شکست دردناک والابی های بیهوده را در دره ای از تاریکی رها می کند | تیم اتحادیه راگبی استرالیا

تیاو والابی ها در بحران نیستند، اما در یک دوراهی قرار دارند. علیرغم برخورداری از 60 درصد مالکیت و تسلط بر آمار دوندگی، آنها نتوانستند انگلیس ادی جونز را خاموش کنند و در مقابل 43274 هوادار در زمین کریکت سیدنی، یک بازی تعیین کننده 21-17 را از دست دادند.

جایزه افتتاحیه Ella-Mobbs اکنون در نیمکره شمالی ساکن شده و استرالیا به خاطر نظم بد، موقعیت های بزرگ و سبک بازی که هنوز به دست نیاورده است، باقی مانده است. اغلب مردان طلایی رنگ دست و حرکات بک لاین گسترده را انتخاب می‌کردند، زمانی که باید آن را زمین‌گیر می‌کردند، مستقر می‌کردند و تنظیم مجدد می‌کردند، قبل از اینکه از سلاح‌های خود استفاده کنند.

این شکست سری به شدت آسیب می زند زیرا انگلیس تحت فشار، در پایان یک فصل طولانی و بدون پرسنل کلیدی وارد شد. استرالیا می تواند به تعداد زیادی مصدوم اشاره کند که باعث شد بیش از ده ها تغییر در تیم شروع شود، اما آنها در ابتدای فصل بین المللی خود هستند و باید در زمین چمن خانگی تازه تر، سریع تر و به مراتب بهتر می بودند.

مردان مایکل هوپر به جای بالا رفتن از ارتفاعات جدید و ترسیم افق های روشن تر، خود را در دره ای از تاریکی می یابند. و همه چیز ممکن است قبل از بهبود بدتر شود. استرالیا در 10 هفته آینده عملکرد سختی خواهد داشت: یک سفر به آرژانتین برای دو تست در برابر تیم خطرناک پوماس با مربیگری مایکل چیکا، سپس بازی های خانگی مقابل آفریقای جنوبی در آدلاید و سیدنی، قبل از چالش متوقف کردن بیستمین باخت متوالی بلدیسلو در برابر تیم. یک تیم All Blacks که توسط ایرلند تحقیر شده و ناامید شده است تا همه را در مسیر خود نابود کند.

حتی تست های خانگی نیز مزیت کمی دارند. قلعه سانکورپ بریزبن توسط غارتگران انگلیسی در بازی دوم شکسته شد و 10 برد متوالی در آزمون به دست آورد. آنها قبل از ورود به استادیوم فوتبال جدید و آزمایش نشده سیدنی برای ادامه بازی، در آدلاید، نه دقیقاً یک شهر راگبی وحشی، با آفریقای جنوبی روبرو می شوند. سپس همه سیاه‌پوستان باید در زمین کریکت غارنشین ملبورن قبل از عبور از خندق به سمت پارک Eden، جایی که والابی‌ها از سال 1986 خون نگرفته‌اند و پیروز نشده‌اند، شکست بخورند.

این باید یک موقعیت درخشان، بازگشت به SCG، مکه ورزش سیدنی باشد. هوادارانی که پیراهن‌های طلایی را به تن داشتند، به صورت قطره‌ای وارد شدند، سپس یک سیل. پیر و جوان، زن و مرد، شوهران سبز پوش، همسران طلایی، بچه ها با کلاه، نان ها با روسری های دست بافت. آنها پس از عبور از مجسمه‌های ویران‌کننده کریکت انگلیسی که برنزی ریخته‌شده بودند، روی صندلی‌های خود نشستند: استن مک‌کیب به عقب تکان می‌خورد تا هارولد لاروود را از پیشانی‌اش جدا کند، استیو واو پس از شلاق زدن به ریچارد داوسون تا مرز پیروز شد، ریچی بناد در حال خم کردن ابروی پیتر می.

آنها با اطمینان وارد شدند. استرالیا استعداد خود را در پرث ثابت کرده بود و انگلیس را تنها با 14 مرد به باد داد. مطمئناً آن لرزش‌های آشنای والابی دوباره در بریزبن ظاهر شده بودند، اشتباهات احمقانه آنها را با نتیجه 19-0 شکست داد و کار زیادی برای انجام دادن داشت، اما آنها تا آخرین لحظه جنگیدند و خود را برای عملکرد کامل مربی دیو رنی آماده کردند.

کارها خوب شروع شد. نیک وایت که پنجاهمین آزمون خود را انجام داد، آنها را به بیرون هدایت کرد. عمو لوید واکر، هشت تست والابی، قهرمان مارک الا و صاحب جادویی ترین دست های ماتراویل، به کشور گادیگال خوش آمد گفت. تانیلا توپو تقریباً یک عضله سینه ای را منفجر کرد و سرود را بیرون آورد.

