جلسات 6 ژانویه خدمات بزرگی را با ساخت تلویزیون عالی انجام دادند

هر سریال تابستانی جدید باید برای جلب توجه بجنگد. جلسات استماع 6 ژانویه چالش‌های بیشتری نسبت به سایر جلسات داشت.

فرسودگی عمومی و دلتنگی رسانه‌ها به خاطر داستانی که یک سال و نیم در اخبار منتشر شده بود وجود داشت. اتاق پژواک MAGA وجود داشت که بخش عظیمی از آمریکا را برای رد هرگونه اتهامی علیه رئیس جمهور سابق دونالد جی. ترامپ، نادیده گرفته شده است.

مهمتر از همه، جلسات استماع، که یک جلسه پربیننده در پنج شنبه شب پخش شد – اگر بخواهید یک پایان نیمه فصل – باید با انتظارات ما در مورد آنچه که یک جلسه شنیداری “موفق” تلویزیونی است، رقابت می کرد. همه تحقیقات کنگره نمی تواند جلسات استماع ارتش و مک کارتی باشد، که در آن وکیل جوزف ولش از سناتور جوزف مک کارتی ترساننده قرمز پرسید: “آیا بالاخره هیچ احساس نجابتی ندارید، آقا؟”

این نشست‌ها، در دوره‌ای که در رسانه‌های اجتماعی، بحث‌های خبری کابلی و اردوهای ثابت سیاسی وجود داشت، هرگز به اوج سینمایی تبدیل نمی‌شد که مردم را در خشم متحد کند. با این حال، با استانداردهای امروزی، آنها به چیزهای قابل توجهی دست یافته اند.

آنها در پایان تابستان بینندگانی را برای تلویزیون روابط عمومی جذب کردند. گزارش شده است که آنها شاهدان بیشتری را ترغیب کردند که مطرح کنند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که آنها حتی نظرات خود را در مورد آقای ترامپ و 6 ژانویه در میان جمهوری‌خواهان و مستقل‌ها تغییر دادند. آنها تلویزیون کولر آبی پرچین – و به جرأت می‌توانم بگویم قابل تماشا – ساختند که به طور قانونی اهمیت داشت.

و اشتباه نکنید: جلسات شنیداری که توسط جیمز گلدستون، رئیس سابق ABC News تهیه شده بود، نه تنها از طریق نیت خوب، بلکه از طریق تلویزیونی که به خوبی ساخته شده و به خوبی تبلیغ شده بود، به موفقیت رسید. آنها ممکن است غیرمعمول ترین سریال تابستانی هشت قسمتی باشند (با وعده های بیشتری در سپتامبر). اما آنها عناصر مشترکی با هر درام خوب داشتند.

داستان سرایی تصویری

وقتی به جلسات کنگره فکر می کنید، فکر می کنید صحبت کنید، صحبت کنید، صحبت کنید. ساعت ها شاهدان به میکروفون ها تکیه داده اند. تعداد بی‌شماری از نمایندگانی که در حال حاضر حضور دارند. از سوی دیگر، جلسات استماع 6 ژانویه دریافتند که تلویزیون یک رسانه تصویری است و تصاویر – مانند فیلم حمله به ساختمان کنگره – می توانند چیزی بیش از گفتار بیان کنند.

تدوین و گرافیک بیشتر از هر چیزی که ما در کنگره ایالات متحده به دیدن آن عادت داشتیم، یک مستند با کیفیت بالا بود. نمودارهای کاپیتول نشان می داد که ما چقدر به فاجعه نزدیک شده ایم، از لحاظ استعاری و فیزیکی. جلسه استماع 12 ژوئیه با استفاده از بخش‌هایی از مصاحبه‌ها، که به طرز ماهرانه‌ای با هم برش خورده‌اند، جلسه کاخ سفید را زنده کرد که در آن وفاداران ترامپ برای تصاحب دستگاه انتخابات – تاریخ شفاهی یک کابال – دست به بازی‌های «بی‌حرکتی» زدند.

