تونسی‌ها در همه‌پرسی تقریباً قدرت کامل را به رئیس‌جمهور تحویل می‌دهند | تونس

انتظار می رفت تونسی ها روز دوشنبه اعطای اختیارات نامحدود به رئیس جمهور را تایید کنند و به تزلزل این کشور به سمت حکومت دموکراتیک پایان دهد و دهه پرتلاطم منطقه را که به بهار عربی نامیده می شود، پایان دهد.

در حالی که رای دهندگان برای رفراندوم به پای صندوق های رای رفتند، به نظر می رسید کشوری که زادگاه شورش هایی بود که خاورمیانه را تکان داد، به بازگشت به خودکامگی قبل از انقلاب، با اقتصاد رو به زوال و اسکلروز سیاسی که ناقوس مرگ امید به اصلاحات گسترده و آزادی را به صدا درآورده بود، تسلیم شد. انتخاباتی که شهروندان را توانمند کند.

رئیس جمهور کیس سعید اکنون احتمالاً قانون اساسی جدیدی را تثبیت می کند که به او کنترل بیشتری بر کشوری می دهد که از زمان تعلیق پارلمان و برقراری حکومت اضطراری در یک سال پیش با فرمانی اداره می کند.

حداقل سطح مشارکت برای تصویب این اقدام وجود نداشت و کمیسیون انتخابات مشارکت اولیه را تنها 27.5 درصد اعلام کرد.

بلافاصله پس از انتشار یک نظرسنجی خروجی توسط سیگما کنسل که نشان دهنده رای «آری» 92.3 درصدی بود، صدها نفر از هواداران سعید برای جشن گرفتن به خیابان مرکزی حبیب بورقیبه هجوم آوردند.

آنها شعار می دادند: «حاکمیت برای مردم است»، «مردم می خواهند کشور را پاکسازی کنند» و نگرانی ها در مورد بازگشت به خودکامگی را رد کردند.

این همه پرسی موج های کمی را در منطقه ای ایجاد کرد که هنوز پس از 10 سال چالش های مستقیم با پایه های حکومت های خودکامه در حال جمع بندی مجدد است، که موجی از امید را برانگیخت که شهروندان، به جای خودکامگان، بتوانند سرنوشت خود را رقم بزنند.

از آنجایی که انقلاب ها با کودتای نظامی در مصر، مداخله عربستان در بحرین و – در نهایت – با حمایت خلیج فارس از دولت سوریه واژگون شد، تونس به عنوان آخرین امید در میان اقدامات برای تنظیم مجدد قرارداد بین شهروند و دولت، و بازتعریف چگونگی سیاست در نظر گرفته شد. در خاورمیانه انجام می شود.

عربستان سعودی و امارات متحده عربی به عنوان حامیان سعید ظاهر شده اند، که اکنون به نظر می رسد راهی روشن برای تبدیل حکومت کشور از یک سیستم پارلمانی ترکیبی به یک مدل ریاست جمهوری دارد که به او تسلط بدی بر کشور می دهد.

نانسی اوکیل، مدافع حقوق بشر و مدیر عامل مرکز سیاست بین‌الملل، گفت: «تونس نمونه بارز این است که چگونه دیدگاه‌های رهبری بین‌المللی در مورد انتقال دموکراتیک در بهترین حالت تحریف می‌شود. «اگرچه تونس در مسیر درست اصلاحات سیاسی قرار داشت، چالش های اقتصادی همراه با فساد بسیار قبل از ریاست جمهوری سعید زنگ خطر را به صدا در آورده بود. گرفتن قدرت پاسخ او به چالش ها بود.

وی افزود: پویایی منطقه ای 11 سال بعد مطمئنا امیدوار کننده نیست. روابط مبادلاتی غرب و منطقه، اولویت دادن به نفت، با نگاه محدود به امنیت و عادی سازی روابط با خودکامگان، فقط اوضاع را بدتر می کند.

ناکامی و شکنندگی این کشورها در بحبوحه بحران غذایی و روندهای نگران کننده اقتصاد جهانی و بحران آب و هوا، احتمال درگیری های بیشتر در منطقه را افزایش می دهد که ما را به وضعیتی به مراتب خطرناک تر از 11 سال برمی گرداند. پیش.”

به نظر می رسید که بسیاری از رأی دهندگان از محتوای همه پرسی غافل بوده و یا نسبت به اختیارات گسترده ای که این رفراندوم به رئیس جمهور کشور می دهد بی توجه بودند. بی علاقگی و خستگی در گفتمان سیاسی تونس که در جریان چندین دولت منتخب دموکراتیک با فساد و مشکلات اقتصادی مواجه شده بود، به یک امر ثابت تبدیل شده بود.

در حالی که بسیاری حرکت های سعید را میخی بر تابوت بهار عربی می دانند، ناظران دیگر می گویند که تغییر در چنین مقیاسی نیاز به دیدگاه نسلی و تاریخی دارد.

HA Hellyer، محقق غیرمقیم در بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، گفت: «البته، همه‌پرسی امروز در تونس یک عقبگرد برای ریشه‌گذاری فرهنگ دموکراتیک در تونس است. اما تاریخ تغییرات انقلابی در سراسر جهان چنین است: یک قدم به جلو، یک گام به عقب و غیره. تونس، و صادقانه بگویم، جهان عرب، تفاوتی ندارد.

«عواملی که منجر به سال‌های 2010 و 2011 شد، همچنان در تونس گسترده‌تر هستند، اما در سراسر منطقه نیز گسترده‌تر هستند. ما تغییرات انقلابی را در سال‌ها اندازه‌گیری نمی‌کنیم، بلکه در طول دهه‌ها و حتی بیشتر به آن نگاه می‌کنیم.

جای تعجب نیست که در تونس، کشوری که برای مدت طولانی از خودکامگی و استبداد رنج می برد، سخت بوده است. شما بدون زخم و نیروهایی که مشتاقند به نام پوپولیسم جلوی پیشرفت را بگیرند، از آن بیرون نمی آیید. ما چنین ضرورت پوپولیستی را در بریتانیا و ایالات متحده می بینیم، و آنها همه زخم ها را برای مقابله با آن نداشته اند.