“زمینه های تغییر”: فعالان سیاه پوست از تحول در بحث خشونت با سلاح استقبال می کنند | کنترل اسلحه آمریکا

در سال 2013، یک ماه پس از تیراندازی در مدرسه در نیوتاون، کانکتیکات، گروهی از کشیش‌های سیاه‌پوست و دیگر فعالان از کاخ سفید اوباما بازدید کردند تا دولت را تحت فشار قرار دهند تا اقدامات بیشتری برای جلوگیری از خشونت‌های مسلحانه در جوامع رنگین پوست انجام دهد.

اوباما به تازگی طرح پیشگیری از خشونت با اسلحه خود را پس از نیوتاون منتشر کرده بود، که شامل هیچ بودجه ای برای تلاش های پیشگیری از خشونت در جامعه نمی شد و هیچ اشاره ای به تأثیر متفاوت خشونت با سلاح بر سیاه پوستان آمریکایی نداشت.

زمانی که روحانیون ناامیدی خود را از عدم پاسخگویی کاخ سفید ابراز کردند، یکی از کارکنان اوباما به آنها گفت که هیچ حمایتی در سطح ملی برای رسیدگی به خشونت‌های اسلحه در شهرها وجود ندارد و اراده سیاسی آمریکایی‌ها بر «مساله خشونت‌های اسلحه‌ای که بر حومه شهر تأثیر می‌گذارد متمرکز است. مناطق – مدارسی که در آن کودکان سفید پوست کشته شدند.

برخی از همان کشیش های سیاه پوستی که در سال 2013 از کاخ سفید دیدن کردند، اوایل این هفته برای مراسمی در چمن جنوبی دعوت شدند.

کنگره سرانجام پس از یک تیراندازی دیگر در مدرسه در Uvalde، تگزاس، مجموعه‌ای از مصالحه‌هایی را برای پیشگیری از خشونت با اسلحه تصویب کرد. این بار، تلاش‌های پیشگیری از خشونت در جامعه به طور کامل در دستور کار قرار گرفت و کنگره 250 میلیون دلار را برای تأمین مالی وقفه‌کنندگان خشونت و سایر تلاش‌های مبتنی بر جامعه تأیید کرد.

کشیش مایکل مک براید، مدیر ملی کمپین Live Free Free که برای کاهش خشونت با اسلحه و حبس دسته جمعی کار می کند، گفت: «این یک لحظه کامل است. مک براید یکی از روحانیون بود که به طور علنی درباره ناامیدی خود از دولت اوباما، از جمله جو بایدن، معاون رئیس جمهور وقت، پس از نیوتاون صحبت کرده بود.

مک براید گفت، هم دموکرات ها و هم برخی جمهوری خواهان اکنون مایل بودند دلارهای فدرال را برای “هدف قرار دادن مداخلات و منابع برای کسانی که در معرض بالاترین خطر تیراندازی و شلیک قرار دارند” اختصاص دهند.

و 250 میلیون دلار بودجه فدرال برای برنامه‌های اجتماعی به شدت مورد نیاز بود، او افزود: «بسیاری از برنامه‌های وقفه‌کننده خشونت در شهرها معمولاً به‌صورت فصلی یا به‌طور نابرابر تأمین می‌شوند و مطمئناً در مقیاس مشکل نیستند».

سخنرانی بایدن در مراسم چمن جنوبی که از پیشرفت کشور در جلوگیری از خشونت با اسلحه حمایت می کرد، با اعتراض مانوئل الیور، که پسر 17 ساله خود، خواکین الیور را در تیراندازی در مدرسه پارکلند در فلوریدا در سال 2018 از دست داد، قطع شد، و او اصرار داشت که بیشتر بر این امر تأکید کند. باید انجام شود.

“پیروزی های جزئی”

برای بسیاری از فعالان پیشگیری از خشونت، مبارزات ناشی از ادامه بحران خشونت با اسلحه با ارزش مشخص کردن این واقعیت که آنها پیشرفت کرده بودند، متعادل بود. برخی از فعالانی که دهه‌ها روی این موضوع کار کرده‌اند، می‌گویند که تغییراتی را در لفاظی‌ها و کنش‌های سیاسی از سوی کاخ سفید مشاهده کرده‌اند.

کشیش جف براون، وزیر مستقر در بوستون که یکی از همکاران “معجزه بوستون” بود، تلاشی موفقیت آمیز برای کاهش قتل با اسلحه در دهه 1990، نیز در مراسم روز دوشنبه حضور داشت و گفت: “احساس خوبی بود که ” امیدوارم که بدانی، شنیده می‌شویم».