پنج‌شنبه، در یک دستگاه متا که در خور رئیس‌جمهوری بود که توسط تلویزیون ساخته و تحت تأثیر قرار گرفته بود، کمیته آنچه را که رئیس‌جمهور در زمان واقعی در بیش از دو ساعت و نیمی که صرف تماشای فاکس نیوز کرد و اجازه داد تا خشونت پخش شود را روی صفحه نمایش داد. یک تصویر گرافیکی ما را به اتاق ناهار خوری اجرایی انداخت، از دید رئیس جمهور در نقطه مرسومش رو به لوله.

بعداً، یک روز پس از حمله شاهد حمله یک آقای ترامپ عبوس بودیم که یک ویدیوی پاکسازی را با هدف ابراز تاسف از خشونت فیلمبرداری کرد. او خط “انتخابات به پایان رسید” را رد کرد، با کلماتی برخورد کرد، با ناامیدی به سخنرانی کوبید. برای دهه‌ها، آقای ترامپ از طریق حضور در رسانه‌ها و ویرایش جذاب در «شاگرد» پیشرفت کرد. حالا رئیس تلویزیون توسط حلقه بلوپر خودش لو رفت.

ریسک بالا

هر سریال تلویزیونی باید به بینندگان بگوید که چرا باید اهمیت دهند. کمیته 6 ژانویه پاسخ آماده ای داشت: آمریکایی ها باید به انتخابات آزاد و دموکراتیک ما اهمیت دهند. و زمانی که طرف بازنده سعی می کند نتیجه را در یک دور جایزه خارج از قانون اساسی به بیرون بیندازد، باید اهمیت دهند.

اما این جلسات مکرراً روشن کردند که این موضوع در مورد یک اصل انتزاعی یا اتفاق بدی نیست که در گذشته رخ داده است. این یک تهدید فعال بود. مایکل لوتیگ، محقق حقوقی محافظه‌کار، در جلسه استماع ماه ژوئن هشدار داد که آقای ترامپ یا جانشینی همفکرش می‌تواند «به همان شیوه تلاش کند انتخابات 2024 را باطل کند».

و نایب رئیس، لیز چنی، جمهوری خواه از وایومینگ، از اظهارات خود برای تأکید بر بی واسطه بودن استفاده کرد. هنگامی که او در پایان جلسه 12 ژوئیه گزارش داد که آقای ترامپ اخیراً سعی کرده با یک شاهد احتمالی تماس بگیرد، اظهارات او هشداری برای رئیس جمهور سابق بود، اما آنها همچنین احساس یک صخره را داشتند: هدف هنوز آزاد بود و هنوز هم در محل کار.

شروع اولین جلسه استماع با فیلمی از ضرب و شتم در کاپیتول یک انتخاب غیرعادی از نظر استانداردهای کنگره بود. اما برای هر کسی که مینی سریال تلویزیونی را تماشا می‌کرد آشنا بود – باز شدن در رسانه‌ها، رها کردن شما در صحنه جنایت و سپس دوبرابر کردن برای ردیابی، مرحله به مرحله، اپیزود به قسمت، اقداماتی که ما را به این مرحله رساند. .

هر جلسه، مانند قسمت‌های یک تریلر جریانی، بر جنبه‌ای مجزا از حمله به انتخابات متمرکز بود – فشار بر دولت‌های ایالتی، تحریک اوباش، دخالت گروه‌های نفرت‌انگیز جناح راست – هر کدام در آخرین و رسم اتصالات پنج‌شنبه شب، روایت کامل شد و ما را به روز اوج برگرداند، این بار از قلب کاخ سفید.

مانند گرافیک، ساختار شنیداری به بینندگان نقشه ای می داد که مطمئن می شد کجا هستند، کجا بوده اند و به کجا می روند.

کمیته با صدها شاهد مصاحبه کرد. فقط تعداد کمی را که با دقت انتخاب شده بودند در تلویزیون زنده قرار داد.

آنچه ندیدید، به طور کلی، مخالفان سیاسی رئیس جمهور سابق بودند. ما از جمهوری‌خواهان و کارمندانی که از نظر سیاسی با آقای ترامپ موافق بودند، اما تلاش او برای تصاحب قدرت را رد کردند، و از خارجی‌های دلسوز مانند کارکنان انتخابات و افسران پلیس شنیدیم. ناگفته نماند کسیدی هاچینسون، دستیار سابق مارک میدوز، رئیس سابق دفتر کاخ سفید. تریلرهای سیاسی عاشق یک شاهد غافلگیرکننده هستند.

