فایل های Uber تاریکی فناوری بزرگ را روشن کردند و نشان دادند که چرا ما به افشاگران نیاز داریم | اوبر

تیدر هفته او، بیش از 124000 سند افشا شده توسط افشاگر مارک مک گان، لابی‌گر ارشد سابق اوبر برای اروپا، توضیح داد که چگونه اوبر قوانین را زیر پا می‌گذاشت، پلیس را فریب می‌داد، از خشونت علیه رانندگان سوء استفاده می‌کرد و به طور مخفیانه دولت‌ها را لابی می‌کرد تا به شکلی تهاجمی امپراتوری جهانی خود را بسازد.

سال گذشته هزاران سند را به دولت آمریکا فاش کردم افشای سهل انگاری فیس بوک در مورد آسیب هایی که محصولاتش وارد می کنند. همانطور که در مورد اسناد ارائه شده توسط مک گان، عموم مردم حتی اگر یک افشاگر به آنها اطلاع نمی داد، هرگز نمی دانستند که این اطلاعات وجود دارد.

فایل های Uber به وضوح اهمیت حیاتی افشاگران را نشان می دهد. آنها همچنین گزینه هایی را برای دولت ها و شهروندانی که نمایندگی می کنند ارائه می کنند. فناوری همیشه از قانونگذاران خود پیشی گرفته است. زمان می‌برد تا فرهنگ مسئولیت‌پذیری پیرامون هر فناوری یا صنعت نوپا رشد کند و دولت‌ها بفهمند که چگونه کار می‌کنند و چه هزینه‌هایی به مردم منتقل می‌شود.

حیاتی‌ترین فناوری‌هایی که اقتصاد ما را در سال‌های آینده به حرکت در می‌آورند و تعریف می‌کنند، نسبت به فناوری‌هایی که صد سال پیش اقتصاد ما را هدایت می‌کردند، کاملاً شفاف‌تر نیستند. با پیچیده‌تر شدن و برجسته‌تر شدن صنعت موتور در جامعه، عموم مردم توانستند در کنار آن قدم بردارند. مردم می‌توانستند ماشینی بخرند و تصادف کنند، ماشین بخرند و آن را جدا کنند، ماشین بخرند و سنسورهایی روی آن بگذارند تا صحت ادعاهای سازندگان آن را تایید کنند. مسئولیت پذیری در کنار صنعت رشد کرد.

برای اکثر فناوری های دیجیتال، این اتفاق نمی افتد. انتخاب های حیاتی طراحی در پشت صفحه نمایش های ما پنهان شده اند، جایی که عموم نمی توانند به آنها دسترسی داشته باشند. بررسی عملکرد سیستمی مانند فیس بوک از بیرون غیرممکن است. دانشگاهیان و روزنامه‌نگاران میلیون‌ها دلار برای ساخت ابزارهای شخص ثالث صرف می‌کنند تا درخشش داده‌ها را از سیستم‌های فیسبوک جمع‌آوری کنند.

این سرمایه گذاری برای افشای ناکامی های فیس بوک حیاتی است. به عنوان مثال، گزارش محتوای پربیننده این شرکت در «مرکز شفافیت» داده‌ها را دستکاری می‌کند تا این حقیقت را پنهان کند که وقتی افراد در بخش نظرات بحث می‌کنند، محتوای تحریک‌آمیز از فید خبری شما پشتیبان‌گیری می‌شود. من به عنوان یک خودی سابق، اتفاقاً این را می دانم، اما فیس بوک از به اشتراک گذاشتن این اطلاعات با هر محقق خارجی خودداری می کند. این نوع دسترسی به داده ها برای بررسی بازنمایی های تحریف شده فیس بوک و برای به دست آوردن نظارت دموکراتیک بر این پلتفرم ها ضروری است.

اگر فقط بتوانیم رشته‌هایی از دانش را از بیرون از پرده بیرون بکشیم که از رفتار بد محافظت می‌کند – و تنها در این صورت با هزینه‌های شدید – هرگز پاسخگویی مؤثر نخواهیم داشت. به همین دلیل است که افشاگران فناوری بزرگ نقش مهم تری را به عنوان خط دفاعی ما ایفا می کنند. آنها به نام امنیت عمومی، حجاب شرکت را سوراخ می کنند. ما باید اقدام کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که افشاگران آینده از حمایت‌های مشابه، اگر نگوییم قوی‌تر، برخوردار خواهند بود.

