سوراخ در مرکز سیاست آمریکا

سیاستمداران جمهوری‌خواه که از دونالد ترامپ حمایت نمی‌کنند، در پنج سال گذشته انتخاب‌های کاملاً متفاوتی انجام داده‌اند.

برخی، مانند سناتور میچ مک کانل از کنتاکی، انتقادات خود را از چهل و پنجمین رئیس جمهور کاهش داده اند – در برخی مواقع با او مخالفت می کنند، در حالی که با دیگران در خدمت اهداف حزبی خود موافقت می کنند.

گروه کوچکتری از سایرین، مانند لیز چنی، نماینده وایومینگ، به شدت با ترامپ مخالفت کرده اند – در مورد او، رای به استیضاح او و کمک به رهبری تحقیقات مجلس در مورد رفتار او در 6 ژانویه 2021. عصر پنجشنبه، چنی مجدداً تصمیم خواهد گرفت. در مرکز صحنه به عنوان پانل 6 ژانویه برگزار می شود که انتظار می رود آخرین جلسه پرایم تایم خود در ماه جولای باشد.

همانطور که پیتر بیکر می نویسد، چنی و متحدانش شرط می بندند که قضاوت تاریخ سرانجام انتخاب های آنها را تایید می کند، در حالی که اصرار دارند که انگیزه های او سیاسی نیست.

چنی در مصاحبه‌ای به بیکر گفت: «من معتقدم این مهم‌ترین کاری است که تا به حال به صورت حرفه‌ای انجام داده‌ام و شاید مهم‌ترین کاری است که انجام داده‌ام.»

با این حال، تا کنون، اقامت گران روز را پشت سر گذاشته اند. مک کانل از نزدیک با کاخ سفید ترامپ همکاری کرد تا قوه قضائیه فدرال را با بیش از 200 قاضی محافظه کار تدارک ببیند و پروژه ای چند دهه را تحقق بخشید که با دگرگونی جناح راست دیوان عالی و وارونه شدن پرونده رو علیه وید به اوج خود رسید.

جمهوری خواهان نیز در ماه نوامبر آماده بازپس گیری مجلس نمایندگان و احتمالاً سنا هستند، حتی اگر ارگان های رسمی حزب پشت سر ترامپ تجمع کرده و در مورد کمیته ملی جمهوری خواهان، به پرداخت صورت حساب های حقوقی قابل توجه او کمک کنند.

آیا مرکز هنوز حیاتی است؟

با این حال، تثبیت پایگاه حزب جمهوری‌خواه توسط ترامپ – افراد سرسخت MAGA که اگر به کسی در خیابان پنجم شلیک کند، به‌طور ضرب‌المثلی، از بین نمی‌روند – در مرکز سیاست آمریکا خلایی ایجاد کرده است که هر دو طرف برای پر کردن آن تلاش کرده‌اند. .

دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای 2018 میانه را به دست گرفتند و با تمرکز بر مسائل مربوط به میز آشپزخانه مانند مراقبت‌های بهداشتی، مجلس نمایندگان را بازپس گرفتند، در حالی که دو سال بعد خود را آماده کردند تا کنترل کامل کنگره را به دست آورند. جمهوری خواهان امسال با در نظر گرفتن تورم و مسائل مختلف فرهنگی در تلاش برای نشان دادن دموکرات ها به عنوان خارج از جریان اصلی، مقابله کرده اند.

یکی از دلایل پشت این همه نوسانات سیاسی: رای دهندگان حومه شهر که در دانشگاه تحصیل کرده اند، از انتخاباتی به انتخابات دیگر جهش کرده اند و آن بلوک را به نوعی سرزمین بیگانگان بین دو اردوگاه ریشه دار تبدیل کرده اند.

خلأهایی از این دست همیشه کارآفرینان سیاسی را به خود جذب می‌کند و فعالیت‌هایی با هدف این رأی‌دهندگان شکوفا شده است. در سیاست بسیاری از این انرژی جدید را در چند ماه گذشته پوشش داده است، از احزاب جدیدی که ظاهر می‌شوند تا طرح‌های رای‌گیری مستقل با حمایت غول‌پیکرها گرفته تا ابر PAC‌های پولی که در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان غوغا می‌کنند.

در سال‌های گذشته، گروه‌هایی با نام‌هایی مانند «بدون برچسب» و «راه سوم» مدعی پوشش مرکزیت سیاسی بودند. اما رای دهندگان حزبی عموماً این تلاش ها را مسخره کرده اند و گمان می کنند که آنها اسب های تروا برای اهدا کنندگان شرکت ها هستند. دیگر ابتکارات میانه رو، مانند گروه ضد کمونیستی و طرفدار کارگری آمریکایی ها برای اقدام دموکراتیک، با گذشت زمان تاریخی از نفوذ خود کم شد.

