وارن بهترین اسپینری بود که من دیدم و یک کریکت باز فوق العاده سخاوتمند بود | شین وارن

تیامواج شوک او محدود به استرالیا نیست. شین وارن، مانند راد مارش، در کریکت حضوری جهانی داشت. همه ما در تلاش بودیم با از دست دادن مارش کنار بیاییم، با خواندن سیلی از ادای احترام از جمله این یکی از وارن، که ناگهان کیفیت وحشتناکی پیدا کرد: «از شنیدن خبر گذشت راد مارش متأسفم. او اسطوره بازی بزرگ ما و الهام بخش بسیاری از پسران و دختران جوان بود. راد عمیقاً به کریکت اهمیت می داد و خیلی چیزها را می داد – به ویژه به بازیکنان استرالیا و انگلیس. سپس صاعقه دوم و این بار بدون هیچ هشداری زده شد.

وارن یک افسانه و یک الهام بود. او زیر نظر مارش در آکادمی آدلاید کار خود را آغاز کرد و قبل از فارغ التحصیلی در مدی دیدنی، تبدیل به بزرگترین اسپین بولینگی شد که تا به حال دیده‌ام، کسی که به تنهایی هنر بولینگ مچ‌پیچ را در دهه 1990 زنده نگه داشت.

مارش یک بار در مورد خطرات پیچیده کردن یک بازی ساده مشاوره کرد. با این روحیه می توانیم عظمت وارن را تحلیل کنیم. از نظر فنی، او می‌توانست توپ را به شدت بچرخاند و آن را در مکان مناسب با ثباتی نادر برای مچ‌سپینر فرود آورد. او توانایی خواندن ذهن یک خفاشگر را داشت و مهمتر از آن می توانست زیر پوست او نفوذ کند، که اغلب باعث اعمال ناامیدانه حماقت می شد.

وارن مچ اسپینر کامل نبود. گوگولی او، چیزی که به سمت راست دست چرخید، احتمالاً از عادل رشید انگلیسی پایین تر بود. آنقدرها هم لباس پوشیده نبود و زیاد از آن استفاده نمی کرد. اما این خیلی مهم نبود. شکستگی پا به طرز شگفت انگیزی چرخید و تکرار مایک گاتینگ و اندرو استراوس به سمت غرفه برگشتند که گویی خدایان جیرجیرک به آنها خیانت کرده بودند. و باله او به طرز شیطانی از زمین بیرون لغزید، همانطور که اخراج معروف الک استوارت به ما یادآوری می کند.

شهرت وارن به عنوان یک بازیکن کریکت سواره نظام، در داخل و خارج از زمین، موجه است، اما تمام ماجرا نیست. او وقتی اولین طلسم خود را از پشت دستش بیرون می‌آورد، اعتماد به نفس پیدا می‌کرد، در حالی که بسیاری از اسپینرها در شروع کار، بیشتر نگران فرود آمدن توپ در نقطه‌ی مناسب بودند تا آن که وحشیانه آن را بچرخانند. او درست از ابتدای طلسم حمله می‌کرد و به ضربه‌زن خیره می‌شد، طوری که نشان می‌داد سقوط یک ویکت دیگر قریب‌الوقوع و اجتناب‌ناپذیر است. او به یک کیسه بی حد و حصر از حقه‌ها اشاره می‌کرد و در مورد تحویل‌های عجیب و غریبی مانند «زوتر» صحبت می‌کرد، که ظاهراً توپ را در حال انجام حرکات طناب‌دار در عبور از ویکت بود.

با این حال او دارای فضایل کمتر جذاب دیگری بود. او فوق العاده دقیق بود. هیچ فرار آسانی به انتهای دیگر وجود نداشت و حتی اگر ضربه‌زن یک تک آهنگ را اجرا می‌کرد، احتمالاً گلن مک‌گراث آماده برای حفظ عذاب بود. اگر طعمه‌اش خیلی آزادانه گل می‌زد، ممکن بود بگوید: «گردش کن، اومپ» و درست بیرون از پای راست‌دست نشانه‌گیری می‌کرد و یک حرکت پرمخاطره به عنوان تنها گزینه گل‌زنی باقی می‌گذاشت. وقتی وارن از این ترفند استفاده کرد تقریباً یک تمجید بود و در مقابل انگلیس فقط وقتی برای گراهام گوچ و کوین پیترسن بولینگ می‌کرد واقعاً لازم بود. او نیاز به آزمایش صبر حریفان خود را در بین توپ های جادویی تشخیص داد. در تمام مدت او خفاش را در چشمان خود نگه می داشت و در گفتگو با آدام گیلکریست پشت کنده ها از طریق او صحبت می کرد. هیچ مهلتی وجود نداشت زیرا او مسابقه را دوست داشت.

وارن همچنین یک بازیکن کریکت فوق‌العاده سخاوتمند بود، ویژگی‌ای که او با برخی از بازیکنان بزرگی مانند ایان بوتهام و بن استوکس به اشتراک می‌گذارد، تا حدی به این دلیل که او آنقدر خوب بود که هیچ‌وقت احساس نمی‌کرد که با شروع بازی‌های جوان‌تر تهدید شود. او ممکن است بارها و بارها همکارانش را عصبانی کرده باشد، اما آنها او را دوست داشتند. او این ظرفیت را داشت که به بازیکنان معمولی کریکت احساس بهتری بدهد. او به مدت سه فصل کاپیتان همپشایر بود و آنها به روشی که او اعتماد فانی های معمولی را در تیم تقویت می کرد، گرم شدند. اما برای چند بی احتیاطی او ممکن است یک کاپیتان درخشان استرالیا باشد – مانند مارش.

شاید وارن فقط زمانی که در زمین کریکت بود کنترل کامل یک زندگی رنگارنگ را داشت. آن سریال حماسی سال 2005 را در نظر بگیرید. در آن زمان مشکلات بزرگی در زندگی شخصی او وجود داشت زیرا ازدواجش در حال از هم پاشیدن بود. با این وجود او در آن تابستان عملکرد درخشانی داشت و 40 ویکت تست گرفت و 249 ران به ثمر رساند. زمانی که دو تیم برای تست نهایی به بیضی رسیدند، شعار پانتومیم از سوی تماشاگران میزبان: “خانم شما کجا رفت؟” جای خود را داده بود: “فقط یک شین وارن وجود دارد”. و حق داشتند.