پروژه دولت آزاد چیست؟

خبرنامه امروز یک مهمان از دن بری است که روز یکشنبه در نیویورک تایمز نوشت در مورد اینکه چگونه پیروزی غافلگیرکننده یک جنبش آزادی خواه تندرو در یک شهر کوچک نیوهمپشایر منجر به واکنش سریع شد – و درس سختی از اهمیت حضور در رای دادن. در اینجا دن گروه پشت درگیری را توضیح می دهد.

اکنون نزدیک به دو دهه است که بدون توجه ملی، آزادیخواهان بی قرار در همه جا به نیوهمپشایر نقل مکان کرده اند. آنها کمتر از شاخ و برگ های دیدنی پاییز جذب می شوند تا تفسیر تحت اللفظی یک شعار دولتی که اغلب بر روی پلاک ها مهر زده می شود تا اینکه در گفتگو بیان می شود: «آزاد زندگی کن یا بمیر».

بیشتر این مهاجرت توسط یک سازمان غیرانتفاعی به نام پروژه دولت آزاد انجام شده است. طرفداران آن بر این باورند که با انتقال دسته جمعی به یک ایالت کوچک با مجلس قانونگذاری به شدت بزرگ – 400 نماینده و 24 سناتور برای 1.38 میلیون نفر – می توانند تغییراتی را به دلخواه خود ایجاد کنند. یعنی: دولت محدود، خوداتکایی، دولت محدود، بازار آزاد و دولت محدود.

وب سایت این گروه می گوید: “با تمرکز تعداد خود در یک ایالت واحد، ما تاثیر خود را به عنوان فعالان، کارآفرینان، سازندگان جامعه و رهبران فکری به حداکثر می رسانیم.” «استاترهای آزاد مردمانی همسایه و سازنده از همه طبقات زندگی، با هر سن، عقیده و رنگی هستند که مأموریت دارند ثابت کنند که آزادی بیشتر به رفاه بیشتر برای همه می انجامد.»

بالاخره چه کسی مخالف آزادی است؟

اما این یک سوال باز باقی می ماند که آیا تفسیر جنبش از آزادی – با تاکید بر حقوق فردی بر منافع عمومی – کشش قابل توجهی پیدا کرده است یا خیر.

برای مثال، در سال 2016، پروژه Free State با هیاهو اعلام کرد که 20000 نفر تعهدی را امضا کرده اند که طی پنج سال آینده به نیوهمپشایر نقل مکان کنند و به ایجاد جامعه ای کمک کنند که در آن “حداکثر نقش” دولت محافظت از افراد باشد. حقوق. از افرادی که از حقوق اسلحه، ازدواج همجنسگرایان و محافظه کاری مالی حمایت می کنند، استقبال می شود. نژادپرستان، متعصبان و کسانی که خشونت را ترویج می کنند، نیستند.

آیا از اینکه دولت همیشه بزرگتر می شود خسته شده اید؟ وب سایت پروژه دولت آزاد می پرسد. «آیا شما تنها فردی در اطراف هستید که می‌خواهد آزادانه زندگی کند؟ تو تنها نیستی!”

شش سال بعد، این گروه می‌گوید تعداد فری استیترها در نیوهمپشایر به 6232 می‌رسد.

وین لسپرانس، استاد علوم سیاسی در کالج نیوانگلند در هنیکر، NH، که جنبش ایالت آزاد را مطالعه کرده است، گفت: «به نظر می رسد که گرفتن تعهدات آسان بوده است. مطمئناً 20000 نفر محقق نشده اند. هیچ داده ای وجود ندارد که نشان دهد آنها به بیش از 6000 نزدیک شده اند، و حتی این به نظر بالا می رسد.

لسپرانس گفت که پروژه Free State – که مانند نیوهمپشایر، عمدتاً سفیدپوست است – “برای افراد سفیدپوست ناراضی که ممکن است نخواهند با پیچیدگی های روابط نژادی کنار بیایند، جذاب است.”

