درگذشت شین وارن | کریکت

شین وارن، که در سن 52 سالگی بر اثر حمله قلبی مشکوک درگذشت، تقریباً به طور قطع بزرگترین کریکت بولر چرخشی بوده است. بیش از آن، او یکی از برجسته ترین شخصیت های هر رشته ورزشی بود. هر کاری که او در بازی و زندگی‌اش انجام داد در مقیاس بزرگی بود: او سریع زندگی کرد و به نظر می‌رسد که در جوانی مرد.

وارن به تنهایی رشته چرخش پا را احیا کرد، که در دهه 1990 زمانی که او به کریکت آزمایشی وارد شد تقریباً یک هنر گمشده بود. او وارد یک تیم استرالیایی شد که در حال حاضر هشت برد در سری Ashes را آغاز کرده بود و آن را به شدت قوی‌تر کرد – او هنوز در کار ترساندن انگلیسی‌ها بود که 14 سال بعد از کریکت تست بازنشسته شد.

اسپین‌بازان در دوران او، مسلماً انگلیسی‌ها، اغلب خود را چهره‌هایی می‌دانستند که عذرخواهی می‌کردند تا اندکی به مردان سریعی که مسلماً در خارج از آسیا تسلط پیدا کرده بودند، نفس بکشند. وارن برعکس بود: او فقط استاد هنر خود نبود. او عرصه را فرماندهی کرد.

او این را از اولین توپی که در تست خاکستر زد، به مایک گاتینگ در اولدترافورد روشن کرد: «دو سوم مسیر پایین زمین، توپ به سمت ساق پا فرو رفت و مانند یک قوطی لوبیا، گاتینگ را باز کرد. مایک سلوی در آبان نیوز نوشت. “گاتینگ بر سر موضع خود ایستاد، نه در مخالفت یا ناامیدی، بلکه در کمال ناباوری.”

در آن زمان برخی آن را توپ از جهنم نامیدند. با گذشت زمان به عنوان توپ قرن مقدس شناخته شد.

وارن در حومه ملبورن به دنیا آمد و بزرگ شد، پسر بریجت، که سه ساله به استرالیا آمده بود، و کیت. او از راه دور آکادمیک نبود اما در 15 سالگی برنده بورسیه ورزشی برای مدرسه گرامر Mentone شد که به این نتیجه رسید که به او اجازه داد اصلاً دانشگاهی نباشد. کریکت ورزش آشکار او نبود. در ابتدا، قوانین استرالیا، تنیس و شنا ممکن است جلوتر از آن باشند.

با این حال درخشش خاص او در کریکت با ویژگی های مورد نیاز برای آن سه مرتبط بود. او قدرت فوق العاده ای در قسمت بالایی بدن داشت: شانه ها، بازوها و مچ دست. خود وارن فکر می‌کرد که این ممکن است با شکستن هر دو پایش در هشت سالگی و مجبور شدن به چرخیدن در یک گاری مرتبط باشد. به علاوه او استعداد طبیعی در چرخاندن توپ کریکت داشت. در ابتدا او را به عنوان یک خفاش زنی می دیدند که کمی بولینگ می زند. اما زمانی که او در یکی از باشگاه‌های درجه یک ملبورن، سنت کیلدا، در رتبه‌های بالاتر حرکت کرد، بولینگ کار را به دست گرفت.

وارن همیشه یک کهن الگوی استرالیایی بود – لاریکین دوست داشتنی که قوانین را رعایت نمی کند اما پیروز می شود. او با ماشین های فلش خود (از دوران نوجوانی) و موهای بلوند خود را عصبانی می کرد. او مربیانی را که در کتاب حاضر بودند، به ویژه در آکادمی کریکت استرالیا، با تحقیر ایده آنها در مورد تناسب اندام و نظم، عصبانی کرد.

اما او خود را در کریکت نشان داد و در ژانویه 1992 در تیم استرالیا مقابل هند قرار گرفت، اگرچه در آن مسابقه کاری انجام نداد و کنار گذاشته شد. زمستان بعد، او استرالیا را به یک پیروزی خیره کننده در برابر وست هند برد، زمانی که او 143 ساله شد و در مجموع 219 شد. سپس در نیوزیلند در سه تست 17 ویکت گرفت و مارتین کرو، کاپیتان حریف، او را بهترین پا در جهان نامید.

