«تاپ گان: ماوریک» وارد پانتئون فن تخیلی محافظه‌کارانه می‌شود

خبرنامه امروز یک مهمان از میز فرهنگ نیویورک تایمز است. مارک تریسی، که به طور منظم تقاطع فرهنگ و سیاست را پوشش می دهد، در مورد آخرین فیلم پرفروش تام کروز – و محافظه کارانی که در حال ستایش آن هستند، می نویسد.

«Top Gun: Maverick»، دنباله‌ی پرفروش تام کروز، به عنوان یک بازگشت سینمایی مورد استقبال قرار گرفته است.

بسیاری از منتقدان داستان خلبانی را که به طور فزاینده ای منسوخ می شود، فراخوانده اند تا به جوانان امروزی یک یا دو چیز برای آخرین ماموریت آموزش دهد، به عنوان تمثیلی نه چندان ظریف برای خود فیلم تعبیر کرده اند. این فیلم از جلوه های کامپیوتری نسبتا کمی استفاده می کند، با بازی کروز 60 ساله و هنوز هم توانسته بیش از 1 میلیارد دلار در سطح جهانی به دست آورد.

اما در میان ستایش تماشاگران فیلم که از دعواهای واقعی سگ‌ها، فیلم‌برداری شده با هواپیماهای واقعی که بازیگران واقعی در آن سوار می‌شدند، لذت می‌بردند، جامعه دیگری این فیلم را به‌خاطر بازنمایی ارزش‌های آن و اثبات دیدگاه آن پذیرفته است: محافظه‌کاران.

یک نمونه گیری:

• ران دیسانتیس فرماندار فلوریدا: «هر فیلمی که به طور قاطع بیدار نباشد، در واقع می تواند برای مردم عادی جذاب باشد.» (دیسانتیس در آن زمان فیلم را ندیده بود؛ او گفت که بعداً آن را به همراه همسرش برای تولدش دید.)

• جسی واترز مجری برنامه فاکس نیوز: “ما مشتاق دیدن فیلمی بودیم که به طرز غیرقابل معذرت خواهی آمریکایی بود و بالاخره به آن رسیدیم.”

• تومی لارناز روزنامه محافظه‌کار ورزشی OutKick and Fox: “موفقیت انکارناپذیر Top Gun ثابت می‌کند که آمریکایی‌ها از WOKE خسته شده‌اند و فقط می‌خواهند فیلم‌های خوب را بدون پیام عدالت اجتماعی بزرگ تماشا کنند!”

حق در مقابل هالیوود

اینجا چه خبره؟

سنت دیرینه ای وجود دارد که در آن محافظه کاران یک اثر فرهنگی تولید شده توسط صنعت سرگرمی را که عموماً گرایش چپ تلقی می شود، به دست می آورند و برای خود ادعا می کنند.

داگ هی، مشاور جمهوری‌خواه، گفت: «این به سال‌ها قبل برمی‌گردد و شامل زمانی است که ما یک بازیگر هالیوود یا یک ستاره تلویزیونی واقعیت را برای ریاست جمهوری داشتیم. آنها احساس می کنند تحت محاصره فرهنگ هستند. این احساس فقط افزایش یافته است، و افزایش یافته است، زیرا امروزه محتوای بیشتری در پشت آن وجود دارد.»

در مقاله‌ای اخیر که درباره فیلم‌هایی از جمله «Top Gun: Maverick» بحث می‌کند، AO Scott، منتقد اصلی فیلم The Times، استدلال می‌کند که یکی از جنبه‌های قابل توجه جنبش محافظه‌کار، تضاد آن با صنعت سرگرمی است.

اسکات نوشت: «راست مدرن، خود را در برابر نخبگان فرهنگی تعریف می‌کند که ظاهراً در سواحل جمع می‌شوند و برای تحمیل ارزش‌های خود بر مردمی بی‌خبر توطئه می‌کنند. در این حساب، هالیوود با دانشگاه ها و رسانه های خبری هماهنگ عمل می کند.

و دشمنی فعالان محافظه‌کار با هالیوود و دیگر ذائقه‌سازان فرهنگی شاید هرگز به این اندازه آشکار نبوده است.

