پزشکان بریتانیا «کمتر» احتمال دارد که شدیدترین بیماران را از زمان کووید | احیا کنند سلامتی

یک نظرسنجی نشان می‌دهد که پزشکان احتمال کمتری دارد که در پی این همه‌گیری بیماران شدیداً بیمار را احیا کنند.

بر اساس نتایج تحقیق منتشر شده در مجله ژورنال، کووید-19 ممکن است تصمیم گیری پزشکان را در مورد پایان عمر تغییر داده باشد، و آنها را تمایل بیشتری به احیای بیماران بسیار بیمار یا ضعیف و بالا بردن آستانه ارجاع به مراقبت های ویژه داشته باشد. اخلاق پزشکی.

با این حال، پاسخ های نظرسنجی نشان می دهد که این بیماری همه گیر دیدگاه آنها را در مورد اتانازی و مرگ به کمک پزشک تغییر نداده است، به طوری که حدود یک سوم پاسخ دهندگان هنوز به شدت با این سیاست ها مخالف هستند.

به گفته محققان، همه‌گیری کووید-19 بسیاری از جنبه‌های پزشکی بالینی، از جمله مراقبت‌های پایان عمر را متحول کرد که میلیون‌ها بیمار بیش از حد معمول در سراسر جهان به آن نیاز دارند.

این نظرسنجی به دنبال یافتن این بود که آیا نحوه تصمیم گیری پزشکان برای پایان زندگی به طور قابل توجهی تغییر کرده است، به ویژه در مورد اطلاعیه های احیای قلبی-ریوی (DNACPR) و تشدید درمان به مراقبت های ویژه. محققان همچنین می خواستند بدانند که آیا این بیماری همه گیر دیدگاه پزشکان را در مورد اتانازی و خودکشی به کمک پزشک تغییر داده است یا خیر.

این نظرسنجی برای پزشکان همه مقاطع و تخصص‌ها در بریتانیا بین ماه می تا آگوست 2021 باز بود. در مجموع، 231 پاسخ دادند: 15 نفر از پزشکان سال پایه 1 (6.5%)؛ 146 از پزشکان ارشد (SHOs) (63%)؛ 42 نفر از کارآموزان تخصص بیمارستان یا معادل (18%)؛ 24 از مشاوران یا پزشکان عمومی (10.5%)؛ و 4 نفر دیگر (2%).

در رابطه با DNACPR، تصمیم مبنی بر عدم تلاش برای راه اندازی مجدد قلب بیمار هنگامی که قلب بیمار متوقف می شود یا تنفس متوقف می شود، بیش از نیمی از پاسخ دهندگان تمایل بیشتری نسبت به انجام این کار نسبت به قبل داشتند.

هنگامی که پاسخ ها برای نشان دادن درجه های مختلف پزشکی در نیروی کار ملی NHS وزن شدند، نتایج عبارت بودند از: “به طور قابل توجهی کمتر” 0٪. “کمی کمتر” 2%؛ “همان یا نامطمئن” 35%؛ “کمی بیشتر” 41.5٪; “به طور قابل توجهی بیشتر” 13٪; و “غیر قابل اجرا” 8.5٪.

در مورد عوامل کمک کننده سؤال شد، مواردی که اغلب ذکر شد عبارت بودند از: “بیهودگی احتمالی CPR” (88٪ قبل از همه گیری، 91٪ در حال حاضر): شرایط همزیستی (89٪ هم قبل از همه گیری و هم اکنون): و آرزوهای بیمار (83.5٪ قبل از همه گیری). -هندمی، 80.5٪ در حال حاضر). برنامه‌های مراقبت از قبل و «کیفیت زندگی» پس از احیا نیز معمولاً ذکر می‌شدند.

تعداد پاسخ دهندگانی که گفتند “سن بیمار” عامل اصلی تصمیم گیری آنها بود از 50.5٪ قبل از همه گیری به حدود 60٪ افزایش یافت. و نسبت افرادی که به ضعف بیمار اشاره کردند 15 درصد از 58 درصد قبل از همه گیری به 73 درصد افزایش یافت.

با این حال، بزرگترین تغییر در مواردی بود که به «محدودیت منابع» اشاره کردند، که با 20 درصد افزایش از 2.5 درصد به 22.5 درصد افزایش یافت.

وقتی از آنها پرسیده شد که آیا آستانه تشدید بیماران به مراقبت‌های ویژه یا ارائه مراقبت‌های تسکینی تغییر کرده است یا خیر، بیشترین نسبت «یکسان یا نامطمئن» را گفتند: 46% (وزن‌دار) برای ارجاع. 64.5% (وزن دار) برای مراقبت تسکینی.

اما اقلیت قابل توجهی گفتند که اکنون آستانه بالاتری برای ارجاع به مراقبت‌های ویژه (22.5 درصد وزن) و آستانه پایین‌تری برای تسکین (18.5 درصد وزن) دارند.

محققان نتیجه گرفتند: «آنچه هنوز مشخص نیست این است که آیا این تغییرات اکنون به طور نامحدود ثابت خواهند ماند، به شیوه‌های پیش از همه‌گیری بازمی‌گردند یا حتی بیشتر تکامل می‌یابند.

وقتی صحبت از اتانازی و خودکشی به کمک پزشک شد، پاسخ‌ها نشان داد که همه‌گیری منجر به تغییرات حاشیه‌ای، اما نه از نظر آماری معنادار، شده است.