جشن زنان صاحبخانه مورکامب در پروژه میراث طبقه کارگر انگلیسی | میراث

صاحب‌خانه‌های ساحلی «بی‌معنی» بدنام مورکامب و «دختران روده‌ای» محوطه‌های احشام قرن نوزدهمی دپتفورد به عنوان بخشی از مجموعه‌ای از پروژه‌های متمرکز بر میراث طبقه کارگر انگلستان جشن گرفته می‌شوند.

میزبانان B&B شهر لنکاوی که غالباً به طرز بی‌رحمانه‌ای روی کارت‌پستال‌های کنار دریا کاریکاتور می‌شوند، جایگاه خود را به‌عنوان بخشی از یک برنامه انگلستان تاریخی که 57 پروژه تحت رهبری جامعه را تأمین می‌کند، برای حفظ تاریخ‌های غالباً نادیده گرفته شده طبقه کارگر، ادعا می‌کنند.

تاریخچه ورزشگاه های بوکس در هالیفاکس، باشگاه های رفاه معدنچیان شهرستان دورهام، و روح، جاز و رگی زندگی شبانه پنهان لستر نیز به عنوان بخشی از برنامه 774000 پوندی مستند خواهد شد، که شامل کمک های مالی برای تحقیق و مدیریت نمایشگاه های محلی و آنلاین است. .

صاحب‌خانه‌ها (و صاحبخانه‌ها) پروژه Morecambe به دوران اوج شهر پس از جنگ جهانی دوم به عنوان مقصدی برای تعطیلات برای افراد طبقه کارگر از شمال انگلستان و اسکاتلند می‌پردازند.

«اینها زنانی خشن، شمالی، خشن و بی معنی بودند، با قوانینی اغلب قدیمی. نیشگون گرفتن پنی رایج بود. دیوید ایوانز از Morecambe Heritage که پروژه را اجرا می کند، گفت: بسیاری گفته اند: “آنها شما را بعد از صبحانه بیرون انداختند و تا زمان صرف چای به شما اجازه بازگشت داده نشد.”

از شما انتظار می رود که غذای خود را در یک جعبه مقوایی بیاورید و خانم صاحبخانه بتواند از مواد اولیه غذا بپزد.

انبوهی از مردم می‌آمدند. گلاسکو دو هفته‌ای که کارخانه‌ها تعطیل شدند، اساساً کل گلاسکو خالی بود و به سمت جنوب به سمت ساحل می‌رفتند. با پایین آمدن از M6، اولین جایی که آنها به آن برخورد کردند مورکامب بود.

یک ماشین در تابستان با بلندگو در شهر می‌چرخد و اتاق‌های اضافی درخواست می‌کند، بنابراین بدیهی است که ملاحظات بهداشتی و ایمنی وجود ندارد.

آگهی‌های یک راهنمای پس از جنگ برای B&Bهای Morecambe شامل توضیحاتی مانند: «آب سرد و گرم و چراغ‌های برقی در همه اتاق‌ها» و: «بدون قوانین و محدودیت‌های آزاردهنده یا آزاردهنده است».

ایوانز می‌گوید: «آنها بدیهی است که می‌خواستند خوب باشند، بنابراین مردم برمی‌گشتند، اما احتمالاً مجبور بودند با مستی زیادی در شب کنار بیایند، بنابراین باید قوانین کاملاً سخت‌گیری داشته باشند.

“این یک منطقه جذاب از تاریخ اجتماعی بریتانیا است که تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.”

تعدادی از خانم های صاحبخانه هنوز زنده هستند، اما این پروژه که مصاحبه های فیلم آنلاین، تاریخ شفاهی و نمایشگاه محلی را تولید می کند، همچنین از خاطرات کودکان بزرگ شده در این مهمانسراها و کسانی که از مهمانانی که برای اقامت در آن بازگشته اند استفاده می کند. سال به سال

پروژه Hidden Deptford به بررسی زنان کشتارگاهی می پردازد که در بازارهای گاو در Deptford در پایان قرن 19 کار می کردند. بیش از 500 زن در این محوطه های احشام مشغول به کار بودند. آنها که به شدت مستقل بودند، به رفتارهای خشن شهرت داشتند و به آنها لقب «دختران روده» داده بودند.

در میان دیگر مناقصه های موفق، هالیفاکس استارز فرهنگ طبقه کارگر باشگاه های بوکس اطراف هالیفاکس را بررسی خواهد کرد و داستان های مبارزان قدیمی تر و سالن های ورزشی را که در این منطقه برجسته بودند، ضبط می کند.

پروژه Staiths & Me در فیلم و اهمیت را برای مردم محلی Staiths، یک سازه چوبی نمادین در Tyne در Dunston، Gateshead، که در سال 1893 برای ریختن زغال سنگ از دورهام به کشتی‌ها برای حمل و نقل در سراسر جهان ساخته شد، جشن می‌گیرد.

Northern Souls – Going Down the Welly بر مرکز رفاه اجتماعی Easington در Easington Colliery، County Durham تمرکز دارد که در سال 1929 برای حمایت از رفاه معدنچیان ساخته شد و در محلی به آن Welly می گویند.

کلیسای کوچک قلع در لبه شهر، اهمیت کلیسای کوچک بیلستون میشن را نشان می‌دهد، «خیمه حلبی» در سیندرفورد، جنگل دین، برای خدمت‌رسانی به کشتی‌ران، کارگران آهن، خانواده‌های آنها و جوامع مسافران.

کاوش در زندگی شبانه پنهان لستر به 50 سال موسیقی با منشاء سیاه پوست در این شهر، از جمله هیپ هاپ، سول، رگی و جاز نگاه می کند.

مناقصه های برنده از بیش از 500 درخواست ارائه شده برای تامین مالی اعلام می شوند.

دانکن ویلسون، مدیر اجرایی Historic England، گفت: “آنها تاکید خواهند کرد که هرجا مردم زندگی می کنند، توسط ساختمان های تاریخی، مناظر، و خیابان ها، میراث صنعتی و ساحلی احاطه شده اند که می تواند به گرد هم آوردن جوامع کمک کند.”

نایجل هادلستون، وزیر میراث، گفت: «این یک ابتکار فوق‌العاده است که به جوامعی از سراسر انگلستان کمک می‌کند تا با میراث طبقه کارگر در منطقه خود به روش‌های جدید و هیجان‌انگیزی تعامل کنند و ببینند که این داستان‌های ناگفته در کانون توجه قرار می‌گیرند».