زمانی که ایپسویچ به عنوان یک باشگاه تازه ارتقا یافته تحت هدایت آلف رمزی | ایپسویچ تاون

اسشهرت uffolk به عنوان یک مکان آرام و فروتن عمدتاً به خوبی ثابت شده است. حومه آن آرامش بخش است تا دیدنی. احساس غرور منطقه ای مردم محلی به جای پرزرق و برق با فروتنی بیان می شود. بر این اساس، کتابچه راهنمای انجمن هواداران ایپسویچ تاون برای سال‌های 1962-1963 – فصلی که پس از تنها قهرمانی باشگاه در لیگ فوتبال – با ارائه «بالاترین تمجیدها و تبریکات به همه بازیکنان، مدیریت و غیره» شروع می‌شود، قبل از اینکه مستقیماً به موضوع مهم بپردازیم. کسب و کار یادآوری اعضا در مورد حق بیمه حوادث.

شصت سال پس از آن عنوان در فصل 1961-1962، جای تعجب آور است که این عنوان جایگاه برجسته تری در کتاب های تاریخ ندارد. ایپسویچ پس از اولین صعود خود به لیگ برتر در این فصل قهرمان لیگ شد – چیزی که قبلا و یا از آن زمان هرگز به آن دست نیافته بود – تنها 24 سال پس از پیوستن به لیگ فوتبال. رسیدن ویگان به لیگ برتر در سال 2005 را به خاطر دارید؟ تصور کنید اگر آنها بلافاصله آن را برده بودند. این چیزی است که ایپسویچ شش دهه پیش موفق شد.

در سال 1955، اسکات دانکن، سرمربی قدیمی تاون از سمت خود کناره گیری کرد و جایگزین او آلف رمزی، مدافع کناری سابق اسپرز و انگلیس 35 ساله بود. رمزی در انتصاب خود خطاب به حامیانش نوشت: “صمیمانه امیدوارم که انجمن ما یک انجمن شاد و موفق باشد.” او به سختی می توانست حدس بزند که چقدر موفقیت آمیز خواهد بود.

رمزی به ایپسویچ پیوست که به تازگی به دسته سوم جنوبی پس از اولین طعم کوتاه زندگی آنها در رده دوم سقوط کرده است. در طی دو فصل، رمزی دوباره باشگاه را به دسته دوم بازگرداند، جایی که آنها سه فصل را سپری کردند تا قبل از اینکه بالاتر از شفیلد یونایتد و لیورپول به پایان برسند تا در سال 1961 لیگ را به دست آورند و برای اولین بار به سطح بالای فوتبال انگلیس رسیدند.

رمزی اکنون با مدیریت یک تیم غیرمعمول در دسته اول، شروع به نشان دادن نوعی نوآوری کرد که بعداً او و تیم ملی را به پیروزی “عجایب بدون بال” در سال 1966 برد. در ایپسویچ، رمزی مسلماً یکی از اولین بریتانیایی ها بود. مربیان به بازی از یک منظر واقعا تاکتیکی نگاه کنند و به دنبال بهترین روش برای استفاده از بازیکنان خود برای ایجاد مشکل برای حریف، به جای پایبندی مستمر به ترکیب WM که هربرت چپمن قبلاً به عنوان قطعی تعیین کرده بود، بپردازند.

فصل برای ایپسویچ به آرامی آغاز شد، اما در پایان آگوست با پیروزی خانگی 6-2 مقابل برنلی، غول بازی در آن زمان، شتاب چشمگیری پیدا کرد. بردها پیوسته می آمدند. تیم اسپرز که در فصل قبل قهرمان دوبل شده بود و انتظار می رفت قهرمانی خود را به راحتی حفظ کند، در خانه و خارج از خانه شکست خورد. 28778 هوادار که اولین پیروزی از آن بردها را در خیابان پورتمن در ماه اکتبر تماشا کردند تقریبا دو برابر میانگین جمعیت در اولین فصل رمزی در باشگاه بود. سرشماری سال 1961 جمعیت ایپسویچ را فقط 113000 نفر ثبت کرد، بنابراین مرکزیت باشگاه فوتبال در این شهر جذاب اما بی تکلف در حال ایجاد شد – و از آن زمان تاکنون ثابت مانده است.

