دیدگاه گاردین درباره جنگ اقتصادی با روسیه: الیگارش ها را هدف قرار دهید نه مردم عادی | سرمقاله

Oعصر پنجشنبه، بوریس جانسون توییت کرد تحریم‌های جدید علیه شرکای کرملین برای تحمیل حداکثر درد اقتصادی بر پوتین و ماشین جنگی او. نخست وزیر به نمایندگان مجلس مدعی شد که در مجازات رئیس جمهور روسیه به دلیل حمله به اوکراین، غرب را رهبری می کند. اما اقدامات آقای جانسون نشان می دهد که او تا حدودی عقب مانده است.

اتحادیه اروپا و ایالات متحده بسیاری از نزدیکان ولادیمیر پوتین را هدف قرار داده اند – و به سرعت در حال حرکت برای کنترل دارایی های آنها هستند. اوایل این هفته، فرانسه یک قایق تفریحی مرتبط با ایگور سچین، رئیس بزرگترین شرکت نفتی روسیه و الیگارشی را که بریتانیا هنوز تحریم نکرده است، توقیف کرد. عمارت‌ها و مجموعه‌های هنری که توسط روس‌های ثروتمند جمع‌آوری شده‌اند، در بریتانیا دست نخورده باقی مانده‌اند. جای تعجب نیست که بسیاری فکر می کنند این دارایی ها در معرض خطر نابودی قرار می گیرند.

الیگارشی روسیه ریشه در اصلاحات آزادسازی و خصوصی سازی با الهام از غرب دارد که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی انجام شد. از آگوست 1990، روسیه تحت نوعی شوک درمانی اقتصادی قرار گرفت که شاهد بود ثروت ایجاد شده توسط میلیون ها نفر و متعلق به دولت یا از بین رفته یا توسط گروه کوچکی از افراد تسخیر شده است. این امر باعث ایجاد شکاف های خمیازه در روسیه امروز شد. پس از همه‌گیری، فقط 500 روس ثروت بیشتری نسبت به 115 میلیون فقیر روسیه در اختیار دارند.

مدل سیاسی و تجاری بریتانیا از پول های مرتبط با مسکو بسیار خوب عمل کرد. به حزب محافظه کار از سال 2012 حدود 2 میلیون پوند از سوی همسر وزیر سابق روسیه اعطا شده است. الیگارشی ها آنقدر شهر را دوست داشتند که به لندنگراد لقب گرفت. Square Mile ناشناس ماندن را ارائه می دهد. قوانین آن می تواند طفره رود و توسط ناظران با بودجه ضعیف کنترل می شود. ارتشی از وکلا، حسابداران و مشاوران روابط عمومی را می توان استخدام کرد. قوانین مالیاتی و افترا به نفع ثروتمندان است. با این حال، با توجه به روحیه عمومی، بعید به نظر می رسد که آنها اکنون آماده باشند تا برای پول روسیه طرح دعوی کنند. آقای جانسون باید به دوران پول نقد الیگارشی پایان دهد. اما او به آرامی این کار را انجام می دهد از ترس اینکه دیگر خارجی های ثروتمند را کنار بگذارد.

اگر الیگارش ها شکست بخورند، روس های معمولی بعید است خواب زیادی را از دست بدهند. اما آنها در یک جنگ اقتصادی گسترده تر با غرب آسیب خواهند دید. هدف تحریم‌ها از بین بردن توانایی مسکو برای دفاع از پولش است که با افزایش نرخ‌های بهره از 9.5 درصد به 20 درصد در روز، برای روس‌ها دردسر ایجاد کرد. ایالات متحده به شدت واردات فناوری پیشرفته روسیه را محدود می کند. اگر کارخانه ها نتوانند ورودی های کلیدی را تامین کنند، مصرف کنندگان متضرر خواهند شد. برندهای بزرگی مانند Ikea در حال حاضر کنار کشیده اند و هزاران کارگر را تحت تاثیر قرار داده اند.

اما برای هر عملی عکس العملی وجود خواهد داشت. توقف عرضه هواپیما یا قطعات خودرو ممکن است باعث شود مسکو با محدود کردن صادرات مواد معدنی لازم برای ساخت آنها مقابله به مثل کند. پوتین می تواند از پرداخت بدهی های خارجی کشورش خودداری کند. تامین مالی توانایی روسیه برای جنگ با خرید نفت و گاز این کشور پوچ است، اما اروپایی‌ها در کوتاه‌مدت چاره‌ای ندارند مگر اینکه بخواهند متوقف شوند. تحریم ها همچنین ممکن است به آقای پوتین کمک کند تا مردم خود را متقاعد کند که مشکلات اقتصادی نتیجه یک غرب متخاصم است نه جنگ فاجعه بار او. کشورهای بیشتری می توانند از سیستم مالی تحت رهبری غرب خارج شوند و خطر طرد شدن را خالی کنند.

هرچه جنگ در اوکراین طولانی‌تر باشد، اقتصاد جهانی عمیق‌تر تغییر می‌کند – و شاید به روش خوبی نباشد. نیکلاس مولدر، نویسنده کتاب «سلاح اقتصادی: ظهور تحریم‌ها به عنوان ابزار جنگ مدرن»، در آبان نیوز نوشت که «گسترش استفاده از تحریم‌ها خطر بی‌ثباتی بیشتر اقتصاد جهانی را به همراه دارد». او گفت که کینز یک قرن پیش فکر می‌کرد که درس پس از جنگ جهانی اول این بود که «کمک مثبت به طرف آسیب‌دیده» سودآورتر از «انتقام‌جویی علیه متجاوز» است. امروز این به معنای کاهش کمک های بشردوستانه، امنیتی و اقتصادی برای اوکراین است. که اصلا ایده بدی نیست.