ملکه کشور: اولین سریال نتفلیکس که در کنیا تولید می شود به نمایش در می آید | توسعه جهانی

اولین سریال خانگی نتفلیکس کنیا، درام خانوادگی کشور ملکه، روز جمعه به نمایش درآمد و شروع سرمایه گذاری قابل توجهی در فیلم آفریقایی توسط این شرکت پخش است.

این سریال که به زبان انگلیسی، سواحیلی و ترکیبی از سایر زبان‌های محلی فیلمبرداری شده است، یک شخصیت اصلی زن را نشان می‌دهد و زندگی مردم کنیایی معمولی را روایت می‌کند که علیه قدرت شرکت‌ها و تصاحب زمین مبارزه می‌کنند. این فیلم شهری و روستایی کنیا را از طریق شخصیت هایی که با عشق، خیانت و درگیری در هم تنیده شده اند را بررسی می کند.

نکاتکو ماباسو، مدیر صدور مجوز نتفلیکس در آفریقا گفت: «ما می‌خواهیم نشان دهیم – نه فقط بگوییم – چقدر متعهد هستیم که داستان‌های کنیایی جایی برای درخشش در صحنه جهانی پیدا کنند. نتفلیکس سرمایه‌گذاری خود را در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی آفریقایی افزایش داده است و در اوایل سال جاری با کنیا یادداشت تفاهمی امضا کرده است تا استعداد و ظرفیت تولید این کشور را افزایش دهد.

مخاطبان مشتاق عمدتاً از این سریال به عنوان گامی در جهت نمایش دقیق‌تر کشور و مردم آن روی پرده استقبال کرده‌اند. چشم انداز جهانی اینکه ما چه کسی هستیم هنوز بسیار محدود است. ما به خاطر دونده بودن و داشتن حیات وحش عالی شناخته شده‌ایم، اما خیلی بیشتر از اینها هستیم و من از دیدن تصویری عمیق‌تر از کنیا مدرن و تغییر دیدگاه هیجان‌زده هستم. بخش غیر انتفاعی

به گفته تهیه‌کننده سریال Kamau Wa Ndung’u، تحقیقات پیش از توسعه نشان داد که کنیایی‌ها می‌خواستند گستره وسیع‌تری از تجربیات خود را به تصویر بکشند تا واقعیت‌هایشان را بهتر منعکس کنند. Ndung’u گفت: “مردم از هر چیزی که می بینند پر زرق و برق است خسته شده اند.” “احساس این بود که زندگی اینطور کار نمی کند – همیشه زرق و برق و تاریکی وجود دارد.”

وینسنت امبایا، کارگردان سریال می‌گوید: «ما خیلی عادت کرده‌ایم افراد دیگر را روی پرده‌هایمان ببینیم، بنابراین من واقعاً امیدوارم که این به جشنی از آنچه هستیم، جشنی از فرهنگ، زبان‌ها و شخصیت‌هایمان تبدیل شود. من می دانم که این فقط خراش دادن سطح داستان هایی است که درباره خودمان می گوییم.»

کانتری کوئین بر شخصیت آکیسا موسیوکا، یک برنامه ریز رویداد نایروبی جاه طلب است که مرزهای انتظارات جامعه از زنان را جابجا می کند. لیدیا ماتاتا، یکی از نویسندگان، می‌گوید: «ما باید به شخصیت‌هایی که می‌نویسیم اعتماد می‌کردیم.

او گفت: «باید به زنان اجازه داد که فضا پیچیده و ناقص باشد – مخالفت با غلاتی که 100 درصد آنها را دوست‌داشتنی می‌طلبد».

بسیاری از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی کنیایی توسط سازمان‌های توسعه بین‌المللی در دهه گذشته تأمین مالی شده‌اند و برنامه‌های محلی را به سمت «سرگرمی آموزشی» سوق داده‌اند. فیلمسازان کنیایی از تغییر آن استقبال می کنند. «این واقعاً آزاد بود که بتوانیم شخصیت‌هایی بنویسیم که لازم نیست برای هر چیزی یک اعلان خدمات عمومی باشند. ماتاتا گفت: بدانیم که آنها فقط در سفر هستند و حتی اگر به مکان های ناراحت کننده بروند، باید این را بپذیریم.

