به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
ما فکر کردیم که مبارزه برای متیو هادسون اسمیت در طول 44 ثانیه خارقالعاده اینجا در فیلد هایوارد واقعی بود، زیرا او با اسید لاکتیک در پاهایش و گلولههای آتشین در ریههایش مبارزه کرد و مسابقه زندگیاش را دوید.
با این حال، واقعاً ما هیچ ایده ای نداشتیم. اصلا ایده ای نیست
لحظاتی پس از اینکه این بازیکن 27 ساله اهل بیرمنگام با مدال برنز جهانی 400 متر بر گردنش و لبخندی که حکایت از کاتارسیس باشکوه داشت، مسیر را ترک کرد، او برای ما فاش کرد که سفرش سال گذشته به طور ناگهانی و تکان دهنده تقریباً به پایان رسیده بود.
او گفت: «مردم زیادی این را نمی دانند، اما من به معنای واقعی کلمه اقدام به خودکشی کردم.»
و سپس همه چیز از بین رفت. چگونه او المپیک توکیو را به دلیل مشکلات روانی از دست داده بود. حامیان مالی خود را از دست داد. به دلیل صدمات وارده دچار بدهی های مالی قابل توجهی شد. و سپس، که در طول کووید در ایالات متحده منزوی شده بود، احساس کرد که به طور خطرناکی به سمت لبه سقوط می کند.
هادسون اسمیت گفت: “در سال 2018 من اروپایی ها را بردم، حتی اگر همه چیز طبق برنامه پیش نرفت.” «در سال 2019 آشیلم را پاره کردم، همسترینگم را پاره کردم، لگنم را به هم ریختم. من بدهی های زیادی داشتم چون بیمه درمانی آمریکایی نداشتم. در طول کووید در سال 2020 من به تنهایی در آمریکا گیر کردم. و در سال 2021 مشکلات روانی بزرگی داشتم.
از دست دادن دو تن از مربیان او، نیل بلک، سرمربی سابق دو و میدانی انگلستان در سال 2020 و دوست نزدیکش لوید کوان در سال 2021، او را نیز به شدت آزار داد. خوشبختانه یک تیم نزدیک از دوستان، خانواده و افراد مورد اعتماد او را از لبه پرتگاه عقب نشینی کردند. او گفت: «به چند دلیل نتوانستم در المپیک شرکت کنم. من در حال مسابقه بودم که می دانستم همیشه صدمه دیده ام. اما ذهنی هم بوده است. بسیاری از مردم کرک میکردند.»
او در حالی که سرش را تکان داد، افزود: «سخت بود. به یاد دارم که با افراد زیادی در مورد انجام ندادن ورزش صحبت کردم. مامان و دوست دخترم “یک سال بهش بده” [but] قرار بود برق کار شوم.»
هادسون اسمیت همچنین از یکی دیگر از مربیان، کریستین اوهوروگو و همچنین “بهترین دوست” خود، دینا اشر اسمیت، که در سکوها او را به سمت شکوه و جلال غرش می کرد، تمجید کرد، در حالی که او در اطراف پیچ در محاصره سه نفر دیگر که آنها نیز یک مدال را معطر می کردند، ستایش کرد.
در آن مرحله، مایکل نورمن آمریکایی، چهارمین مرد سریع تاریخ، با سرعت 44.29 به دنده بالاتر لغزید و قهرمان سابق جهان و المپیک، کیرانی جیمز، از گرانادا، نقره را در 44.48 ثانیه به دست آورد.
و در حالی که واید ون نیکرک، رکورددار جهان شروع به محو شدن کرد، هادسون اسمیت فرم خود را حفظ کرد و با 44.66 برنز شجاع را به دست آورد. هنگامی که او از خط عبور کرد، مدال خود را توسط ایوان توماس – رکورددار بریتانیا برای 25 سال تا زمانی که هادسون اسمیت در ماه مه از آن گذشت، به او داد. چهره او به شما می گفت که هیچ لحظه ای شیرین تر وجود ندارد. به خصوص با توجه به آنچه قبلاً پیش آمده بود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.