او تاکید کرد که هیچ ارتباطی با ایدئولوژی برتری طلبی سفیدپوستان نمی بیند. او گفت، در عوض، “ناراحتی برای زمانی وجود دارد که زندگی بسیار ساده تر بود.” “زمانی که مردم تنها مانده بودند.”

فری استیترها که تاکنون نتوانسته اند به یک بلوک 20000 “فعال آزادی” در نیوهمپشایر دست یابند، حضور خود را فراتر از PorcFest سالانه، رویدادی شبیه به Woodstock یک هفته ای برای دوستداران آزادی که شامل شب های اجتماعی پنکیک، شب های پوکر بیت کوین است، نشان داده اند. ، فیلم (“آین رند: حس زندگی”) و بسیاری از سخنرانی ها (“آیا هنوز می توانید با کریپتو ثروتمند شوید؟” “مسئولیت مالیات بر درآمد خود را حذف کنید – ساده است!”).

این گروه مدعی است که از سال 2008، 45 نفر از ایالت‌های آزاد آن به عضویت مجلس قانونگذاری ایالتی انتخاب شده‌اند – که بیشتر آنها با جمهوری‌خواهان همذات پنداری می‌کنند تا دموکرات‌ها. در این گزارش آمده است که 20 استاتر آزاد در حال حاضر در مجلس قانونگذاری حضور دارند و حدود 100 “فرد آزادی خواه” در دولت ایالتی به این پروژه وابسته نیستند.

بنا به گزارش رادیو عمومی نیوهمپشایر، فری استیترها “مسئولیت ایجاد قوانین تولید نانو آبجوسازی با هزینه کمتر، لغو کدهای چاقوی ایالتی، و تصویب لایحه ای را به تصویب رسانده اند که به کاربرانی که مصرف بیش از حد مواد مخدر را به پلیس گزارش می دهند مصونیت می دهد.”

اما حتی در ایالتی که به خاطر حال و هوای موم عسل خود شناخته شده است، بسیاری فلسفه دولت آزاد را – که در ابتدا ریشه در آغوش جدایی داشت – هشدار دهنده یافته اند. حتی یک وب‌سایت وجود دارد که به نظارت بر جنبش و کمک به جوامع برای کشف راه‌هایی برای «مدیریت اعضا و فعالیت‌های پروژه دولت آزاد» اختصاص دارد.

یک نمونه کلاسیک از اختلال هدفمند جنبش در مارس گذشته در جامعه کوچک نیوهمپشایر کرویدون، با جمعیت 800 نفر، آشکار شد. در یک جلسه سالانه شهر با حضور پراکنده، یکی از اعضای هیئت مدیره شهر آزاد و منتخب شهر به نام ایان آندروود یک حرکت غافلگیرکننده برای قطع مدرسه انجام داد. بودجه بیش از نصف او استدلال کرد که هزینه ها افزایش یافته است در حالی که پیشرفت دانش آموزان افزایش نیافته است، و او ارزش فعالیت های مدرسه مانند ورزش و آموزش موسیقی را زیر سوال برد.

این طرح با 20 رای موافق در مقابل 14 رای مخالف به تصویب رسید و کرویدون را در معرض خشم و احساس گناه قرار داد و منجر به ایجاد یک سازمان مردمی شد که اکنون ما برای کرویدون می‌ایستیم. این گروه موفق شد یک جلسه عمومی دیگر را در ماه مه برگزار کند، زمانی که پیشنهادی برای بازگرداندن بودجه با 377 رای موافق به 2 رای مثبت شد – روز خوبی برای دموکراسی مشارکتی.

اما برای آندروود و فری استیترهای همکارش روزی کمتر از ستاره ای بود. برخی از کسانی که احتمالاً با استدلال های او موافق بودند، به دلیل شیوه ای که او سعی می کرد تغییر ایجاد کند تا حدودی نادیده گرفته شد.