این صنعت با محدودیت های محتوای سخت مواجه شده است. در سال 2018، فیلم عاشقانه لزبین وانوری کاهیو، فیلمساز کنیایی، رافیکی، توسط هیئت طبقه بندی فیلم کنیا به دلیل “ترویج همجنس گرایی” ممنوع شد.

هنرپیشه آرتور سانیا، 40 ساله، که بیش از 12 سال در این صنعت کار کرده است، گفت که فیلمسازان به دلیل چنین ممنوعیت هایی آزاد نبوده اند که در مورد مسائل خاصی بپردازند. او گفت: «این می‌تواند لحظه تعیین‌کننده‌ای از نظر نمایش‌های کنیایی باشد، زیرا به موضوعاتی می‌پردازد که قبلاً به طور کامل به آن پرداخته نشده است، مانند عشق، غصب زمین، فساد».

پروفسور کیمانی نجوگو، از کارگروه اقتصاد خلاق، گفت که محدودیت ها ریسک کردن را برای فیلمسازان دشوار کرده است. «این داستان‌هایی را که باید در حوزه عمومی باشد خفه می‌کند و دیدگاه محافظه‌کارانه خاصی را در بین مردم در مورد مجاز و غیرمجاز – در فیلم و جامعه – تداوم می‌بخشد.

نجوگو خاطرنشان کرد که اگرچه قانون اساسی کنیا از آزادی هنری محافظت می کند، بسیاری از فیلمسازان تمایلی به به چالش کشیدن تصمیمات نظارتی برای اجتناب از درگیری های طولانی دادگاه نداشتند.

فیلمسازان مشتاق در کنیا با موانع بزرگی روبرو هستند. Ndung’u گفت: دریافت بودجه می تواند دشوار باشد و همیشه نگرانی هایی در مورد سودآوری پروژه ها وجود دارد. بیش از پنج سال طول کشید تا کانتری کویین از زمین خارج شود و سال‌ها به دنبال سرمایه‌گذار بودند.

با این حال، پلتفرم‌های استریم مانند نتفلیکس یک تغییر دهنده بازی هستند و استفاده از آن‌ها در کنیا در چند سال گذشته افزایش یافته است که به دلیل سرعت اینترنت سریع‌تر و پوشش بهتر تلفن همراه بوده است. بر اساس گزارش یونسکو در سال 2021، سازندگان از توانایی خود برای توزیع و کسب درآمد از محتوا با استفاده از پلتفرم‌های آنلاین استفاده می‌کنند و به نسل جدیدی اجازه می‌دهند تا در این بخش امرار معاش کنند و «دروازه‌بانان» سنتی صنعت را دور بزنند.

«موانع [to] ورود کاهش یافته است. جورج گاچارا، یک کارآفرین صنعت خلاق با صندوق Heva، گفت: تولید و مشاهده اکنون دموکراتیزه‌تر شده است و مخاطبان می‌توانند محتوایی را که می‌خواهند خارج از مؤسسات قدیمی تولید و دنبال کنند.

نتفلیکس به دنبال افزایش تعداد مشترکین کنیایی خود است و در سال 2021 یک طرح رایگان برای کاربران تلفن های اندرویدی راه اندازی کرد.

گاچارا گفت: “بازارهای ما جوان هستند، جمعیت ما در حال رشد هستند و ما به سرعت در حال شهرنشینی هستیم، بنابراین منطقی است که این پلتفرم ها یک استراتژی قوی و بلندمدت آفریقایی داشته باشند.”

اما حتی در حالی که صنعت گام های امیدوارکننده ای برداشته است، بازیگران می گویند که دولت می تواند کارهای بیشتری انجام دهد. بخش خصوصی تلاش می کند زیرا ما یکی از پیشرفته ترین صنایع فیلم را در منطقه و قاره داریم. آنچه ما نیاز داریم این است که دولت آن را در اولویت قرار دهد، سرمایه گذاری را کاهش دهد، تولید فیلم را تشویق کند، مجوزهای هوشمند داشته باشد و از آموزش فیلمسازی حمایت کند.