“روسیه تاریخ ما را دزدید”: مبارزه تلخ اوکراین برای زنده نگه داشتن حقیقت | اوکراین

در ورودی دانشگاه ملی تاراس شوچنکو در کیف، نقش برجسته برنزی از چهره میخائیلو هروشفسکی به سمت رواق با رنگ قرمز خیره شده است. هروشفسکی که یک مورخ تحصیل کرده و یک چهره کلیدی در احیای ملی اوکراین در اوایل قرن بیستم بود، مدت کوتاهی به عنوان رئیس انقلابی اوکراین خدمت کرد. از کار – یا پارلمان – در سال 1918.

تاراس پسنیچنی، معاون دانشکده تاریخ، درنگ می‌کند تا تصویر جد برجسته‌اش را بررسی کند و در مورد زمان‌های خارق‌العاده‌ای که دانشگاه از زمان تهاجم روسیه می‌بیند تأمل کند.

او می گوید که رئیس تاریخ و پنج استاد دیگر از گروهش به همراه 15 دانشجو که یکی از آنها در جنگ کشته شده است در ارتش خدمت می کنند.

اما برای افرادی مانند Pshenychnyi، نبردی دیگر، ظریف‌تر، دور از مبادلات توپخانه در خط مقدم در حال انجام است. این یک جنگ تلخ خاطره بین دو نسخه از گذشته اوکراین و رابطه آن با روسیه است، که اوکراین برای قرن ها بخشی از آن بود تا اینکه در سال 1991 با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به استقلال دست یافت.

از یک طرف، همانطور که مارک گالئوتی در کتاب اخیر خود می نویسد تاریخ کوتاه روسیهنسخه‌ای از تاریخ است که توسط ولادیمیر پوتین تبلیغ می‌شود. گالئوتی رئیس‌جمهور روسیه را به‌عنوان «بی‌عاقلانه خود را یک مورخ آماتور می‌داند» توصیف می‌کند که از تاریخ هم برای توجیه جنگش علیه اوکراین و هم برای طرح «نقشه‌های جنگی خود بر اساس سوءتفاهم از آن» استفاده کرده است.

پوتین استدلال کرده است که اوکراین هیچ تجربه ای از “دولت واقعی” در خارج از اتحاد جماهیر شوروی ندارد و با تلاش برای کنار گذاشتن میراث شوروی خود، خود را مشروعیت زدایی کرده است.

پوتین قبل از جنگ اوکراین را تهدید کرد: “شما می خواستید خلع سلاح شوید.” ما به شما نشان خواهیم داد که منظور از کمونیزاسیون واقعا چیست.»

نسخه پوتین با تکرار و تقویت دیدگاهی از تاریخ که توسط نخبگان روسی به دوران بلشویک‌ها و قبل از آن بازمی‌گردد، اوکراین را کشوری مناسب و اوکراینی را زبانی واقعی نمی‌داند. بلکه مکانی است که باید بر سر آن جنگید، تحت تسلط و غارت قرار گرفت.

همه اینها باعث شده است که اوکراینی ها از هروشفسکی پیروی کنند و تاریخ خود را تبلیغ کنند. Pshenychnyi که تز دکترای خود را در مورد قحطی ویرانگر – هولودومور – که استالین در اوایل دهه 1930 در اوکراین ایجاد کرد و جان بیش از 3 میلیون نفر را گرفت و خود از سرکوب شد، می گوید: “روسیه از تاریخ به عنوان سلاح استفاده می کند.” تاریخ شوروی

«این کار را قبلا انجام داده است. به همین دلیل است که مناقشه در حال حاضر اتفاق می افتد: زیرا روسیه تاریخ اوکراین را دزدیده و سوء تعبیر کرده است.

و این تاریخی است که حداقل در قرن اخیر پر از پژواک های تلخ است. پسنیچنی به دزدی های غلات امروز روسیه به عنوان تکرار انحصار غلات اوکراین توسط بلشویک ها و سپس استالینیستی اشاره می کند که دو بار به قحطی منجر شد. او به سرکوب فرهنگ اوکراینی اشاره می کند. و به آزار و شکنجه های مرگبار برای استفاده از زبان و نمادهای اوکراینی.

“[Putin’s] دستکاری تاریخ فضایی جعلی در روسیه ایجاد کرده است تا اوکراین را به عنوان چیزی شبیه به یک دولت نازی درک کنند. او به یکی از نکات اصلی صحبت کرملین اشاره می کند: این که «عملیات نظامی ویژه» آن برای «غیرمزدایی» اوکراین لازم است.

و در بحبوحه یک درگیری وحشیانه و اشغال ظالمانه، “جنگ خاطره” اوکراین فقط آکادمیک نیست. چندین موزه، از جمله یکی در خارکف که فیلسوف قرن هجدهم هریهوری اسکوورودا را تجلیل می کرد، تخریب شده اند و کتاب های تاریخ روسیه در مناطق اشغالی تحمیل می شوند.