برای براون در سال 2013 «ناامیدی شدید» بود که اولین رئیس جمهور آفریقایی-آمریکایی این کشور، از نظر او، درخواست ها برای اقدام بیشتر و بودجه برای جلوگیری از خشونت روزانه با اسلحه را نادیده گرفت.

براون گفت، بودجه فدرال برای مداخلات خشونت در جامعه در لایحه سازش پیشگیری از خشونت پس از Uvalde که کنگره تصویب کرد، قانون جوامع ایمن دو حزبی، “فقط شروع کار بود”، و “حقیقت صادقانه این است که ما واقعا به موارد بیشتری نیاز داریم”.

در سخنرانی های خود در مورد خشونت با اسلحه، بایدن، تقویت کننده قدیمی ادارات پلیس، اکنون گاهی اوقات بر اهمیت کار پیشگیری توسط وقفه کنندگان خشونت تأکید می کند، که بسیاری از آنها قبلاً در زندان بوده اند یا در گذشته خود در سیستم عدالت کیفری دخالت داشته اند.

تنی گراس، یکی از مدافعان مداخله خشونت آمیز طولانی مدت که مؤسسه عدم خشونت شیکاگو را اداره می کند، گفت که شنیدن رئیس جمهور ایالات متحده برای مشروعیت بخشیدن به کمک های قطع کننده خشونت بسیار قدرتمند است.

ادی بوکاگنگرا که سال‌ها به عنوان یک کارگر در خیابان‌های شیکاگو کار می‌کرد، به مشاور ارشد بخش دادگستری بایدن تبدیل شد، انتصابی که تخصص کارگران پیشگیری از خشونت در زمین را با روابط عمیق در جامعه به رسمیت می‌شناسد.

گروس گفت: «اینها زمینه ساز تغییر هستند.

مدافعان می گویند تغییراتی که در بحث اسلحه دیده اند بزرگتر از دولت بایدن است. مک براید گفت، در دهه گذشته، سازمان‌دهندگان گروه‌های ملی کنترل اسلحه را که از بودجه خوبی برخوردار بودند، که اغلب توسط فعالان سفیدپوست ثروتمند رهبری می‌شدند، تحت فشار قرار دادند تا آگاهی را در مورد برنامه‌های مداخله در جامعه افزایش دهند، نه اینکه صرفاً برای قوانین جدید سلاح مبارزه کنند. آنها همچنین تلاش کرده اند تا متحدانی را در اجرای قانون به دست آورند و برخی از مقامات پلیس را متقاعد کنند که برنامه های مداخله غیرنظامی می تواند به نفع امنیت عمومی باشد.

مک براید گفت: در چارچوب بندی مجدد بحث، از «چارچوب جرم و مجازات» به «چارچوب بهداشت عمومی» که دیگر بر تعریف خشونت به عنوان یک موضوع «ناتوانی اخلاقی شخصی» متمرکز نیست، پیشرفت هایی حاصل شده است.

در همان زمان، مدافعان گفتند، ماه های گذشته برای هر کسی که در زمینه پیشگیری از خشونت با اسلحه کار می کند، سنگین بوده است. فروش اسلحه در طول همه گیری جهانی افزایش یافت. در بین تیراندازی‌های جمعی وحشیانه، یک دادگاه عالی تحت تسلط محافظه‌کاران به طور چشمگیری دامنه حقوق اسلحه را گسترش داد، در حکمی که انتظار می‌رود مقررات موجود کنترل اسلحه را از بین ببرد.

گراس، که یک سازمان مداخله در خشونت را در شیکاگو اداره می‌کند، می‌گوید که احساس می‌کند شاگرد جادوگر در فانتزی دیزنی است: پیشرفت کوچکی که آنها انجام می‌دهند تحت تأثیر شرایطی است که از کنترل خارج شده است.

در آخر هفته چهارم ژوئیه در شیکاگو، دختر یکی از کارکنانش مورد اصابت گلوله قرار گرفت، چندین کارمند طی چند روز مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و سپس، در 4 ژوئیه، یک تیراندازی دسته جمعی با هدف قرار دادن یک رژه در هایلند پارک رخ داد. هفت نفر کشته و 30 نفر زخمی شدند.

گروس گفت: «ما در اسلحه غرق می شویم.

گراس گفت، با این حال، مهم است که لحظه ای وقت بگذاریم تا پیشرفتی را که برگزارکنندگان از طریق سال ها جلسات در زیرزمین کلیساها، کوبیدن درها، و پرواز از شهری به شهر در سراسر کشور به دست آورده اند، بگذاریم.

مک براید گفت: “سازماندهی – قدرت مردم – هنوز هم کار می کند، حتی اگر پیروزی های جزئی وجود داشته باشد.”