هنگامی که در آن بهار با استرالیا به انگلستان آمد، وارن در اوایل تور در ووستر کار کرد در حالی که گریم هیک او را به همه جا می زد، به جز رودخانه و کلیسای جامع. گفته شد که بیش از حد تبلیغات شده است. با نگاهی به گذشته، آن روز را باید به عنوان بخشی از طرح اصلی در نظر گرفت. بعد از توپ گاتینگ هیچ کافری وجود نداشت.

برخلاف پرچمدار قبلی، بازیکن پاکستانی عبدالقادر، وارن از گوگل به عنوان سلاح اصلی خود استفاده نکرد. او به سرعت استاد باله شد، که همچنین مسیر اشتباه فرضی را تغییر داد، اما با کمک چرخش عقب. او به بسیاری از انواع دیگر تسلط داشت که برخی از آنها ممکن است فقط در سر حریفان وجود داشته باشد. به قول یکی از قدیمی‌ها، «اگر خفاش‌باز فکر می‌کند که در حال چرخش است، در حال چرخش است».

او همچنین استاد هنر پرفورمنس، حالات چهره، توقف‌ها و شروع‌های غیرمنتظره بود و هرگز اجازه نمی‌داد که بت‌من آرام بگیرد. و وقتی همه چیز شکست خورد، سورتمه‌های قدیمی خوب استرالیایی.

دریچه ها و مکان های دیدنی مدام می آمدند، اما خراش ها نیز همینطور. با تأخیر فاش شد که او در اولین تظاهرات مشکلات کریکت با تبانی بازی درگیر بوده است، زمانی که برای دادن اطلاعات در مورد زمین ها و آب و هوا به یک کتابفروش سریلانکایی پول گرفته بود. این در انتهای مقیاس غیرقانونی بالقوه قرار داشت، اما در آن زمان صدمات زیادی به شهرت وارد کرد.

خراش‌های بیشتری به دنبال داشت، مهم‌تر از همه استفاده از یک دیورتیک ممنوعه، که به‌خاطر آن یک سال تبعید شد و به نظر می‌رسید که او به‌طور ناجوانمردانه مادرش را سرزنش می‌کرد. بنابراین، وارن هرگز کاپیتان استرالیا نشد، که در آن ممکن بود به خوبی عالی باشد. اما دوران آزمایشی او زمانی که استرالیا با شکست دادن انگلستان با نتیجه 5-0، انتقام پیروزی تئاتری Ashes در سال 2005 را گرفت، دوران حرفه ای آزمایشی او به پایان رسید. در تست 144 و ماقبل آخر خود، ویکت 700 تست خود را گرفت.

وارن همچنین با اثبات اینکه اسپین بولرها می توانند در کریکت یک روزه موفق شوند، قالب را شکست. او در سال 2008 کاپیتان راجستان رویالز بود تا اولین قهرمانی لیگ برتر هند را به دست آورد و با همپشایر ثابت کرد که یک کاپیتان و مربی موثر و محبوب در انگلیس است. او از شهرت خود و همه چیزهایی که برای او به ارمغان می آورد لذت می برد. یک رابطه کوتاه و بسیار تبلیغاتی با لیز هرلی وجود داشت.

او چهره ای خوش تیپ، کاریزماتیک و سرگرم کننده باقی ماند که سرعتش را کم نکرد. در پس همه چیز، او جذاب و در قلب یک پسر واقعی بازی بود. ویزدن در سال 2000 او را به عنوان یکی از پنج بازیکن کریکت قرن بیستم معرفی کرد و هم مهربان بود و هم ذره ذره. همه در کریکت از اینکه کارناوال تمام شده است ویران خواهند شد.

از او سه فرزند به نام های جکسون، سامر و بروک از ازدواجش در سال 1995 با سیمون کالاهان به جای مانده است که در سال 2005 به طلاق منجر شد.