زمانی که اکشن شروع شد، سرعت استرالیا از سوت بالا بود. نیک فراست یک ضربه اوون فارل را مهار کرد و وقتی او بدون توپ تکل زد، تماشاگران هو کردند. استرالیا به بیرون رفت و صاحب یک پنالتی شد اما نوآ لولسیو آن را از دست داد. اما پس از آن شروع مجدد فارل به پایان رسید و هاپر یک اسکرام را در مقابل چوب ها انتخاب کرد. ضربه زاویه دار وایت یک همپوشانی ایجاد کرد، تنها برای ریس هاج که توپ را روی خط کناری قرار داد.

خط پشتی Wallabies روان و قدرتمند به نظر می رسید، بازیکنان در داخل و خارج حلقه می زنند و با پاس های کات اوت طولانی فضا را تعقیب می کردند. بارها و بارها ماریکا کورویبیته را کنار گذاشت و همه به جز داور او را دیدند که روی دو انگلیسی برای گلزنی ضربه می زند. در عوض استرالیا یک پنالتی دریافت کرد که توپو به یک توپ داخلی عالی برخورد کرد و آن را به پای فراست ارسال کرد. سپس تام رایت توپ را در فضا از دست داد و همه چیز دوباره به هم ریخت.

استرالیا چند دقیقه بعد درست شد، کورویبیته یکی را به هم زد، دیگری را کشید و یک توپ بلند به سمت رایت در پرواز پرتاب کرد. رایت از یکی پیشی گرفت و به سمت وایت شوت کرد که پیپ را به عقب تف کرد و وینگر از کنار رفت. لولزیو آن را درون تیرک سمت راست فرو برد تا نتیجه 7-3 شود. وقتی هوپر به دنبال دنی کر شد و به زور ضربه ای به او زد، دوباره کورویبیته را آزاد کرد. او یکی را زیر پا گذاشت و یکی دیگر را کنار زد تا پنالتی را که لولسیو 10-3 به گل تبدیل کرد، برد.

استرالیا در حال یافتن فضا بود، بیشتر آن در مدار شکننده مرکز خارجی جدید انگلستان گای پورتر. یک پنالتی فارل فاصله را به 4 امتیاز کاهش داد، اما وقتی پنالتی دوم به تیرک دروازه برخورد کرد وایت دستش را خیلی دور کرد و انگلیس از زمین مسابقه بیرون رفت. دو بار آنها نزدیک شدند، اما وقتی که نیمه جایگزین جک ون پورتلیت به سمت کوتاه رفت، فردی استوارد با پای اشتباه رایت را به سانتر زد. فارل تبدیل به خط کناری را از دست داد و باعث شد تیم‌ها با نتیجه 11-10 انگلیس به استراحت بروند.

پس از استراحت، نشانه های نگران کننده ای برای استرالیا وجود داشت. تلنگر توپو به بیرون از پشت می گوید. یک توپ 130 کیلوگرمی ویرانگر که تصمیم می‌گیرد به درون خط حرکت نزند و به جای آن دست‌های جاز بزند؟ حتی هوپر یک کلاهبردار پرهزینه ساخت، کاپیتان با مرد اشتباهی تکل زد و یک پنالتی دیگر را به چکمه راپیر فارل داد. بارها و بارها استرالیا نماهای وسوسه انگیزی از راگبی دویدن را نشان داد که هوادارانش فقط آرزوی هدر دادن آن را دارند، با واگذاری 13 بازی به 7 تیم انگلیس، هدر دادن مقدار زیادی از مالکیت و در نهایت بستن تابوت خود با سرفه کردن یک تلاش فراری ارزان به مارکوس اسمیت که در نهایت به مارکوس اسمیت رسید. تفاوت را ثابت کرد

همانطور که در سیدنی Folau Fainga’a راهی را پیدا کرد که در آن هم تیمی هایش نتوانستند نتیجه را با 13 دقیقه وقت به 21-17 برسانند. اما اگرچه آنها خط انگلیسی را شکستند، اما آن را نشکستند زیرا پیراهن‌های سفید مانند انگل‌ها در لابه‌لایه می‌پیچیدند و اغلب با پوست خوک ظاهر می‌شدند. بدنه طلایی بخار شد و سپس با انبوهی از اشتباهات دیگر خاموش شد.

حالا حساب سر می رسد. چه کسی می ماند و چه کسی می رود؟ کجا و چگونه همه چیز اشتباه شد؟

رنی به ناچار با سوالاتی در مورد انتخاب تیمش مواجه خواهد شد. چرا آنگوس بل پس از دو تست استرلینگ نیمکت نشین شد؟ چرا راب والتینی را وقتی که تازه شروع به رعد و برق می کرد، قلاب کرد؟ چرا ردیف اول پایانی او می لرزید در حالی که آنها باید صعودی می کردند؟ چرا سلاح مخفی سولیاسی وونیوالو فقط در سه دقیقه آخر آزاد شد؟

همانطور که هوپر در بیرون زمین قدم زد و از معدود هوادارانی که بعد از تمام وقت باقی مانده بودند تشکر کرد، صندلی های خالی باید گاز گرفته باشند. هر دارنده بلیط خروجی نشان دهنده یک فرصت از دست رفته بود. حامیان Wallabies اکنون به دوران کسادی باز می گردند و تیم آنها به تخته قرعه کشی باز می گردد.