام نمی‌دهم این است که درگیر نتایج شوم یا از نتایج غرق شوم. ما در نیمه راه هستیم و تمام کاری که انجام داده ایم به خودمان فرصت داده شده است. بودو یک تیم استثنایی است و ما گاهی اوقات شانس خود را سوار می کردیم. همانطور که از نظر دفاعی خوب بودیم و در وقت استراحت خوب بودیم، باید در نروژ بهتر باشیم. سوال سختی خواهد بود، اما بازیکنان همه باور دارند. ما با یک مزیت کوچک وارد می شویم. ما می‌خواستیم با شانس به نروژ برویم و این دقیقاً کاری است که انجام داده‌ایم.»

ضربه آرام کرک میلار، مهاجم لینفیلد در دقیقه 83 در بلفاست، می توانست ادای احترامی به دوران بازی سرمربی او باشد. توانایی هیلی در گلزنی در جریان بازی برای ایرلند شمالی در پارک ویندزور بی نظیر بود. او در طول رقابت های مقدماتی یورو 2008 در 12 بازی 13 گل به ثمر رساند و رکوردی را به نام روبرت لواندوفسکی در سال 2015 به ثمر رساند. حلقه برجسته او شامل یک هت تریک در برابر اسپانیا بود که با لوب متهورانه ایکر کاسیاس تکمیل شد.

از آنجایی که در ایرلند شمالی بازیکنی نمادین بود، انتقال او به مدیریت در سال 2015 چالش های خاص خود را به همراه داشت. او می‌گوید: «در اولین روز حضورم در لینفیلد، به یاد می‌آورم که یک ترس و وحشت واقعی داشتم. “من فوق العاده عصبی بودم. شما یک فرصت دارید که اولین تاثیر را داشته باشید. من دیگر دیوید هیلی بازیکن نبودم. باید خودم را به عنوان دیوید هیلی، مدیر و مربی تیم اصلی معرفی کنم. من کاملاً از منطقه راحتی خود خارج شده بودم و نمی دانستم چه بگویم. باشگاه من را بر اساس دوران بازی ام استخدام نمی کرد. مدیر می خواستند می‌دانستم که این یک شغل متفاوت است و باید تغییر کنم، سخت‌گیر باشم و استانداردهایی را تعیین کنم.»

هیلی قبل از بازی برای پرستون نورث اند، لیدز، فولام، ساندرلند و رنجرز از دوران جوانی در منچستریونایتد به میدان رفت. او تنها سه بار برای منچستریونایتد به میدان رفت اما الکس فرگوسن تأثیری ماندگار بر کار او گذاشت. هیلی مردی را به یاد می آورد که تک تک افراد اولدترافورد را از کارکنان پذیرایی گرفته تا داوطلبان می شناخت.

من سعی کرده ام بسیاری از چیزهایی را که از او آموخته ام به کارم در اینجا بیاورم. این فقط در مورد بازیکنان تیم اصلی نیست، بلکه وقت صرف می‌کند تا با تمام کارکنان دفتر، زیر 20 سال و همه مربیان آشنا شوید. من سعی می کنم تا جایی که ممکن است بازی های بیشتری را با بچه ها تماشا کنم و می خواهم همه را بشناسم. می خواهم والدین مرا در بازی های بچه هایشان ببینند. سر الکس همیشه این کار را می کرد. والدین می دانستند که او علاقه شدیدی به فرزندانشان دارد و در منچستریونایتد از آنها مراقبت می شود.

من نمی توانم بگویم که دقیقاً مانند سر الکس یا او این کار را انجام می دهم، اما سعی می کنم. او تک تک افراد باشگاه را می شناخت. منچستریونایتد یک باشگاه خانوادگی بود که در سراسر جهان مورد حمایت قرار گرفت. استانداردها توسط او و مراقبتی که با کارکنان داشت هدایت می شد. او باعث شد آنها احساس کنند برای موفقیت باشگاه مهم هستند. حتی اگر به نظر نمی رسید که نقش آنها در بیرون مهم است، اما او به آنها گفت که کاملاً مهم است.”

بازیکنان لینفیلد در دومین فصل خود به عنوان فوتبالیست تمام وقت هستند. هنگامی که هیلی در سال 2015 این کار را آغاز کرد، آنها در حالی که کار می کردند به صورت پاره وقت آموزش دیدند. بازیکنان توانایی فنی داشتند اما در زمان تمرین در شب خسته شده بودند. رفتن تمام وقت به هیلی این امکان را داده است که آن را تغییر دهد.

چیزی که ما باید بهبود می‌بخشیم، آمادگی جسمانی آنها بود. قبلاً، وقتی سه بار در هفته تمرین می‌کردیم، بچه‌ها از سر کار می‌آمدند – اغلب از کارهای واقعاً سخت و فیزیکی. چند نفر برای شرکت برق کار می کردند. یک زوج معلم بودند. و دیگران در فروشگاه های بزرگ مشغول به کار بودند. آنها روزی هشت ساعت روی پا بودند و ما دو ساعت در شب به آنها می رسیدیم. سپس مجبور شدند بعد از آن به خانه بروند. ما آنها را در بخش سختی از روز دریافت می کردیم. اکنون آنها تازه وارد می شوند و صبحانه می خورند، و ما توانسته ایم ساعت بدن آنها را بهبود بخشیم و بسیار بهتر آماده شویم.”

به اعتراف خودش، هیلی هرگز فرم بین المللی برجسته خود را در سطح باشگاهی تکرار نکرد. او به عنوان یک بازیکن از خود انتقاد می کرد و همیشه عملکرد خود را تجزیه و تحلیل می کرد و سعی می کرد برتری پیدا کند. او در رختکن ساکت بود و به شدت مدیر و رهبران گروه را زیر نظر داشت. او در یونایتد به روی کین نگاه کرد و زیر نظر او در ساندرلند و ایپسویچ بازی کرد. هیلی از اشتهای کین برای استانداردهای بالا لذت می برد و امیدوار است که روزی راه خود را به گودال بیابد.

