سباستین کو به جیک وایتمن توصیه می کند تا برای سه گانه بی سابقه به چالش بکشد | مسابقات جهانی دو و میدانی

سباستین کو از طلای 1500 متری قهرمانی جهان توسط جیک وایتمن در یوجین قدردانی کرده است و می گوید این نشان می دهد که بریتانیا بزرگترین نسل دوندگان مسافت های میانی خود را از دوران شکوه دهه 70 و 80 دارد.

رئیس دوومیدانی جهانی همچنین از وایتمن خواست تا با کسب سه‌گانه بی‌سابقه طلای جهان، مشترک المنافع و اروپا در ماه آینده از “پچ بنفش” خود استفاده کند.

کو، که مدال طلای خود را در یوجین به ویتمن اهدا کرد، گفت: «این برای دو و میدانی بریتانیا عظیم است. این بهترین مجموعه ورزشکارانی است که ما برای مدت طولانی داشته ایم. و جیک می تواند به زودی با سه مورد از چهار اسلم به پایان برسد، زیرا دلیلی وجود ندارد که او نباید در کشورهای مشترک المنافع و اروپایی ها پیروز شود. او این را خواهد دانست. و باید بگویی که بوسه مرگ را بر آن نهاد، او سخت ترین کار را انجام داده است.»

کو همچنین خاطرنشان کرد که با توجه به ماهیت تقویم دو و میدانی، ویتمن شانس کسب دو عنوان جهانی و المپیک در دو سال آینده را داشت. او گفت: “این به طور بالقوه یک وصله بنفش واقعی برای او است.” او در حال دفاع از آن در سال آینده است و سپس، امیدوارم که در شرایط عالی برای المپیک یک سال بعد. اگر او بتواند همه اینها را ثبت کند، از نظر فنی می تواند به عنوان موفق ترین دونده مسافت میانی بریتانیایی که تا به حال داشته ایم، شود.”

کو همچنین تاکید کرد که مجموعه دوندگان مستعد بریتانیایی عمیق‌تر از نسل‌های گذشته است، لورا مویر مدعی مدال‌های المپیک و جهانی، کیلی هاجکینسون نقره 800 متر در توکیو و جاش کر برنده مدال برنز. مکس بورگین، که به دلیل مصدومیت از مسابقات 800 متری یوجین کنار رفت، امسال نیز سریعترین در مسافت است.

در پاسخ به این سوال که آیا این بزرگترین نسل از دوران کو، استیو اوت، استیو کرام و پیتر الیوت بوده است، کو سر تکان داد. او گفت: “بله، اما برای بردن آن به جیک نیاز بود.” اکنون در را برای دیگران باز خواهد کرد. دیگران به آن نگاه می کنند و می دانند که او فوق بشر نیست. او تمرینات مناسب، تمرینات سرعتی-استقامتی را پشت سر گذاشته است. او هر دو 800 و 1500 را اجرا می کند. این یک الگوی عالی است که او آثاری را نشان داده است.

کو همچنین در ارزیابی خود از اعتصاب ویتمن برای طلا در فاصله 200 متر سخاوتمندانه بود و گفت که این نشان دهنده راهی است که او در المپیک 1984 لس آنجلس برنده شده بود. او گفت: «این خیلی مرا به یاد آن انداخت.

“لحظه ای در دور آخر بود که من آنجا نشستم و او شروع به حرکت به جلو کرد و غریزه من این بود: “هنوز نه!” اما بعد فکر کردم: “در واقع این واقعیت که او برای انجام این کار آماده است به من می گوید که فکر می کند می تواند در این مسابقه پیروز شود.” فکر کردم [Jakob] اینگبریگتسن از دور دوم کمی صاف به نظر می رسید. اما جیک اشتباه نکرد.»

کو فاش کرده است که مرتباً به جیک و مربی و پدرش، جف، که با اظهار نظر در مورد مدال طلای پسرش در استادیوم خبرساز شد، توصیه هایی می کند. من قصد ندارم خودم را به عنوان مربی او، یا چیزی شبیه به آن به تصویر بکشم، اما ما برای مدت طولانی چت می کنیم و صحبت می کنیم. برای چهار پنج سال. به یاد داشته باشید که او هم یک پسر لافبورو است.»

و با توجه به اینکه سوزان، مادر جیک، زمانی معلم PE بزرگ‌ترین دختر کو بود، روابط عمیق‌تر از آن است. “من پیامی از دخترم که در نیویورک است وقتی آن را دید دریافت کردم که می گفت اولین معلم ورزش من شب گذشته شب بسیار خوبی را سپری کرد، نه! او هنوز از او به عنوان خانم وایتمن یاد می کند – و او اکنون 30 سال دارد. او در مدرسه ابتدایی در ساری به او آموزش داد.»

در همین حال سوزان وایتمن اصرار دارد که پسرش علیرغم موفقیت ناگهانی او در سن 28 سالگی تغییر نخواهد کرد – و گفت که داشتن برادرش سام به عنوان یک دوقلو ممکن است به موفقیت او کمک کند.

او گفت: «جیک یک دوقلو همسان است، مثل من. و دوقلوی همسان من به المپیک سئول رفت. جیک همیشه آنقدر مصمم بود که تنها کسی که نتوانست او را شکست دهد برادر دوقلویش بود. در سطح مدرسه، با اینکه نسبت به سنش کوچک بود، همیشه برنده بود.

او همیشه یکی از آن ورزشکارانی بود که مجبور بودید جلوی آن را بگیرید و مهار کنید. من و جف که خودمان ورزشکار بودیم، می‌توانستیم پتانسیل او را ببینیم. بنابراین به نوعی ما همیشه از او انتظار داشتیم که حرفه خود را انجام دهد. اما او همیشه بسیار متواضع بوده است. من دوست دارم فکر کنم که ما او را طوری تربیت کرده‌ایم که چنین باشد.»

سوزان همچنین اعتراف کرد که پیروزی برای همسرش، جف، معنی زیادی خواهد داشت، که وقتی جیک برای اسکاتلند در بازی‌های مشترک المنافع نامزد می‌شود، دوباره درباره او نظر خواهد داد – البته نه در اروپایی‌ها در مونیخ.

او گفت: “جف افکارش را نزدیک قلبش نگه می دارد.” “گاهی اوقات ترکیب پدر و پسر، و مربی و ورزشکار، ترکیب بسیار عجیبی است. جف گاهی اوقات می تواند کمی سیاه و سفید باشد. او به این راحتی با جیک به عنوان یک ورزشکار درباره احساسات صحبت نمی کند.

جیک می گفت که تقریباً با او مانند یک ربات رفتار می کند. او این کار را نمی کند، اما من می دانم که با جف به عنوان یک ورزشکار، کارهای زیادی وجود داشت که او دوست داشت خودش انجام دهد.”