ایرلند شایستگی رتبه 1 را دارد اما مدعیان جام جهانی به طرز اغوا کننده ای پخش می شوند | اتحادیه راگبی

آراتحادیه ugby به عنوان یک علم کامل مشهور نیست، اما تقارن مسابقات شمال و جنوب این ماه قابل توجه بوده است. چهار تور توسط ایرلند، انگلستان، ولز و اسکاتلند، چهار نتیجه باریک 2-1، 6 برد تست هر کدام برای هر نیمکره و مجموع امتیازات 280 در 282. حاشیه ها در راگبی جهانی هرگز کمتر از این نبوده است.

هر یک از نیم دوجین تیم، همانطور که اوضاع نشان می دهد، می تواند قهرمان جام جهانی سال آینده فرانسه شود و تیم شماره 1 جهان در حال حاضر آفریقای جنوبی، نیوزلند یا حتی فرانسه نیست. قدم به جلو ایرلند، اکنون رسماً در میان افراد برابر به دنبال کارهای حماسی آخر هفته تیم اندی فارل در ولینگتون، اول شد.

اگر طولانی ترین نتیجه راگبی این ماه مسلماً در هفت و نیم هزار مایلی دورتر در کلورادو رخ داد، جایی که یک شیلی سرخپوش به ضرر ایالات متحده گروه انگلیس را در جام جهانی شکست داده است، نمی توان این موج را به حداقل رساند. تاثیر انفجار All Blacks در چمن خانگی در چند هفته گذشته.

فقط این نبود که ایرلند تاریخ سازان شایسته ای بود. اگر یان فاستر از عملکردهای نگران‌کننده تیمش در تست‌های دوم و سوم جان سالم به در ببرد – او اولین بار را با کووید از دست داد – مه‌ای را که بازی کیوی ناگهان در آن ناپدید می‌شود، بیشتر غلیظ می‌کند، حتی به درخشش و سرپیچی از Tadhg اجازه می‌دهد. بیرن، پیتر اوماهونی، جاش ون در فلیر و جانی سکستون.

تماشای رابی هنشاو که در میان انبوهی از مجسمه‌های سیاه‌پوش قدم می‌زند تا تلاش کند تا ایرلند را با نتیجه ۲۲ بر ۳ پیش از نیمه‌تیم در «کیک تین» به پیش ببرد، این تعجب بود که تیمی که چنین استانداردهای فوق‌العاده‌ای را تعیین می‌کرد چه چیزی عذاب می‌کشد. . و سپس به این نتیجه برسیم که هاله آنها برای مدتی در حال لغزش بوده است: این چهارمین شکست All Blacks در پنج تست اخیر آنها بود.

هیچ کس در ذهن درست خود هرگز نیوزیلند را به عنوان یک کشور راگبی مغرور نمی نویسد، اما فاستر – یا به احتمال زیاد جانشین او – باید با برخی واقعیت های فزاینده وحشی کنار بیاید. ایرلند، شکست و در بیشتر موارد، خط خطی همگی برتر بودند و خط هافبک آنها قدرت و شوخ طبعی بیشتری را ارائه می کرد. هر طرف دیگر در جهان، به ویژه اسپرینگ باکس، که ماه آینده میزبان نیوزیلند است، توجه مناسبی را به خود جلب کرده است.

و همه اینها برای مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی سال آینده چه معنایی دارد؟ دیوانه وار – و در آینده راگبی جهانی واقعاً باید روند را به تعویق بیندازد تا از هر گونه تکراری جلوگیری شود – آل بلکز، ایرلند، آفریقای جنوبی و فرانسه همگی در یک نیمه از قرعه کشی قرار دارند و تنها دو نفر می توانند به نیمه نهایی راه یابند. آیا ممکن است نه مدافع عنوان قهرمانی و نه نیوزلند به چهار تیم آخر صعود کنند؟ بر اساس شواهد این سال تقویمی تاکنون، این یک سناریوی قابل قبول است.

به همین دلیل است که برد 2-1 انگلیس مقابل استرالیا، حتی اگر در جاهایی بی‌سابقه بود، می‌تواند از نظر روانی ارزشمند باشد. ممکن است دو طرف در یک هشتم نهایی در مارسی ملاقات کنند، درست همانطور که در همان شهر در سال 2007 انجام دادند، و ادی جونز نتوانست کاملاً پوزخند گرگ را پنهان کند، زمانی که چشم انداز پس از پیروزی ناقص اما جسورانه 21-17 روز شنبه مطرح شد. زمین کریکت سیدنی

این بدان معنا نیست که والبی ها این بار در سال آینده تیم بهتری نخواهند بود، به خصوص اگر بتوانند گروه خود را با ویل اسکلتون یا روری آرنولد تقویت کنند و از آسیب هایی که در اینجا آنها را تضعیف کرده دوری کنند. اما انگلستان، در حالی که هنوز کار در حال پیشرفت است، از نظر خونسردی رهبری خود تحت فشار یک گام به جلو برداشته است و به ویژه در جک ون پورتلیت و هنری آروندل، دو یافته واقعی را کشف کرده اند که می توانند در هر دو تفاوت ایجاد کنند. کوتاه مدت و بلند مدت

اگر برخی مسائل آشکار باقی بمانند – حمله به روانی، مکعب روبیک اخم‌کننده که مشارکت خلاقانه مارکوس اسمیت و اوون فارل است، پویایی در سطح جهانی و سرعت بیشتر – نتیجه سریال نیز کمی فضای تنفسی به جونز داده است. سرمربی تیم که از پیشرفت مشهودی که از جمله الیس گنج، فردی استوارد و تامی فریمن به دست آمده است، تأیید کرد: “من واقعاً از پیشرفت تیم خوشحالم.”

اینکه آیا او می‌توانست پس از شکست 3-0 سری، که حریفان کم‌تر از والابی‌ها آن را تحمیل می‌کردند، به متن «عملکرد بیش از نتایج» پایبند بماند یا نه، اکنون مهم نیست، اما آنچه واضح است این است که در حال حاضر هیچ‌کس نمی‌تواند از عهده ایستادن برآید. آفریقای جنوبی ممکن است آخرین تست را برای قهرمانی در سری مقابل ولز برده باشد، اما تا حدی این بازدیدکنندگان هستند که بیشترین رضایت را از سه بازی این ماه کسب می کنند.

آن‌ها اکنون می‌توانند با خیال راحت به سمت صندلی‌های روی صندلی‌هایشان بروند، زیرا تامی رفل برجسته‌تر به فهرست فوق‌العاده مهاجمان ردیف عقب‌شان افزوده است، و چشم‌انداز تحت نظر وین پیواک اکنون روشن‌تر است. هنوز انبوهی از راگبی ها قبل از جام جهانی وجود دارد و دیدار نیوزلند و انگلیس از ورزشگاه پرنسیپیتی در فصل آینده می تواند با لذت خاصی مورد حمله قرار گیرد.

اسکاتلند، در همان گروه جام جهانی با آفریقای جنوبی و ایرلند، با اختلاف 15 امتیازی و شکست 34-31 توسط آرژانتین در تصمیم گیری روز شنبه، چیزهای بیشتری برای اثبات باقی مانده است. ناهماهنگی خسته کننده آنها عادتی است که به نظر نمی رسد آنها را ریشه کن کنند و زمان به نفع آنها نیست. تنها پا گذاشتن آب از هم اکنون تا جام جهانی 2023 کافی نخواهد بود.