هوگو هول پیروزی هیجانی مرحله تور دو فرانس را به برادر مرحومش تقدیم کرد | تور فرانسه

تور دو فرانس فقط مربوط به ستاره های بزرگ و مبارزه برای پیراهن زرد نیست. پیروزی هوگو هول در فیلم Foix، در گرمای داغ یک بعد از ظهر پیرنه، داستانی از انعطاف پذیری در زمینه از دست دادن عمیق، بر هر نمایشی که تادج پوگاکار یا یوناس وینگگارد می توانستند در ادامه بن بست بین آنها ارائه دهند، غلبه کرد.

در عوض، این روز متعلق به هول 31 ساله از کبک، از تیم فناوری اسرائیل-پریمیر بود که مرحله 16 را به بزرگترین برد دوران حرفه ای خود تبدیل کرد و سپس بلافاصله به برادرش پیرریک ادای احترام کرد که بر اثر ضربه ای کشته شد. -و-راننده راننده در حالی که یک دهه پیش در حال اجرا بود.

هول در مورد استراحت خود با 39 کیلومتر باقی مانده گفت: “برنده شدن برای برادرم یک رویا بود.” “من می خواستم به افتخار او در مرحله ای برنده شوم. اگر رویایی می نوشتم که چگونه می توانم در مراحل پیروز شوم، دقیقاً به این صورت خواهد بود.

هول و برادرش در دوچرخه سواری و سه گانه رقابت کردند. او گفت: «زمانی که او درگذشت، کسی نبود که داستان را به اشتراک بگذارد. این راه من برای ادامه باور بود. این انگیزه من بود که این کار را برای برادر کوچکم انجام دهم. نمی‌دانستم می‌توانم این کار را انجام دهم و امروز انجام دادم.»

در یک بعدازظهر دیگر با درجه حرارت شدید، گروهی متشکل از 29 سوارکار، از جمله هول، شکل گرفتند که پلوتون کارکاسون را ترک کرد و به سمت جنوب به سمت آریژ حرکت کرد. بهترین جایگاه در بین سوارکاران جدا شده، الکساندر ولاسوف، سوار بر بورا-هنسگروه بود، که مرحله را 10 دقیقه و نیم عقب تر از رهبر مسابقه جامبو ویسما، وینگگارد، آغاز کرده بود.

اگرچه مبارزه با گرما نگرانی بزرگی برای پلوتون بود، اما کووید-19 دوباره عاملی بود که دو موتورسوار به نام‌های اورلین پارت پینتره و میکائل شرل (AG2R-Citroën) مثبت شدند و قبل از مرحله کنار رفتند. یاکوب فوگلسانگ (تکنولوژی برتر اسرائیل) با دنده های شکسته کنار رفت در حالی که هم تیمی ولاسوف، لنارد کامنا نیز مسابقه را به دلیل آنچه تیمش سرماخوردگی مداوم نامید، ترک کرد.

در کنار هول و ولاسوف در زمان استراحت، ووت ون آئرت، یکی از موتورسواران اصلی وینگگارد، رهبر رده بندی امتیازی بود. اینکه آیا ون آئرت برای جاه‌طلبی‌های خودش، علی‌رغم از دست دادن پریموز روگلیچ و استیون کرویسویک از ترکیب جامبو-ویسما، یا برای حمایت از رهبر مسابقه در صورت حملات دیرهنگام، مشخص نبود.

پوگاکار مدافع عنوان قهرمانی که به دنبال نفوذ به پیشتازی کلی دانمارکی بود، انیماتور اصلی در میان برگزیدگان بود. اولین حملات سوارکار امارات اندکی قبل از قله پورت دو لرز انجام شد و انتخابی را در مترهای پایانی به بالای صعود وادار کرد. آنها تقریباً بلافاصله در سرازیری به سمت صعود وحشیانه نهایی، Mur de Péguère، یک پرش بیشتر دنبال کردند.

با این حال، در هر موقعیت، وینگگارد برابر او بود، گراینت توماس از اینئوس گرنادیرز چند متر عقب تر، قبل از اینکه دوباره به فرود برسد. پیش از آن، هول وارد فوکس شد تا اولین برد خود در مرحله تور و دومین برد تیمش در مسابقه امسال را کسب کند.

با این حال، تاکتیک Jumbo-Visma دوباره ابروها را بالا برد. ون آئرت استدلال کرد که تصمیم او برای مسابقه در وقت استراحت این بود که مطمئن شود وینگگارد در صورت نیاز از حمایت برخوردار است. ون آئرت اصرار کرد: «مهمترین چیز برای دو روز آینده این است که همه چیز را برای حمایت از یوناس و تیم انجام دهیم.

اما این حرکت به نفع وینگگارد برگشته است. مارک سولر، یکی از هم تیمی های کلیدی پوگاکار، پس از رنج کشیدن در صحنه، در خارج از محدودیت زمانی به پایان رسید و به وضوح حالش خوب نبود. این، و ناتوانی پوگاکار در زدن یک ضربه مهم، باید هر گونه اضطراب Jumbo-Visma را تسکین دهد.

رومن بارده که در مجموع مرحله را از مقام چهارم آغاز کرد، در رده بندی عمومی به رتبه نهم سقوط کرد. او گفت: «من تب داشتم و سردرد داشتم. «این یک کابوس بود. بدون هم تیمی هایم، ممکن است صحنه را تمام نکرده باشم. من واقعاً احساس خوبی نداشتم، با لرز. من آن را ندیدم که آمد.»

اما داستان آن روز مربوط به هول و برادر گمشده محبوبش بود. این کانادایی در یک اتاق مطبوعاتی غمگین گفت: «او برای دویدن رفت و دیگر برنگشت. من و خانواده‌ام مجبور شدیم او را جستجو کنیم. حدود سه ساعت بعد او را پیدا کردم. دستش را گرفتم و دیدم خون از گوش و دهانش رفت. آن موقع بود که فهمیدم مرده است. می توانم به شما بگویم که خیلی به شما ضربه می زند.»