آرشیو بریتانیا نشان می‌دهد که توطئه‌گر مظنون صحبت درباره «کودتا» ویلسون را مزخرف نوشته است | آرشیو ملی

داستانی مربوط به کودتای ادعایی در سال 1968 علیه نخست وزیر وقت، هارولد ویلسون، تنها یکی از موضوعاتی است که در آخرین انتشار فایل های طبقه بندی شده از آرشیو ملی در کیو در لندن پوشش داده شده است.

“کودتا” تاج

به گفته یکی از افراد سرشناس سال‌ها بعد، گزارش‌های مربوط به تلاش برای کودتای دولتی در سال 1968، که برای سریال نت‌فلیکس The Crown بازسازی شد، «در واقع هیچ پایه‌ای نداشت».

سیسیل کینگ، رئیس انتشارات، در سال 1981 پس از گزارش روزنامه‌های بین‌المللی مبنی بر اینکه او به همراه لرد مونت‌باتن و لرد کادلیپ، بیش از یک دهه قبل برای سرنگونی دولت بیمار کارگر ویلسون، نقشه‌ای را برای سرنگونی دولت بیمار کارگری ویلسون، سر رابرت آرمسترانگ، نوشت.

هیچ چیز از توطئه محقق نشد و کینگ، رئیس شرکت انتشارات بین المللی (IPC) که روزنامه دیلی میرر را جزو عناوین آن می دانست، این داستان را “چرند” توصیف کرد.

او ویلسون را که به طور قانونی توسط محافظه کاران تد هیث در انتخابات عمومی سال 1970 برکنار شد، متهم کرد که اتهامات کودتا را در سال 1981 به مطبوعات رسانده و در برکناری او از هیئت مدیره IPC تأثیرگذار بوده است.

کینگ به آرمسترانگ گفت که میرر به دلیل این واقعیت که او “نخست وزیر نبود” به سادگی نسبت به نخست وزیری ویلسون “خنک” کرده است.

کینگ در نامه‌اش در سال 1981 نوشت: «همانطور که حتماً متوجه شده‌اید، اخیراً در برخی از روزنامه‌ها به طراحی کودتا – شاید نظامی، شاید نه – برای سرنگونی این دولت در سال 1968 متهم شده‌ام… برخلاف بیشتر داستان‌های روزنامه‌ها، این روزنامه هیچ پایه و اساسی نداشت. در حقیقت.”

ادعای کودتا متعاقباً در روزنامه تایمز منتشر شد و مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت، را وادار کرد تا به این موضوع در مجلس عوام بپردازد.

انگلستان “مقصد جذاب” برای پناهجویان

یادداشت‌های داخلی نشان می‌دهند که تلاش‌های کارگر جدید برای مقابله با مهاجرت تا حدی توسط یک پروتکل سازمان ملل خنثی شد که به این معنی بود که بریتانیا اساساً «مقصدی جذاب» برای پناهجویان تلقی می‌شد.

سر دیوید اوماند، دبیر دائمی وزارت کشور از سال 1997 تا 2000، گفت که کنوانسیون پناهندگان در سال 1951 – که می گوید پناهندگان نباید به کشوری بازگردانده شوند که در آن تهدید جدی برای امنیت آنها وجود دارد – و “پذیرایی سخاوتمندانه” از مردم یوگسلاوی سابق تا حدودی مقصر بودند.

نگرانی او در یادداشتی به وزیر وقت کابینه، سر ریچارد ویلسون، در مارس 2000 گنجانده شد. ارقام وزارت کشور در آن زمان نشان داد که در آن ماه 6680 درخواست پناهندگی وجود داشت که از 6110 درخواست در ماه قبل افزایش داشت.

عماند در یادداشت خود که در آخرین قسمت از پرونده‌های کابینه از طبقه‌بندی‌شده منتشر شده توسط آرشیو ملی در کیو قرار دارد، نوشت: «تعداد پناهجویان اکنون دو برابر زمانی است که برنامه‌ها و اهداف خود را در سال 1998 منتشر کردیم.

«این هدف سیاسی ما نبود، اما در شرایطی هستیم که بریتانیا مقصدی جذاب برای پناهجویان است… این پیام برمی‌گردد که بریتانیا مکانی متمدن است و در بسیاری از اروپای شرقی پخش شده است. اصلاح این پیام سخت است.»

تونی بلر، نخست وزیر وقت، پاسخ داد: “بله، اما ما باید با علل اصلی این انفجار در تعداد برخورد کنیم و برای انجام آن نیاز به اقدامات سختی است.”

درخواست مخفی داروی آهنگساز

اسناد طبقه بندی شده قبلی نشان می دهد که آهنگساز بریتانیایی مورد علاقه خانواده سلطنتی به طور مخفیانه از دولت برای تهیه مقادیر غیرقانونی مواد مخدر کنترل شده به او کمک می کند.

گفته می‌شود که سر ویلیام والتون، که ترکیب شناخته شده‌اش Crown Imperial در مراسم تاج‌گذاری ملکه در سال 1953 و جشن‌های جشن پلاتینیوم در سال جاری استفاده شد، “بسیار وابسته” به ریتالین است که معمولاً برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) استفاده می‌شود.

اسناد نشان می دهد سوزانا والتون، همسر این آهنگساز، در سال 1982 از یک بازرس پلیس درخواست کرد تا به خانه او در جزیره ایسکیا، نزدیک ناپل در ایتالیا، یک سال کمک کند، علیرغم اینکه اخیراً انجام این کار در حجم بالا غیرقانونی شده است.

افسر سپس با آرمسترانگ که هنوز منشی کابینه بود تماس گرفت تا از او راهنمایی بخواهد.

مکاتبات نشان می دهد که لیدی والتون از تغییر قوانین مواد مخدر قبل از اجرایی شدن آنها آگاه بوده است، اما گفته شده است که او “بیشتر با سرش در ابرها زندگی می کند” و هیچ کاری انجام نشده است.

سفارت ایتالیا گفت که ریتالین در مقادیر کم در دسترس است، اما عرضه یک سال را که حدود 2000 قرص تخمین زده می شود، تحریم نمی کند.