در اطراف آن‌ها، کمیته گروهی از چهره‌ها را جمع‌آوری کرد که به صورت ویدئویی یا صوتی ضبط می‌شدند و اجازه می‌دادند صدایشان داستان را بازگو کند. ویلیام پی بار، دادستان کل آقای ترامپ، ادعاهای توطئه رئیس سابق خود را رد کرد. ریچارد پی. دونوگهو که قبلاً معاون دادستان کل آمریکا بوده است، به یاد می آورد که جفری کلارک وکیل محیط زیست را که آقای ترامپ از او به عنوان دادستان کل وفادار نام می برد، تعطیل کرده است: «چطور می شود به دفتر خود برگردید و ما با شما تماس خواهیم گرفت. شما وقتی نشت نفت وجود دارد.»

مانند درام مانند «جانشینی»، این جهانی از شخصیت‌های تکرارشونده – متحدان، ضدقهرمانان، آنتاگونیست‌ها – ایجاد کرد و بینندگان را در شبکه‌ای از روابط و احساسات قرار داد. و درست مانند “جانشینی”، لازم نیست همه افراد روی صفحه را تحسین کنید تا مجذوب شوید.

یک هدایت قوی

اما حتی یک گروه بزرگ هم به شخصیت های کانونی نیاز دارد. رئیس، نماینده بنی تامپسون، دموکرات می سی سی پی، جلسات را با فوریت سنگین باز و بسته کرد. اما این خانم چنی بود که صدا و چهره این پنل شد.

خانم چنی لحن جدی دارد و حقایق را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در عین حال درک دقیقی از نحوه استفاده از نورافکن و جذب مخاطب دارد. او به‌عنوان راوی کار می‌کرد و طعنه‌های نقل‌قولی می‌کرد (او توصیف می‌کرد که آقای ترامپ از «رودی جولیانی ظاهراً مست شده» نصیحت می‌کرد) و جاذبه‌های پیش رو را مسخره می‌کرد که گویی بینندگان را برای لمس آن شماره‌گیر نادیده می‌گرفت. او می‌تواند به شدت ویران‌کننده باشد و گفت: «رئیس‌جمهور ترامپ مردی ۷۶ ساله است. او کودک تأثیرپذیری نیست.»

خانم چنی برای مقابله با آقای ترامپ، شانس خود را برای پیروزی در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان برای انتخاب مجدد به خطر انداخته است. در این تابستان، او نقش خود را مانند کسی که معتقد بود ممکن است تنها یک فصل داشته باشد، ایفا کرد.

کنترل خلاقانه

این جلسات نوعی جهان متناوب مستقل ایجاد کرد که در آن اعضای هر دو حزب توافق کردند که جوزف آر. بایدن در انتخابات 2020 پیروز شد و آقای ترامپ در تلاش برای براندازی آن اشتباه کرد. اما این امر تا حدی به این دلیل امکان پذیر شد که رهبری جمهوری خواهان، که ابتدا سعی کردند ترامپ را در کمیته قرار دهند، از ذکر نام اعضای خود خودداری کردند.

این امر کمیته و آقای گلدستون را آزاد کرد تا کار نادری را در یک جلسه استماع مدرن کنگره انجام دهند: ایجاد یک روایت واحد با استدلالی پایدار، بدون اینکه یکی از جناح های کمیته تلاش کند گرد و غبار را بالا ببرد و تلاش را از مسیر خارج کند. کمیته های آینده ممکن است سعی کنند از این پخش تقلید کنند، اما مخالفان آنها ممکن است فرصت مشابهی را به آنها ندهند. این ممکن است یکی دیگر از موفقیت های تلویزیونی باشد که تقلید آن دشوار است.

استعداد دراماتیک

آقای گلدستون و کمیته می‌دانستند که یک فیلم هیجان‌انگیز در دست دارند – توطئه، غیبت، خشونت، حتی کمدی تاریک – و اجازه دادند که مانند یک فیلم روی پرده پخش شود.

این به معنای متعادل کردن یک بحث جدی بود – که 6 ژانویه اوج تلاش برای به دست گرفتن قدرت بود، ابتدا از طریق مانورهای سیاسی، سپس از طریق عضله – با انواع لحظات و جزئیات رنگارنگ که مردم را غوغا می کند. مردم به ایده ها و اصول اهمیت می دهند. اما آنها اتصال به شخصیت، به حادثه، به تصاویر زنده.

