بانوی تکواندوکار کشمیری برای حضور در المپیک

SCENES کانون توجه جوانان را در سراسر جهان که در حال شکستن موانع و ایجاد تغییر هستند، می تابد. فیلم‌های کوتاه شخصیت‌محور الهام‌بخش و شگفت‌انگیز خواهند بود، زیرا این تغییر‌دهنده‌های جوان داستان‌های قابل توجه خود را روایت می‌کنند.

افرین هایدر 22 ساله زندگی خود را وقف ورزش تکواندو کرده است.

تمرینات، سبک زندگی و روال‌هایی که او دنبال می‌کند، همگی در جهت دستیابی به هدف او برای نمایندگی هند در المپیک 2024 است.

“هر روز که از خواب بیدار می شوم، به نمایندگی از کشورم در المپیک فکر می کنم. این همیشه هدف من بوده است و این تنها چیزی است که هر روز به من انگیزه می دهد. من سخت برای آن کار می کنم و می دانم که به آنجا خواهم رسید. افرین می گوید.

افرین در حال حاضر بالاترین رتبه تکواندوکار زن در هند است و در بین 100 ورزشکار برتر جهان قرار دارد. اشتیاق او به این ورزش از هفت سالگی و زمانی که اولین درس تکواندو را گذراند شروع شد.

“برای من، همه چیز است”

در سالهای اولیه زندگی، مربی سابق آفرین، آتول پانگوترا، پتانسیل او را تشخیص داد. آتول توضیح می دهد: “او در چشمانش جرقه ای داشت، اراده برای انجام کارها و اشتیاق به ورزش. من سخت روی تکنیک های اولیه او کار کردم و او به سرعت با تمرینات سازگار شد.”

“زمانی که تمرین تکواندو را شروع کردم، فقط یک سرگرمی بود. وقتی از دبیرستان فارغ التحصیل شدم، باید چیزی را برای حرفه ام انتخاب می کردم و تکواندو را به صورت حرفه ای انتخاب کردم. در ذهنم کاملاً واضح بود که باید تکواندو انجام دهم نه چیز دیگری. او به Scenes می گوید: برای من همه چیز است.

آفرین در جامو و کشمیر، منطقه ای که تحت مدیریت هند است، بزرگ شد، جایی که او می گوید دفاع از خود یک مهارت ارزشمند برای زنان است که باید یاد بگیرند. “دفاع از خود برای زنان مهم است زیرا آنها هر روز با ناملایمات روبرو می شوند.”

افرین توضیح می دهد. این فقط در مورد لگد زدن، مشت زدن و دفاع از خود نیست. بلکه در مورد اعتماد به نفس شما نیز هست.

انگیزه و اراده

افرین پس از سه ماه بستری شدن در رختخواب به دلیل آسیب دیدگی از ناحیه کمر، ضربه مهلکی را متحمل شد. پزشکان به او گفتند که شاید دیگر هرگز نتواند تکواندو تمرین کند.

فکر می‌کنم آن لحظه پایین‌ترین لحظه زندگی‌ام بوده است، زیرا تمام آرزوهایم در حال پایان است، اما به نوعی با فیزیوتراپی و اراده زیاد، دوباره به مسابقات برگشتم و مصدومیت دیگر مرا آزار نمی‌دهد.» او می گوید.

الهام بخش نسل بعدی

آفرین علیرغم نداشتن مدارک رسمی مربیگری، در سال 2019 یک آکادمی تکواندو در کشمیر راه اندازی کرد تا جوانان را تشویق کند تا درباره ورزشی که او دوست دارد بیشتر بیاموزند. من واقعاً دوست داشتم دانش و تجربیاتم را با جوانان به اشتراک بگذارم زیرا کاشمر زیرساخت مناسبی برای تکواندو ندارد.»

حدیقه، دانشجوی آکادمی تکواندو، به صحنه گفت که افرین بت اوست.

“من می خواهم مانند آفرین شوم و می خواهم به اهدافی مانند او برسم. من می خواهم مدال های بیشتری کسب کنم. من می خواهم به المپیک بروم. من به طور جدی می خواهم مانند او شوم.”

“مادر من هرگز من را ناامید نکرد”

موفقیتی که افرین در ورزش به دست آورده است تا حد زیادی مرهون حمایت مادرش است. او به یاد می آورد: «وقتی تکواندو را شروع کردم، دخترانی بودند که گریه می کردند چون پدر و مادرشان نمی گذاشتند بازی کنند. مادرم هیچ وقت من را دلسرد نمی کرد. او همیشه به من انگیزه می داد.

شیراز ملک مادری مجرد است که به دخترش یاد داد می تواند به هر چیزی که می خواهد برسد. “من احساس غرور می کنم که دخترم فقط مال من نیست، بلکه او دختر ملت ما است. او باعث افتخار هند است. رویای من رویای دخترم است. او می خواهد در المپیک شرکت کند و من مطمئن هستم که به آنجا خواهد رسید.” شیراز می گوید.

افرین در طول دوران حرفه ای خود با وجود اینکه توسط برخی از بهترین مربیان هند آموزش دیده و چندین مدال در مسابقات ایالتی و کشوری کسب کرده، با منفی مواجه بوده است. اراده و میل قوی او به او انگیزه می دهد تا ادامه دهد. او می‌گوید: “اگر عاشق انجام کاری هستید، لازم نیست برای دیگران معنی داشته باشد. اگر واقعاً عاشق انجام کاری هستید، فقط بیرون بروید و کاری را که دوست دارید انجام دهید.”