“به نحوی به هم رسیده است”: دربی آماده برخاستن از روی بوم است | شهرستان دربی

تیصبح روز پنجشنبه در پایگاه تمرینی مور مزرعه دربی کانتی و رئیس عملکرد، لوک جنکینسون، تیمی اصلاح‌شده را در حالی که روز شنبه برای افتتاحیه لیگ یک در خانه آکسفورد پیش می‌روند، آماده می‌کند.

بلافاصله پس از اینکه لیام روزنیور، سرمربی موقت، پس از جدایی وین رونی، تعداد پاس‌ها را افزایش می‌دهد و بازیکنانش سعی می‌کنند در گل‌های کوچک گلزنی کنند. سپس نوبت به یک بازی 11 در 11 در زمین کامل می رسد – بنفش بنفش در مقابل سبز. روزنیور در عنصر خود است. ریچارد استیرمن می گوید: «شکل، شکل». ورود تابستانی Tom Barkhuizen یک صلیب خوشمزه از سمت چپ برای چهره جدید دیگری، Korey Smith، که ضربه سر را به تیرک می زند، وارد می کند. بن وارنر، رئیس تجزیه و تحلیل، یک پهپاد را بالای سر کنترل می کند.

دیوید کلوز، توسعه دهنده املاکی که در ابتدای این ماه هدایت باشگاه را بر عهده گرفت و دفتر مرکزی شرکت او 11 مایل دورتر است، تماسی دریافت کرد که نشان می داد کورتیس دیویس کاپیتان تیم در این فصل خواهد بود. هفته گذشته کلوز، بازیکنان دربی، مربیان، کارکنان اداری، زمین‌بازان و سرآشپزها، به‌علاوه خانواده‌هایشان، در زمین‌های آکادمی و پارک خودرو برای کباب کردن گرد هم آمدند. تعهد آنها در یک دوره پرخاشگر: نه ماه مدیریت، سحرهای دروغین متعدد و دو سال سکسکه های مختلف. قلعه‌های فنری، پتوهای پیک نیک و کامیون بستنی‌سازی وجود داشت. گروهی از هواداران دربی سرگرمی را فراهم کردند.

روزنیور می‌گوید: «چه خانم چای باشید چه صاحب، همه به اندازه یکدیگر مهم هستند. اگر این روحیه را در باشگاه داشته باشیم، می‌توانی خیلی سریع پرواز کنی. ما جیمز را با خود داشتیم [shadowing at training] امروز، ویکی، پسر خانم لباسشویی، که دیپلم مربیگری را در دانشگاه می گذراند. در باربیکیو با او ملاقات کردم و مشغول صحبت بودیم و به او گفتم: “بیا و در تمرینات به ما کمک کن.” او دو روز است که در یک نوع تجربه کاری اینجاست… من او را به بازیکنان معرفی کردم و نزدیک بود بیهوش شود. اما این همان فرهنگی است که من اینجا می خواهم. می‌خواهم مردم از بودن در آن لذت ببرند.»

آن روزهای بلاتکلیفی، زمانی که آینده باشگاه در هاله ای از ابهام قرار داشت، از بین رفته است. رونی ترک کرد و دستیار تحلیلگر پیت شاتلورث را با خود به دی سی یونایتد برد. روزنیور مکالمات با مرد کیت، جانی، و فیلومنا، که در غذاخوری کار می‌کند، به یاد می‌آورد که چگونه می‌توانند توییتر را برای به‌روزرسانی‌های مثبت در میان پس‌زمینه افزونگی‌ها تجدید کنند.

چیزی که او را آزار می داد این بود که به ندرت جواب می داد. روزنیور می‌گوید: «سخت‌ترین کار در رهبری این است که به مردم بپیوندید و بگویید: «نمی‌دانم». ما یک جلسه داشتیم و مربی بدنسازی ما در حالی که داشت مخروط ها را برای گرم کردن بیرون می آورد، کار خود را از دست داد. بازیکنان می پرسیدند: “او کجاست؟” اتفاقات آسیب زا بسیار زیادی رخ داده است که تقریباً از آن بیهوش می شوید و یاد می گیرید که با آن کنار بیایید.»