بیشتر گل های تیم توسط ری کرافورد و تد فیلیپس به ثمر رسید که یکی از تنها دو عضو تیم بود که افتخارات کامل بین المللی را به دست آورد (دو بازی ملی و یک گل برای انگلیس)، دومی به خاطر قدرت شوت زنی فوق العاده اش مشهور بود. اما هوش تاکتیکی رمزی الهام بخش واقعی بود. جیمی لدبیتر، یک شخصیت دوک‌نور و مات، ظاهراً در سمت چپ بیرون بازی می‌کرد، اما به او گفته شد که به عقب برود و پاس‌ها را به سمت جلو برای کرافورد و فیلیپس اسپری کند – چیزی که در آن زمان‌های سفت و سخت موضعی بی‌سابقه بود و باعث ایجاد دوراهی‌های بی‌سابقه‌ای برای مخالفان شد. چهار سال بعد رمزی آلن بال و مارتین پیترز را در نقش های مشابه در ومبلی به کار گرفت.

Leadbetter، یک بازیکن گسترده و بدون سرعت، محبوبیت زیادی در بین هواداران و هم تیمی ها داشت. کرافورد بعداً یادآور شد: «او نمی‌توانست بدود، اما این عقب‌نشینی دوست‌داشتنی را داشت که همیشه مخالفان را در پایین‌ترین حد خود قرار می‌داد.» او یکی از پنج بازیکنی بود که اولین نفری بود که با همان باشگاه مدال های قهرمانی را در سه بخش کسب کرد، یکی دیگر دروازه بان روی بیلی بود که پسرش گری بعداً برای منچستریونایتد بازی کرد. در طول فصل فقط 16 بازیکن در مسابقات لیگ استفاده شدند. داگ موران و کاپیتان اندی نلسون در تمام 52 بازی لیگ و جام حذفی بازی کردند. نلسون بخشی از دفاعی بود که شامل بیلی باکستر نیز می شد، که تا سال 1971 در باشگاه باقی ماند، زمانی که خدمت طولانی او پس از یک مشت در رختکن با بابی رابسون به طرز مفتضحانه ای پایان یافت.

صعود شهر به لیگ ثابت بود. آنها در پایان سپتامبر ششم، در پایان اکتبر چهارم و در پایان نوامبر دوم شدند. در پایان ماه مارس، تاون با دو امتیاز اختلاف نسبت به برنلی به صدر جدول رسید، اما تنها 6 بازی باقی مانده در مقایسه با 10 بازی برنلی. در روز پایانی پیروز شد، زیرا ایپسویچ استون ویلا را شکست داد و برنلی تنها توانست با چلسی سقوط کرده مساوی کند.

تاریخ فوتبال ساخته شده بود، اما جشن ها به طور مشخص خاموش بود. دفتر خاطرات انجمن هواداران برای آن بازی آخر خاطرنشان می کند: «پس از بازی، اندی نلسون تیمش را در یک دویدن پیروزمندانه در اطراف زمین رهبری کرد که صدها هوادار به آن پیوستند.» رئیس باشگاه، جان کوبولد، با شامپاین وارد رختکن شد و پس از آن بازیکنان به سادگی به خانه رفتند.

کابولد، که کلمه “عجیب و غریب” به طور گسترده برای او به کار می رفت، اگر تا حدودی به صورت تعبیری به کار می رفت، ادعا کرد که او تنها شاهدی بود که رمزی در آن شب یک دور افتخاری انفرادی در اطراف جاده خالی پورتمن اجرا کرد. حتی رژه اتوبوس‌های روباز و پذیرایی شهروندی باید چند هفته صبر می‌کرد، زیرا بازیکنان باید دو روز پس از کسب عنوان قهرمانی، برای تور اروپا پس از فصل خود از هارویچ قایق می‌گرفتند.

تقریباً به همان سرعتی که جمع شده بود از بین رفت. در عرض دو سال رمزی راهی انگلیس شد و ایپسویچ به دسته دوم بازگشت. اما، با نگاهی به گذشته، آنچه رمزی در ایپسویچ به دست آورد، شاید برجسته‌ترین دستاورد او بود و بعید است که هرگز از آن تقلید شود. فقط انتظار نداشته باشید کسی در مورد آن فریاد بزند.