دیوید گرینبرگ، مورخ سیاست آمریکا در دانشگاه راتگرز، گفت: «تعداد زیادی از مردم از جایی که به نظر می‌رسد حزب دموکرات در حال رفتن است، ناراضی هستند»، همراه با جمهوری‌خواهان کاملاً مستند و بهتر سازمان‌دهی‌شده هرگز ترامپ.

اما او خاطرنشان کرد که موانع ساختاری مانند کالج الکترال، احزاب ثالث و سایر گروه ها را برای تثبیت خود دشوار کرده است، حتی زمانی که رای دهندگان با استدلال های آنها همدل به نظر می رسند.

در مواردی، چهره‌های کاریزماتیکی مانند تئودور روزولت، که در سال 1912 تحت عنوان «حزب گاو موس» نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد، تلاش کرده‌اند تا وسط رای‌دهندگان را تحریک کنند و در برابر هر دو قطب رقابت کنند. با این حال، اغلب تلاش‌ها برای شکستن فشار دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در سیستم به دلیل فقدان رهبران قوی شکل گرفته است.

گرینبرگ از این طنز نیز شگفت زده شد که بسیاری از آمریکایی ها اکنون احساس می کنند که دو حزب بزرگ تنها به پایگاه های مربوطه خود متوسل شده اند.

او گفت: «اگر واقعاً به گذشته برگردید، تصور می‌شد که سیستم دو حزبی ما خود سنگری در برابر افراط‌گرایی است» – برخلاف سیستم‌های چند حزبی در مکان‌هایی مانند وایمار آلمان که به گروه‌های رادیکال اجازه می‌داد تا قدرت را به دست بگیرند بدون اینکه هرگز اکثریت را تحت فرمان خود درآورند. از رای دهندگان

سازش میسوری

یکی از جالب‌ترین آزمایش‌های میانه‌روی در میزوری اتفاق می‌افتد، جایی که یک سناتور سابق جمهوری‌خواه، جان دانفورث، از نامزد مستقل سنا، جان وود حمایت می‌کند. وود، دستیار سابق دانفورث، اخیراً دادستانی در هیئت 6 ژانویه بود.

دانفورث در مصاحبه ای گفت که هدف او ارائه یک جایگزین برای دو حزب سیاسی بزرگ است که به نظر او هر کدام به روش خود از مسیر خود خارج شده اند.

دانفورث گفت: «مشکل فقط در ترامپ یا حزب جمهوری‌خواه نیست.

وی افزود: «اما از سوی دیگر، ما سیاست هویتی داریم، فرهنگ لغو را داریم. ما همه نوع معرفی آمریکا را به عنوان ظالم و قربانی داریم. و این هم سالم نیست.»

دانفورث گفت: «هدف این کمپین این است: ما باید کشور را شفا دهیم.

دانفورث که یک خودی کامل جمهوری خواه بود، در محافل نخبگان در سنت لوئیس بزرگ شد و در دانشگاه پرینستون و دانشکده حقوق ییل تحصیل کرد و در آنجا مدرک فوق لیسانس الهی را نیز گرفت. پس از مدتی در قانون شرکت‌ها، او به عنوان دادستان کل ایالت انتخاب شد، سپس در سپیده دم تسلط آهسته جمهوری‌خواهان بر سیاست میسوری، سناتور شد.

در زمانی که سیاستمداران تمایل دارند با انتقاد از نخبگان واشنگتن به موفقیت بیشتری دست یابند، دانفورث، 85 ساله، مدافعی بی عذرخواهی از شیوه های قدیمی تجارت است. او به ویژه از هجوم به ساختمان کنگره آزرده خاطر شد، رویدادی که او را به جدایی از سناتور جاش هاولی، سیاستمداری میسوری که او مربی او بود و کمک کرد تا در سال 2018 به قدرت برسد، جدا شد.

دانفورث با حمایت از هاولی، پس از اینکه قانونگذار دانشجوی سال اول در 6 ژانویه با اوباش کنگره استقبال کرد، به The St.

و در حالی که دانفورث نسبت به شانس های وود ابراز خوش بینی می کرد، که اکثر تحلیلگران سیاسی میسوری آن را ضعیف ارزیابی می کنند، او گفت که احساس می کند مجبور است تلاش کند.

او گفت: «ما یک سیستم فاسد نیستیم. ما سیستمی نیستیم که مردم به آن حمله کنند، چه در ساختمان کنگره و چه با این نگاه تسلیحاتی به سیاست. به همین دلیل این کار را انجام می دهم. مجبورم انجامش دهم. می‌دانی، من فقط احساس می‌کنم که باید.»

چه بخوانیم

– بلیک

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.