فرزند پناهندگان اولین وزیر زن سیاهپوست کابینه آلمان شد | آلمان

زنی که سال‌های کودکی خود را در محله‌های پناهندگان آلمانی گذرانده بود، و غافل از عدم اطمینان در مورد مدت زمان اقامت خانواده‌اش در این کشور، اکنون به اولین وزیر زن سیاه‌پوست کابینه تبدیل شده است.

آمیناتا توره، که والدینش در سال 1992 از مالی جنگ زده به دنیا آمدند – او اندکی پس از آن به دنیا آمد – به تازگی پست خود را به عنوان وزیر امور اجتماعی در دولت ائتلافی دموکرات مسیحی-سبز در کیل در ایالت شمالی شلسویگ-هولشتاین بر عهده گرفته است.

این زن 29 ساله به عنوان نماینده روح جدید همکاری بین دموکرات‌های مسیحی (CDU) تحت رهبری دانیل گونتر، نخست‌وزیر ایالت، و حزبی که به آن تعلق دارد، سبزها حامی محیط‌زیست، بازداشت می‌شود. .

توره گفته است که از پست سیاسی جدید خود برای مقابله با نژادپرستی عمیق، که به گفته او در جامعه آلمان شایع است و همچنین نابرابری اجتماعی فزاینده، استفاده خواهد کرد. او گفت: «به‌عنوان یک زن سیاه‌پوست در این جامعه، اساساً اینطور است که شما اغلب دست کم گرفته می‌شوید و به‌عنوان یک کلیشه رفتار می‌کنید – این مورد قبل از اینکه من این پست را بر عهده بگیرم، و همینطور اکنون که در آن هستم، وجود داشت.» در یکی از اولین مصاحبه هایش پس از وزیر شدن.

او همچنین گفته است که عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفته است تا متوجه شود که حضور او در صحنه سیاسی تا چه حد توسط سیاهپوستان آلمان که الگوهای بسیار کمی در آلمان دارند الهام‌بخش تلقی می‌شود. او با یادآوری رویداد اخیر مبارزات انتخاباتی، زمانی که یک دختر چهار ساله سیاه‌پوست برای او دست تکان داد، گفت: «مادرش به من گفت که چگونه از دیدن من، یک زن سیاه‌پوست در تلویزیون، شگفت‌زده شده است». من او را در آغوش گرفتم و تقریبا گریه کردم زیرا متوجه شدم که برای آن دختر چه معنایی دارد که در چشمان عمومی بودم.

توره گفت که او این را یک “امتیاز واقعی” می داند که به او داده شده است. کمتر از شش حوزه مسئولیت را پوشش می دهد: اجتماعی، جوانان، خانواده، سالمندان، ادغام و برابری. او گفت: “اینها موضوعاتی هستند که من 200٪ به آنها علاقه دارم.”

در حالی که او انتصاب خود را به منزله ارسال سیگنالی به کشور فراتر از شلزویگ-هولشتاین می‌داند، او افزود: «این به هیچ وجه نشان نمی‌دهد که تبعیض علیه افراد با پیشینه مهاجر پایان یافته است. دور از آن.”

توره گفت که برای او مهم است که تجربیات شخصی خود را در شغل جدیدش بیاورد. او سال‌هایی را که خانواده‌اش در ترس از بازگرداندن به مالی زندگی می‌کردند، فراموش نمی‌کرد – که چگونه مادرش که یک دانشگاه بود، تنها به عنوان نظافتچی کار می‌کرد، زیرا مدارک او به رسمیت شناخته نمی‌شد.

“گاهی اوقات خانواده من منتظر بودند، از یک دوره دو هفته ای به دیگری منتظر بمانند که آیا اقامت ما در آلمان تحمل می شود یا اینکه آیا ما باید اخراج شویم یا نه. در واقع، سال‌ها به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کردم جز اینکه “آیا اجازه خواهیم داشت در آلمان بمانیم؟” دوازده سال پس از ورود والدینش، تابعیت آلمان به آنها اعطا شد.