بنابراین، همراه با داستان رئیس‌جمهوری که گروه‌های مسلح را به راهپیمایی به ساختمان کنگره می‌فرستد، از شهادت خانم هاچینسون، تصویر ذهنی از «سس کچاپ که از دیوار می‌چکد» در کاخ سفید پس از پرتاب بشقاب توسط آقای ترامپ در کاخ سفید به دست آوردیم. خشم همراه با ویدیو و صدای هولناک روز پنجشنبه از ترس ماموران سرویس مخفی برای جان خود، تصویر دوگانه سناتور جاش هاولی، جمهوری خواه میسوری را دریافت کردیم که ابتدا با مشتی برافراشته به اوباش سلام می کند، سپس از حمله فرار می کند، و به کمک فیلم های نظارتی به تصویر کشیده می شود.

این جلسات هم تراژدی 6 ژانویه را به ما داد و هم پوچی، وحشت و کنایه، خون و کچاپ.

دهان به دهان

قوی ترین داستان دنیا هیچ معنی نداره اگه کسی توجه نکنه. جلسات استماع – و به طور غیرمعمول برای یک برنامه کنگره، تبلیغ شد – با یک غریزه شدید از اینکه چگونه مخاطبان امروزی به تلویزیون علاقه مند می شوند و چگونه در مورد آن صحبت می کنند.

کمیته و اعضای آن پست کردند تیزر کلیپ های ویدیویی در رسانه های اجتماعی برای افزایش علاقه آنها خلاصه‌ها و پیش‌نمایش‌هایی را ارائه کردند، مانند تریلرهای «قبلا» و «هفته بعد» که درام‌های پربیننده را در بر می‌گیرد. آنها وعده ویدیویی را دادند که «قبلاً دیده نشده بود»، سه کلمه جادویی برای برانگیختن علاقه رسانه‌ها.

و جلسات با کلیپ‌ها و حکایت‌هایی که برای مونولوگ‌های اواخر نمایش و اشتراک‌گذاری رسانه‌های اجتماعی مناسب بودند، انباشته شد که مخاطبان ثانویه و تبلیغات رایگان ایجاد می‌کنند. در عرض چند دقیقه پس از پخش کلیپ های هاولی، حساب های اجتماعی آنها را برای شوخی به نمایش درآوردند و آنها را به تم “Yakety Sax” و “Chariots of Fire” رساندند. (تصاویر درست قبل از استراحت پخش شد، انگار به عنوان منتقد فرهنگ پاپ لیندا هلمز در توییتر ذکر شده است، تا به اینترنت فرصت داده شود تا سر کار برود.)

به تعبیر کارل فون کلاوزویتس، این تداوم سیاست توسط میم های دیگر بود.

به مخاطب اعتماد کنید

در نهایت، این جلسات همان وظیفه هر درام بلندپروازانه تلویزیونی را داشت: منسجم کردن یک داستان پیچیده. اما آنها همچنین نیاز داشتند که یک داستان کامل را با جزئیات بگویند – پخش روز پنجشنبه، مانند بسیاری از فینال های فصل، طولانی تر از حد معمول طول کشید – و ایمان داشتند که با توجه به تابلوهای راهنما و صدای قوی، بینندگان آن را حفظ خواهند کرد.

دلایل زیادی وجود داشت که این جلسات ممکن است شکست بخورد. همه می‌دانند که مخاطبان تلویزیون تابستانی خواهان فرار از «چیزهای عجیب‌تر» هستند، نه واقعیت‌های هشیارکننده. شنیده ها دیگر به ندرت افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می دهند. مردم خسته، خسته، سرخورده، سرخورده هستند.

و با این حال تعداد زیادی از آنها تماشا کردند. اگر جلسات شنوایی بیش از حد انتظار به نتیجه برسد، ممکن است به این دلیل باشد که آنها از مخاطبان خود انتظار بیشتری داشته اند. هر چند دلایل زیادی برای بدبین بودن وجود داشته باشد، کمیته هدف خود را گرفت، داستان خود را گفت و اعتماد کرد که ما در نهایت نجابت داریم.