کلوز مدت‌هاست که در جایگاه شمالی صاحب بلیت‌های فصلی بوده است – تصور می‌شود که او حدود ۶ سال است که هیچ بازی خانگی یا خارج از خانه را از دست نداده است – و کارکنان به او گفته‌اند که بازی‌های پارک پراید را از پشت دروازه تماشا کند، حتی اگر مشخصات او از زمان تکمیل تصاحب ده برابر شده باشد.

جدول زمانی حیرت آور است. کلوز که یادگاری از روزهای دربی در زمین بیسبال دارد، استادیوم فعلی خود را در اواسط ژوئن از مالک سابق مل موریس خریداری کرد، چهار روز پس از اینکه کریس کرشنر، که دربی را با کنتاکی مقایسه کرد، از خرید باشگاه کنار رفت.

در میان خطر انحلال قریب الوقوع، کلوز، یک فرد خصوصی، احساس کرد که مجبور است پیشنهادی برای باشگاه ارائه دهد و یک هفته بعد او در حال انجام کارهای نهایی برای قراردادی بود که به طور رسمی در ساعت 5:26 بعدازظهر در 1 ژوئیه تکمیل شد، روزی که به پایان رسید. زنده باد در یاد هواداران

تقریباً نیم ساعت بعد تأیید شد زیرا مدیران اعلام کردند باشگاه نجات یافته است. کلوز، یک خلبان تجاری واجد شرایط، پس از پرواز مهمانان از سیلورستون به اسکاتلند قبل از بازگشت به فرودگاه ایست میدلندز در ساعات اولیه، برای اولین روز خود در مزرعه مور در روز دوشنبه 4 جولای وارد شد.

دربی دو هفته دیگر تیمش را جمع کرد. آنها 11 خرید جدید انجام داده اند و روزنیور که 4 خرید دیگر می خواهد، در آستانه دیدار با بازیکن آینده و نماینده این بازیکن در دفتر سرمربی است. دربی فصل گذشته در خانه مقابل شش تیم برتر چمپیونشیپ شکست نخورده بود، اما روزنیور معتقد است ورود بازیکنان باتجربه ای مانند کانر هوریهان و دیوید مک گلدریک به آنها کمک می کند تا امتیازات بیشتری کسب کنند.

کریستین بیلیک به تنهایی تمرین می کند و با فیزیوتراپیست سر، جان هارتلی، پس از تشدید زانوی خود کار می کند. روزنیور می‌داند که دربی در حال بازی کردن است، با توجه به اینکه آنها یک هفته دیرتر از بقیه به پیش‌فصل بازگشتند. دلیل تأخیر این بود که ما نمی دانستیم آیا قرار است یک باشگاه فوتبال وجود داشته باشد یا خیر. ما از پشت کار می کنیم اما بزرگترین چیز این است که ما هنوز یک باشگاه فوتبال هستیم و همچنان در حال رقابت هستیم. ما در شروع پیش فصل پنج بازیکن داشتیم. اگر سه هفته پیش کسی به من بگوید که این گروه از بازیکنان را برای کار دارم، می گویم: “تو دیوانه ای”. اما به نوعی با هم جمع شده است.»

در آغاز پیش فصل، تعداد بازیکنان به حدی کم بود که بازیکنان زیر 18 سال، زیر 23 سال و بازیکنان تیم اول برای تمرین ترکیب شدند، به عنوان روزنیور، جاستین واکر، مربی توسعه تیم اول، پت لیون، مربی زیر 21 سال. و جیک باکستون، مربی موقت تیم اول، و بقیه کادرفنی تلاش کردند تا کمی عادی باشند. حتی در آن زمان در مجموع فقط 21 بازیکن وجود داشت.

کلوز متعهد شده است که وضعیت رده یک آکادمی خود را حفظ کند. دارن رابینسون، محقق سال دوم، از جمله کسانی است که در پیش فصل تاثیرگذار بوده است. ایده تیم نداشتن آن جوانان به روزنیور آسیب زد. ما پیش بازی خود را داریم [meal] اینجا در یک صبح شنبه، زمانی که تیم‌های آکادمی در زمین‌های برتر بازی می‌کنند و والدین از آن عبور می‌کنند.» او می‌گوید. “فکر از دست دادن آن … مطلقاً هیچ شانسی نیست.”