پسنیچنی می گوید: «وظیفه اصلی ما مبارزه با روایت شبه تاریخی روسی است. اما وظیفه دوم ایجاد یک فضای تاریخی جدید پاک از روایات روسی است، زیرا از 24 فوریه [when Russia launched its invasion]، یک تغییر عمده در درک ملی وجود دارد.

«اکنون دانشجویان من می‌خواهند درباره تاریخ اتحاد جماهیر شوروی، درباره توتالیتاریسم بدانند. یکی از دوره هایی که من تدریس می کنم در مورد حفاظت از میراث فرهنگی اوکراین است.

با این حال، برای برخی، تمایل به بازنویسی تاریخ بیشتر پوپولیستی و تندتر است: در روندی که از زمان استقلال در سال 1991 آشکار شده است، آنها بازپس گیری تاریخ اوکراین را با عبارات صریحتر ملی گرایانه می بینند.

والری گالان، بنیانگذار موزه تأسیس دولت اوکراین، در رستوران خود با تم قزاق، تابلوهایی دارد که به مشتریان و کارکنان اصرار دارد: «ما اوکراینی صحبت می‌کنیم. زبان مهم است.»

یک مورخ آماتور که اعتراف می‌کند که استپان باندرا – رئیس سازمان ملی‌گرایان اوکراینی را که در طول جنگ جهانی دوم با نازی‌ها همکاری می‌کرد و در سال 1959 توسط ماموران KGB در آلمان ترور شد، تحسین می‌کند – او ابزاری کردن تاریخ را با عبارات وحشیانه‌تری می‌بیند. .

“امید من این است که پس از این تجاوز وحشتناک، مردم چشمان خود را باز کنند. موزه ها سلاحی در برابر تاریخ جعلی هستند. تاریخ مثل تفنگی نیست که فقط یکبار شلیک کنی. این سلاحی است که برای چندین دهه دوام می آورد.

«هنوز بخش خاصی از جامعه ما وجود دارد – روس‌های قومی یا کسانی که از روسیه حمایت می‌کنند – که باید زودتر آموزش می‌گرفتند.

گالان، که به عنوان یک افسر در نیروهای مسلح شوروی خدمت می کرد، پروژه جدیدی دارد: مجموعه ای از موزه ها و نمایشگاه هایی که به یاد جنگ جاری هستند. او مرا به اتاق پشتی می برد، جایی که در حال جمع آوری آثار باستانی برای این سرمایه گذاری جدید است، از جمله یک موشک ضد تانک مصرف شده جاولین.

«زبان ما ممنوع بود. قزاق های ما به سیبری فرستاده شدند. ما باید دستاوردهای خود را به مردم نشان دهیم. چگونه، از زمان ترکان طلایی [the period of Mongol rule until 1502]ما به عنوان حایلی برای اروپا ایستاده ایم.»

برای یاروسلاو هریتساک، مورخ دانشگاه کاتولیک در لویو، تمرین تاریخ در طول جنگ برای بقای ملی کمتر عوام فریبانه است: «من می‌توانم بگویم که وظیفه اصلی مورخ در حال حاضر ایجاد ثبات و اطمینان از مشروعیت اوکراین است. ادعا می کند و ملزم به پیروزی است.

«تاریخ یک کارکرد درمانی دارد. هدف اصلی پوتین ایجاد هرج و مرج و سردرگمی است. او از تاریخ استفاده می کند. ضد حمله، بازگرداندن تاریخ واقعی است. مسئله این است که پوتین می داند که دروغ می گوید. اما او فکر می کند که همه دروغ می گویند و هیچ حقیقتی وجود ندارد. اما چیزی به نام حقیقت تاریخی وجود دارد. من نیمی از عمرم را در زمان اتحاد جماهیر شوروی گذراندم. آنچه مهم است به خاطر بسپاریم میزان فراموشی تاریخی است که بر اوکراین تحمیل شده است.

من هیچ ایده ای در مورد هولودومور نداشتم زیرا پاک شده بود. هولوکاست را کم اهمیت جلوه داد تا اینطور بیان شود که یهودیان شوروی نه به این دلیل که یهودی بودند، بلکه به این دلیل که شهروند شوروی بودند کشته شدند. و در حالی که در جمهوری های مختلف شوروی به تاریخ متفاوت برخورد می شد، سرکوب تاریخ در اوکراین شدید بود.

اوکراین و روسیه دو استراتژی کاملا متفاوت نسبت به گذشته دارند. برای روسیه، این است که روسیه را دوباره بزرگ کند و این کار را با روی آوردن به تاریخ انجام می دهد. من دوستی دارم که یک روشنفکر لیبرال روسی است. او می گوید روسیه مانند یک SUV است که در جاده های خاکی رانندگی می کند. شیشه جلو از گل پوشیده شده است، بنابراین تنها چیزی که می تواند ببیند چیزی است که در نمای عقب وجود دارد.

نگاه اوکراین به تاریخ متفاوت است. می خواهد گذشته را – جایی که چیزی جز رنج و جنگ و انقلاب بزرگ نیست – پشت سر بگذارد. برای اوکراین، تاریخ این است که هرگز نیازی به بازگشت به عقب نداشته باشد.