همه سیاهپوستان که با لحظه حقیقت روبرو می شوند به عنوان انتظارات بزرگ سنگینی می کنند | تیم اتحادیه راگبی نیوزلند

Dانگشت پای خود را در حوضچه حرارتی اضطرابی که در اطراف All Blacks می چرخد ​​فرو کنید و ممکن است سوخته شوید. انتقاد به نقطه جوش رسیده است. ترموستات آماده انفجار است. هر چیزی غیر از یک پیروزی پرقدرت در مقابل تاریخ سازان ایرلند در ولینگتون این آخر هفته، جرقه یک تحقیق ملی در مقیاس کامل را برانگیزد.

مهم نیست که آنها با چه کسی روبرو می شوند یا در کجا بازی می کنند نیوزیلند به عنوان یک کشور راگبی، هر بار که وارد زمین می شوند، همه سیاهان می خواهند برنده شوند.

چنین انتظارات غیرواقعی عمدتاً ناشی از دوره 2012 تا سپتامبر 2019 است که آل بلکز در 100 تست 9 شکست متحمل شد – دوره ای که شامل اولین قهرمانی نیوزلند در جام جهانی در خاک خارجی و رکورد جهانی راگبی برای 18 برد متوالی است. بازیکنان نسلی مانند دن کارتر، ریچی مک‌کاو، جروم کاینو و ماآ نونو در عصر طلایی نقش داشتند که رکورد پیروزی نزدیک به 89 درصد را به ارمغان آورد.

دوران استیو هنسن به عنوان سرمربی، اما با شکست مهیب در نیمه نهایی جام جهانی 2019 از انگلیس به پایان رسید و پس از آن باتوم را به دستیارش یان فاستر داد. انتصاب فاستر برای بسیاری از طرفداران آشفته All Blacks که خواستار تغییر بودند، بذر ناامیدی را کاشت.

گروه بزرگی از پیروان راگبی نیوزلند، به ویژه آنهایی که اسکات رابرتسون، مربی شش بار برنده سوپر راگبی کروسیدرز را حفظ می کردند، باید برای پست ملی ترجیح داده می شدند، منتظر سقوط فاستر بودند. تلاش‌های او برای ایجاد ثبات در طول دوره‌ای که ناشی از کووید بود، به این پس‌زمینه نارضایتی دامن زد.

همه سیاه‌پوستان یک پیروزی از چهار تست اخیر خود کسب کرده‌اند و چهار پیروزی از هشت آزمایش گذشته خود کسب کرده‌اند – دو مورد از آنها مقابل ایتالیا و ایالات متحده آمریکا. هفته گذشته در Dunedin، آنها اولین تیم All Blacks بودند که در خانه مقابل ایرلند شکست خوردند – آردی ساویا اذعان کرد که انگ فورواردی که در آن شرکت داشتند، شدیداً باعث سوزش آن‌ها شده است.

16 برد فاستر از 23 تلاش – رکورد برد 69.57 درصد، دومین بدترین بدترین در دوران حرفه ای برای All Blacks – میله برق آسای دیگری را برای تیپ طرفدار رابرتسون تشکیل می دهد. همانطور که این تیم برای اولین بار از زمان معرفی رنکینگ در سال 2003 به رتبه چهارم جهان سقوط کرد.

فرسایش رکوردهای طولانی مدت عامل ترسی را که زمانی All Blacks به دست می آوردند، از بین می برد. دیدگاه اغلب در میان پیامدهای احساسی هر شکست All Blacks از بین می رود.

دو هفته پیش، پس از اولین پیروزی آزمایشی به ظاهر راحت در ادن پارک، به نظر می‌رسید که آل بلکز به بسیاری از سؤالات ماندگار پاسخ دهد فقط برای هرج و مرج کارت‌ها در Dunedin، جایی که مردان فاستر به 14 بازیکن برای 45 دقیقه کاهش یافتند تا فورا طوفان را احیا کنند. .

پیروزی در روز شنبه راهی طولانی برای سرکوب یک ملت راگبی که به طور فزاینده مضطرب است، کمک خواهد کرد. باخت و هیئت راگبی نیوزیلند مجبور خواهند شد این سوال را بپرسند که آیا فاستر مرد مناسبی است که همه سیاه‌پوستان را تا جام جهانی سال آینده فرانسه راهنمایی کند.

علیرغم فشار فزاینده، فاستر پس از انجام چهار تغییر، تصویری آرام و انعطاف پذیر نشان داد – لاک کهنه کار سم وایتلاک که از ضربه مغزی برگشته، نپو لاولالا در سرپا نگهدارنده محکم برای تثبیت اسکرام و دو تیم صلیبی دیوید هاویلی و ویل جردن برای ایجاد تعادل در خط عقب – به تیم اصلی خود نشان دادند. .

فاستر گفت: “شما به صورت فردی احساساتی مشابه تیم را تجربه می کنید.” وقتی ما برنده نمی‌شویم، بازتاب داخلی زیادی در کاری که انجام می‌دهیم وجود دارد، آنگاه شما به تجهیز می‌پردازید و هفته بعد شروع به میخ زدن می‌کنید. این جایی است که من در آن هستم. بی صبرانه منتظر بازی ایرلند در ولینگتون هستم.

همه می آموزند که این تیم با کیفیتی است که ما در مقابل آن بازی می کنیم. این یک امتحان عالی برای ما است. ما باید نشان دهیم که باهوش هستیم و همچنین یاد می گیریم.

«این یک تصمیم‌گیرنده سریال است. ما این مناسبت ها را دوست داریم و یک مزیت در مورد آن وجود دارد. این یک آزمون تورنسل اولیه از چگونگی رشد ما در چند هفته گذشته است.

آل بلکز آخرین بار 24 سال پیش در تست های متوالی در زمین خود شکست خورد. با این حال، ایرلندی‌های اندی فارل روحیه‌ای سرزنده دارند. چهار روز پس از کسب اولین پیروزی خود در خاک نیوزلند، تیم اواسط هفته ایرلند برای اولین بار مائوری آل بلکس را شکست داد. و بنابراین، صحنه برای مورد انتظارترین آزمایش در نیوزیلند از زمانی که تصمیم گیرنده شیرهای بریتانیا و ایرلندی در سال 2017 با یک تساوی بحث برانگیز به پایان رسید، تنظیم شده است.