این چرخش سریع بوده است، به ناچار برخی از مشکلات دندان درآوردن وجود دارد. آنها در چند هفته اول لباس تمرین فصل گذشته را پوشیدند، هنوز بدون اسپانسر پیراهن هستند و قرار است این کمپین – اولین فصل حضورشان در رده سوم از سال 1986 – را بدون لباس خارج از خانه آغاز کنند. آنها نمی توانند حق الزحمه نمایندگان یا حق نقل و انتقالات را بپردازند و طبق یک طرح تجاری توافق شده با لیگ فوتبال انگلیس سقف دستمزد دارند. من از برایتون آمدم و مدت‌ها پیش برایتون در ویدین بود [stadium] و هواداران آنها برای زنده نگه داشتن باشگاه به راهپیمایی می رفتند. دقیقاً همان موقعیت در دربی بود، با هوادارانی که برای زنده نگه داشتن باشگاه راهپیمایی می کردند… هیچ چیز در پنج یا 10 سال دیگر باعث خوشحالی من نمی شود که دربی را در جایگاه برایتون ببینم.

اولویت کلوز اضافه کردن بدن به یک تیم اسکلت بود، اما وظیفه اصلی ایجاد ثبات در باشگاهی است که در زمان‌های اخیر از یک خبر بد به یک خبر بد تغییر کرده است. او مشتاق است به روزنیور، که سه سال پیش به عنوان مربی متخصص تیم اصلی تحت هدایت فیلیپ کوکو به دربی پیوست، فرصتی بدهد تا این کار را از آن خود کند. روزنیور می‌گوید: «خواه من مدیر موقت یا تمام وقت باشم، می‌دانم که کار با فشار همراه است. من همیشه این را می دانستم – پدرم بعد از 10 دقیقه اخراج شد [at Torquay]. اگر تولید نکنم، چه قرارداد پنج ساله و چه یک ساله، بیکار می شوم.

روزنیور زمانی که کوکو اخراج شد اما رونی منصوب شد به این شغل علاقه مند بود. روزنیور به عنوان دستیار رونی ارتقا یافت و پس از خروج کوکو به صورت موقت به عنوان مدیر مشترک همکاری نزدیک داشت. او می‌گوید: «با نگاهی به گذشته، به خاطر تجربیاتی که با وین داشتم و تجربیاتی که در فصل گذشته در نقش مربیگری و ساختن تیم داشتم، بسیار سپاسگزارم. «احساس می‌کنم اگر دو سال و نیم پیش سرمربی بودم، نیمی از مربی فعلی نمی‌شدم. این در زمان مناسب آمده است.

از زمانی که این شغل را داشتم، انرژی بیشتری دریافت کردم. من به عنوان دستیار بیشتر به خودم فشار آوردم تا وین را ناامید نکنم. الان دارم تصمیم می‌گیرم، می‌دانم که این به من مربوط می‌شود. من کنترل دارم و آرام تر هستم. می دانم که اگر شکست بخورم، این به عهده من است. اگر خوب بازی نکنیم روی شانه های من قرار می گیرد. من کاملاً پاسخگو هستم. من باید مطمئن شوم که هر فرآیند درست است، اما من آن را کنترل می کنم، بنابراین بهتر می خوابم. روزنیور با لبخندی می‌گوید: «اصولاً من آدم کنترلی هستم.

روزنیور درباره جدایی رونی می‌گوید: «در عرض سه هفته تفاوت بین دستیار بودن و مدیر بودن را درک می‌کنم. شما باید مردم را انتخاب کنید. هر وقت قدم می زنید باید انرژی مثبت داشته باشید وگرنه مردم شما را دنبال نمی کنند. اگر به مدت دو سال مدام در حال دعوا باشید، ممکن است شما را از پا درآورد، و فکر می‌کنم وین دقیقاً به اینجا رسیده است. فکر نمی‌کنم او احساس کند انرژی لازم برای ادامه این کار را دارد.»

روز چهارشنبه روزنیور از پدرش لروی تماس گرفت. او با من تماس گرفت – و من در مورد فوتبال با او صحبت نمی کنم – و او گفت: “لیام، نمی خواهم زیاد به تو فشار بیاورم، اما دوست دارم در اولین بازی تو باشم، می توانم بیام. ؟ گفتم: «البته که می تونی بیای. این به من فشار نمی آورد، پدر. به بازی بیا. زمانی که هشت یا نه ساله بودم با او تیم انتخاب می کردم. او اشتیاق من را می داند. او می داند که من چقدر برای رسیدن به این شرایط سخت کار کرده ام.»