حتی همسرش، جودی آندروود، یک فری استاتر و یکی از اعضای هیئت مدیره مدرسه کرویدون که از کاهش شدید بودجه حمایت می کرد، فکر می کرد که پیشنهاد شوهرش که بدون دادن زمان به مردم شهر برای هضم جزئیات ارائه شد، عاقلانه نبود.

او گفت: “من دوست ندارم که چگونه این فقط به مردم تحمیل شده است.” “این هرگز راه خوبی برای انجام کارها نیست.”

حتی با وجود اینکه آنها در نهایت نبرد خود را در کرویدون شکست دادند، او گفت: “فری استترها فکر کردند عالی بود” – تا حدی، احتمالاً به این دلیل که توجه بیشتری را به هدف آنها جلب کرد.

اما توجه بیشتر همیشه به نفع یک علت کار نمی کند. هوپ دیمون، ساکن کرودون که به مبارزه علیه کاهش بودجه پیوست، قصد دارد از شغل خود به عنوان یک متخصص تغذیه بازنشسته شود و برای یک کرسی در مجلس قانونگذاری ایالت نامزد شود. او تا حدودی انگیزه داشت تا از رشد جنبش دولت آزاد جلوگیری کند.

دیمون که خود را یک دموکرات میانه‌رو می‌داند، می‌گوید: «من کاملاً صریح هستم. “ما به آنها اعتماد نداریم.”

دموکرات ها و فعالانی که مخالف کاهش بودجه مدارس هستند، اکنون در حال برنامه ریزی رویدادهایی در شهرهای دیگر هستند. شنبه گذشته یک تظاهرات علیه جنبش دولت آزاد در کین، NH برگزار شد. و گروه ضد دولت آزاد We Stand Up for Croyden در حال برنامه ریزی برای یک پیک نیک اجتماعی در ماه آینده در ایستگاه آتش نشانی Croydon است. این به عنوان یک “تشکر” از ساکنانی که در برابر کاهش بودجه ایستادند، یاد آوری می شود که مبارزه سیاسی هنوز به پایان نرسیده است.

دیمون گفت که نفوذ دولت آزاد در قانونگذاری ایالتی بسیار قدرتمندتر از آن چیزی است که بسیاری تصور می کنند.

او گفت: «این دیگر یک گروه حاشیه ای نیست. و این بدان معناست که ما باید با قدرت برای افرادی که دموکراسی را برای منافع عمومی ارزش قائل هستند کار کنیم.

امشب چی بخونیم

منظره یاب

گرفتن یک قهرمان جنگی

On Politics به طور مرتب آثار عکاسان تایمز را نمایش می دهد. این چیزی است که هایون جیانگ در مورد ثبت تصویر بالا به ما گفت:

در داخل کاپیتول روتوندا، چهار عکاس استخر، از جمله خود من، در اطراف اتاق مستقر بودند تا مراسم بزرگداشت هرشل ویلیامز، آخرین دریافت کننده مدال افتخار از جنگ جهانی دوم را که اخیراً در 98 سالگی درگذشت، پوشش دهند.

در حین تماشای عمومی رویداد، متوجه انعکاس روی کف روتوندا، نقاشی‌های تاریخی نمایش داده شده در پس‌زمینه، پرسنل ارتش در نگهبانی – و همه چیز، از جمله نور، روی تابوت ویلیامز شدم.

پایین آمدم و منتظر ماندم تا فردی که لباس تیره پوشیده بود از کنار آن رد شود تا با حال و هوا و رنگ سایر عناصر موجود در عکس مطابقت داشته باشد. من می خواستم سرعت شلوغی تماشای عمومی را نشان دهم.

در نهایت سرعت شاتر را کم کردم و کادر را درست کردم. می خواستم اهمیت این رویداد و خداحافظی یک سرباز شجاع را بیان کنم.

فکر می‌کنم رنگ‌های این عکس به خوبی با هم کار می‌کنند و توجه مخاطب را به تابوت ویلیامز و حس مکان و حرکت اطراف آن هدایت می‌کنند.

با تشکر برای خواندن. دوشنبه می بینمت

– بلیک

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.