به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
از قبیلههای کوچک در جزایر دورافتاده اقیانوس آرام گرفته تا شهرهای شلوغ چین، انسانها زبان مشترک صحبت کردن با نوزادان را به اشتراک میگذارند – اما تحقیقات جدید نشان داده است که ولینگتون، نیوزلند، پایتخت جهانی آهو کردن است.
یک مطالعه بینالمللی که در Nature Human Behaviour منتشر شده است، 1615 مورد ضبط شده از 410 نفر از 21 جامعه را جمعآوری کرد که با یک بزرگسال و سپس یک نوزاد به بیش از دوازده زبان صحبت و آواز میخواندند.
محققان با استفاده از تجهیزات صوتی و با کمک بیش از 50000 نفر از 187 کشور دنیا که به ضبطهای صوتی گوش میدادند و حدس میزدند که فرد با یک نوزاد یا بزرگسال صحبت میکند، تغییر صدا را تجزیه و تحلیل کردند.
شرکتکنندگان به صداهایی که بهطور تصادفی از گروه ضبطشده گرفته شده بود گوش دادند و سپس پیام را مشاهده کردند: «یک نفر در حال صحبت کردن یا آواز خواندن است. فکر میکنید با چه کسی آواز میخوانند یا صحبت میکنند؟» آنها می توانند با “بزرگسال” یا “کودک” پاسخ دهند.
یک زن انگلیسی زبان از ولینگتون نیوزلند – پایتخت صحبت نوزادان در جهان – با یک نوزاد صحبت می کند.
شهر قابل تشخیص ترین تغییر صدا را بین صحبت کردن با یک نوزاد و یک نوزاد داشت. اعتبار: آزمایشگاه موسیقی
این مطالعه نشان داد که توانایی شرکت کنندگان در تشخیص اینکه کسی با یک نوزاد صحبت می کند، بیشتر از شانس بود، حتی زمانی که ضبط شده از یک خانواده زبانی کاملاً متفاوت بود.
با این حال، صحبت نوزاد در برخی جوامع آسانتر از سایر جوامع قابل تشخیص بود. مردم از ولینگتون، نیوزیلند، با صدای بسیار بالا آواز میکشیدند و باعث میشد کودکشان راحتتر از گفتار بزرگسالان تشخیص دهد.
پروفسور کوئنتین اتکینسون، روانشناس دانشگاه اوکلند و یکی از 43 نفر از نویسندگان این مطالعه، گفت: این پروژه به منظور بررسی این موضوع طراحی شده است که آیا الگوها یا تغییرات در نحوه صحبت کردن مردم با نوزادان فقط در فرهنگ های غربی وجود دارد یا اینکه آیا جهانی هستند یا خیر. و اگر چنین است، آیا الگوها به همین ترتیب تغییر می کنند؟
” [western] فرض بر این است که چون ما با بچهها متفاوت صحبت میکنیم، همه به آزمایش نیاز خواهند داشت.»
یک زن کچوا/آچواری از جامعه ساپارا، در منطقه آمازون (آمریکای جنوبی)، با نوزادی صحبت می کند.
تغییر لحن بین صحبت کردن با یک نوزاد و یک بزرگسال در جامعه ساپارا ظریف تر بود. اعتبار: آزمایشگاه موسیقی
یافتههای این مطالعه نشان میدهد که مردم واقعاً صدای خود را هنگام آواز خواندن یا صحبت با نوزادان به گونهای تغییر میدهند که در بین فرهنگها یکسان باشد، و این یک عملکرد متداول و تکاملیافته در انسان است – و دیگر انسانها میتوانند آن را تشخیص دهند.
این مطالعه نشان داد که علیرغم تنوع در زبان، موسیقی و شیوههای مراقبت از نوزاد در سراسر جهان، زمانی که مردم با نوزادان صحبت میکنند یا برایشان آواز میخوانند، ویژگیهای آکوستیک آواز خود را به روشهای مشابه و قابل درک متقابل در فرهنگها تغییر میدهند.
«حتی مردم در فرهنگهای دوردست، افرادی از خانوادههای زبانی کاملاً متفاوت… میتوانند بین آهنگهای بزرگسالان و کودکانه تمایز قائل شوند. [and speech]اتکینسون گفت.
این فرضیه محققین را تأیید می کند که تغییر صدا برای صحبت کردن با نوزاد یک ابزار کاربردی است، شبیه سیگنال های صوتی که بسیاری از گونه های غیر انسانی برای نشان دادن دوستی یا هشدار و پرخاشگری استفاده می کنند.
بزرگسالان هنگام صحبت با یک نوزاد، گفتار شدیدتر و متضاد تری را اتخاذ می کنند – برای مثال صدای بلندتر و مکث های طولانی تر – که توجه بیشتری را به خود جلب می کند و بهتر است حواس کودک ناآرام را منحرف کند یا یادگیری زبان را تسهیل می کند. در حالی که آهنگ هایی که برای نوزادان ارسال می شد، آرام تر و آرام تر می شدند.
یک زن کچوا/آچواری از جامعه ساپارا، در منطقه آمازون (آمریکای جنوبی)، با یک بزرگسال صحبت می کند.
تغییر لحن بین صحبت کردن با یک نوزاد و یک بزرگسال در جامعه ساپارا ظریف تر بود. اعتبار: آزمایشگاه موسیقی
این مطالعه با هدف جمعآوری فایلهای ضبطشده از جوامع مختلف با درجات مختلف انزوا از رسانههای جهانی، از جمله چهار جامعه در مقیاس کوچک که به تلویزیون، رادیو یا اینترنت دسترسی ندارند، انجام شد. اتکینسون گفت که این برای اطمینان از اینکه الگوها تحت تأثیر فرهنگ های دیگر قرار نگرفته اند، مهم بود.
اتکینسون نمیتوانست مشخص کند که چرا ساکنان ولینگتون بیشتر از بقیه صحبتهای کودک میکنند، و فکر میکرد که «شاید ولینگتونیها بهخصوص در مورد نوزادان غمگین هستند؟»
در سمت دیگر طیف صحبت کردن بچه ها به ولینگتونی ها، مردم تاننی نی-وانواتو، از وانواتو بودند، که تغییرات کمتری در گام داشتند.
اتکینسون، که مدتی را با نی وانواتو تاننی به عنوان محقق گذرانده است، این نظریه را مطرح کرد که سبک والدینی غیرمستقیمتر آنها میتواند با تغییرات کوچکتر «آموزنده» در لحن مرتبط باشد.
جالب است که کار دیگری وجود دارد که نشان می دهد… آنها از نظر تدریس فعال از راه خود خارج نمی شوند، بلکه منفعل تر است.
یک زن به زبان Nyangatom از جامعه Nyangatom، در شرق آفریقا، برای یک نوزاد آواز می خواند.
نیانگاتوم تقریباً در وسط ترازو نشست، وقتی صحبت از تغییر صدا بین آواز خواندن برای یک نوزاد و آواز خواندن برای بزرگسالان شد. اعتبار: آزمایشگاه موسیقی
این یافتهها به این معنا نیست که گفتار یا آهنگ به کارگردانی نوزاد در فرهنگها یکسان است، بلکه به این معناست که تغییرات در لحن به اندازهای معمول یا منظم بوده که قابل تشخیص باشد.
اتکینسون گفت که این مطالعه ابزاری برای درک رشد زبان است.
“[The fact that] در سرتاسر جهان مردم به شیوه ای خاص با نوزادان صحبت می کنند می تواند واقعاً مهم باشد – شاید نحوه صحبت ما با آنها برای یادگیری زبان بسیار مهم باشد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.