روی در یونایتد بسیار محبوب بود. او بهترین بازیکن آنجا از نظر انگیزه ای بود که داشت. زمانی که او خوب بازی می کرد، آنها تمایل به پیروزی داشتند. آنها سوپراستار داشتند – [David] بکهام، [Jaap] استام، [Paul] اسکولز، شما آن را نام ببرید – اما او همیشه رهبری می کرد و استانداردها را بی وقفه هدایت می کرد. من روی را دوست دارم و ما همیشه شوخی های خوبی داشتیم، چه در مورد ایرلند شمالی در مقابل جمهوری، چه رنجرز در برابر سلتیک، زیرا او یک مرد سلتیکی بود و من با حمایت از رنجرز بزرگ شدم.

من او را به عنوان یک بازیکن جوان تر می دانستم و هنوز هم وقتی او را در تلویزیون در حال تجزیه و تحلیل بازی می بینم. به عنوان یک بازیکن جوان باید بلیط های خود را از او به عنوان کاپیتان دریافت می کردید. بعضی از بچه ها ترسیده بودند، اما من احترام و درک داشتم و می توانستم با او صحبت کنم. من نمی توانستم چیز بدی در مورد او بگویم. به عنوان یک مربی، شاید من آن بازیکنی نبودم که او فکر می کرد او را به خدمت گرفته است، اما هرگز احترام او را از دست ندادم. من ناامید هستم که او فرصت دیگری ندارد زیرا چیزهای زیادی برای ارائه دارد. با بازگشت او به عنوان سرمربی، فوتبال جای بهتری خواهد بود.”

هیلی دانشجوی کوشا فرهنگ های ورزشی بزرگ است و می خواهد بیاموزد که چه چیزی بهترین محیط را برای شکوفایی بازیکنانش ایجاد می کند. او با بوکسور سابق قهرمان جهان، کارل فرامپتون دوست است و قبل از دفاع از عنوان قهرمانی جهان، مدتی را در رختکن خود گذراند. او در مورد جان وودن مربی بسکتبال و استراتژی هرم موفقیت او به طور عمیق مطالعه کرده است. او زمانی را با تیم راگبی اولستر گذرانده و اصول رهبری All Blacks را مطالعه کرده است.

همه سیاه‌پوستان در مورد ترک پیراهن در جای بهتر صحبت می‌کنند و این دقیقاً کاری است که من می‌خواهم اینجا انجام دهم. خانه یا خارج از خانه، ما همیشه پاکسازی خواهیم کرد. ما می خواهیم رختکن خارج از خانه را کاملاً بی عیب ترک کنیم. آل بلکز، کاپیتان خود، ریچی مک‌کاو را دیدند که در حال جارو کردن اتاق رختکن بود، بنابراین دنبال کردند. هیچ شغلی زیر دست شما نیست هر زمان که لینفیلد را ترک می‌کنم، می‌خواهم کسی فکر کند این مکان باورنکردنی است و یک نفر بعد از من وارد می‌شود و ببیند چه پیشرفت‌هایی می‌تواند ایجاد کند.»

هیلی با کسب چهار عنوان متوالی لیگ با لینفیلد، با انتقال به انگلیس، اسکاتلند یا شاید حتی شغل ایرلند شمالی مرتبط شده است. در حال حاضر، خانواده او در شهر ساحلی بنگر مستقر هستند و او از ساختن یک میراث ماندگار در باشگاه لذت می برد. او می‌داند که در نهایت ممکن است یک پیشنهاد کاری وارد شود و توانایی‌هایش را آزمایش کند، اما آن زمان هنوز نرسیده است.

من هرگز به عنوان بازیکنی نبودم که برای حرکت فریاد بزنم، اگرچه به گذشته نگاه می کنم و شاید می توانستم کمی بیشتر در برخی باشگاه ها بمانم. من در خانه نمی نشینم و کاش جای دیگری مدیریت می کردم. من احساس افتخار و افتخار می کنم که هنوز در لینفیلد هستم. من واقعاً به ایرلند شمالی و ورزش آن علاقه دارم. من می‌خواهم در نهایت در انگلیس، اسکاتلند و اروپا مدیریت کنم، اما زمانی که زمان مناسب باشد و آنقدر خوب است که نمی‌توان از آن گذشت.»

هیلی می‌داند که تیمش این هفته در نروژ با یک نبرد سخت روبرو خواهد شد، اما اگر آنها آن را به پایان برسانند، او احساس رضایتی خواهد کرد که از خوشحالی او به عنوان یک بازیکن بیشتر است. لذتی که از بردهای لینفیلد در اروپا، قهرمانی در لیگ یا جام حذفی ایرلند احساس می کنم، رضایت بیشتری به من می دهد. بازیکنان به طور کلی بسیار خودخواه هستند. من یک مهاجم وسط خودخواه بودم. من از نتایج و عملکردهایی که برای ایرلند شمالی داشتم لذت بردم، اما به عنوان یک سرمربی، این یک موضوع فردی نیست، این فقط یک مهاجم مرکزی نیست که مورد تمجید و تمجید قرار بگیرد. این یک تلاش تیمی بسیار بزرگتر است، با همه درگیر. این بردها به من رضایت زیادی می دهد و از هر چیزی که تا به حال به عنوان یک بازیکن داشته ام بیشتر است.

جاناتان درنان در توییتر است و می توانید مقالات او را اینجا بخوانید.