مردم اغلب از من می پرسند که سفر افشاگری من چگونه شکل گرفته است: آیا با همه توجه و بررسی های عمومی که دریافت کرده ام خوب هستم یا خیر. حقیقت این است که من خوب هستم. من انتخاب کردم که از وجدانم پیروی کنم و حالا می توانم شب بخوابم. من خوش شانس هستم که بدترین گوشه های اینترنت برای من نیامده است، همانطور که برای بسیاری از زنان و اقلیت هایی که عقیده خود را در ملاء عام بیان می کنند، آمده است.

میدونم خوشبختم همه افشاگران نیز به همین خوبی عمل نکرده اند. دانیل موتاونگ مدیر فیس بوک بود که در کنیا کار می کرد. او فقط 2.20 دلار در ساعت دستمزد می گرفت و مجبور می شد هر روز فیلم های گرافیکی از خودکشی و قتل را در یک کارخانه تولید محتوا تماشا کند – سرنوشتی که او می گوید که او و بسیاری از همکارانش را از PTSD و بدتر از آن رنج می برد. او بعداً در سال 2019 توسط شریک برون سپاری فیس بوک سما اخراج شد، زیرا او شجاعانه بیش از 100 نفر از همکاران خود را در تلاش اتحادیه برای دستمزد و شرایط کاری بهتر رهبری کرد. او اکنون از سما و متا شکایت می کند و ادعا می کند که او و همکاران سابقش قربانی کار اجباری، قاچاق انسان و تخریب اتحادیه هستند. فیس بوک در تلاش است تا او را ساکت کند. این شرکت از یک قاضی خواسته است که “شلاق” موتاونگ را بشکند تا از صحبت او با رسانه ها جلوگیری کند. معیارهای دوگانه ای که برای پیروی از وجدانش در مورد او اعمال می شود ناعادلانه است. آزار و شکنجه او باید متوقف شود.

فناوری همیشه از مقرراتی که به عقب نشینی آن به سمت خیر عمومی کمک می کند، پیشی گرفته است. حکمرانی خوب زمان می برد، اما این شکاف با شتاب در توسعه فناوری بیشتر می شود. توانایی فناوری بزرگ برای کار در تاریکی و عدم تقارن کامل اطلاعات آن، عموم مردم و کل دموکراسی ها را در معرض خطر جدی قرار می دهد.

دولت ها هرگز نمی توانند امنیت عمومی را در انزوا حفظ کنند. ما به دانشگاهیان و محققین تایید شده نیاز داریم که بتوانند به طور مستقل سؤال بپرسند و چارچوب هایی را برای ما ایجاد کنند تا به مشکلات فکر کنیم. ما به دادخواهیانی نیاز داریم که شرکت‌ها را در زمان کوتاهی برای کسب سود، مسئول بدانند. ما به سرمایه‌گذارانی نیاز داریم که درک کنند حکمرانی خوب چگونه است تا اطمینان حاصل شود که شرکت‌ها بر سود کوتاه‌مدت به قیمت موفقیت بلندمدت تمرکز نمی‌کنند. ما به فناورانی نیاز داریم که عمیقاً به طراحی فناوری برای رفاه فردی و دموکراتیک اهمیت دهند.

ما به افشاگران هم نیاز داریم.

تنها راه امن ما این است که برای قوانین محکمی کار کنیم که از افشاگران در سراسر جهان محافظت می کند. هنگامی که ایالات متحده در سال 2002 در پی رسوایی‌های شرکتی، حمایت‌های عمده‌ای از افشاگران را تصویب کرد، در تأمین حقوق کارمندان شرکت‌های سهامی عام در زمینه افشای حقوق افشاگران بسیار پیشرفته بود. اکنون زمان آن فرا رسیده است که حمایت ها را برای همه کارکنان شرکت های خصوصی نیز گسترش دهیم. ما نمی توانیم دیگر اجازه دهیم آینده در تاریکی کار کند. دموکراسی به آن بستگی دارد.

• فرانسیس هاگن مدیر سابق محصولات فیس بوک و مدافع مسئولیت پذیری و شفافیت در رسانه های اجتماعی است

• آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می‌خواهید نامه‌ای با حداکثر 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس guardian.letters@aban.news.com ایمیل کنید.