دیسانتیس، که توانایی او در هدایت جنبش ممکن است از هر سیاستمدار دیگری (از جمله، احتمالاً دونالد ترامپ) پیشی بگیرد، در بهار امسال با لغو امتیازات مالیاتی و خودگردانی ویژه ای که دیزنی برای پارک موضوعی عظیم خود در ایالت خود از آن بهره می برد، موجی ایجاد کرد. فرماندار و شرکت بر سر یک قانون ایالتی که به تازگی تصویب شده است که آموزش در مورد گرایش جنسی و هویت جنسیتی را در برخی از مقاطع تحصیلی ممنوع می کند، با هم درگیر شده بودند.

بنابراین زمانی که «تاپ گان: ماوریک» با میهن پرستی بی عارضه و با احساس خوب وارد این جنگ فرهنگی شد – از جمله، فیلمی است درباره اینکه خلبانان نیروی دریایی ایالات متحده چقدر می توانند عالی باشند، به ویژه هنگام مبارزه با دشمنان آمریکا – حس همسویی محافظه کاران. به طور طبیعی رسید

هی گفت: «وقتی چیزی بیرون می‌آید، و این نسخه دیگری از «راکی چهارم» است – فیلمی در سال 1985 که در آن بوکسور طبقه کارگر سیلوستر استالونه با یک جنگنده شوروی به نام ایوان دراگو وارد رینگ می‌شود – این به چیزی تبدیل می‌شود که برای بخش فعال پایگاه که به دنبال چیزی است که ارزش‌هایشان را نقد نمی‌کند، به آن دست خواهند یافت.»

این بدان معنا نیست که ماوریک، جلاد و دیگر خلبانان فیلم جدید «تاپ گان» با معادل امروزی اتحاد جماهیر شوروی، هر کشوری که باشد، روبرو می شوند. همانطور که در اولین “تاپ گان” که در سال 1986 منتشر شد، دشمن به صراحت شناسایی نشده است.

همچنین سیاستمداران محافظه‌کار و شخصیت‌های رسانه‌ای ادعا نمی‌کنند که فیلم موردی قانع‌کننده برای سیاست‌هایی مانند کاهش مالیات یا حقوق اسلحه است. بحث آنها کمتر به چیستی فیلم مربوط می شود تا اینکه چه چیزی نیست. کمتر به داستان یا شخصیت های خاص آن مربوط می شود تا با حال و هوای آن.

کریستین توتو، منتقد محافظه‌کار سینما و مالک وب‌سایت هالیوود در توتو، گفت: «غیرسیاسی بودن، سیاسی است.

او «تاپ گان: ماوریک» را با برخی از فیلم‌های دنیای سینمایی مارول و ریبوت «شکارچیان ارواح» با تغییر جنسیت مقایسه کرد. او گفت که تلاش‌های آن‌ها برای فراگیری – بازیگران مختلف، روابط همجنس‌گرایان – می‌تواند به‌خاطر مخاطبان محافظه‌کاری رخ دهد که آنتن‌های آن‌ها از قبل برای فیلم‌سازانی که می‌دانند سعی می‌کنند مخفیانه مقداری اسفناج را با شیرینی‌های سینمایی وارد کنند، آماده است. .

توتو گفت، حساسیت محافظه‌کارانه به چنین تصمیم‌گیری‌های فیلم‌سازی شعله‌ور می‌شود، «زمانی که مخاطب این احساس را پیدا می‌کند که به طرز ناخوشایندی در آنجا قرار می‌گیرد یا پیامی بر خلاف بافته شدن ارگانیک در داستان ارسال می‌شود.»

توتو گفت که به نظر می رسد خلبانانی که برای حمله متهورانه در “Top Gun: Maverick” آموزش می بینند از پس زمینه های مختلفی می آیند، به نظر می رسد پیام های لیبرال نیست بلکه جزئیات واقعی است.

«بازیگران نسبتاً متنوع هستند. زنان به عنوان خلبان هستند. اما آنها در مورد آن اظهار نظر نمی کنند. آنها فیلمنامه را بر اساس آن قرار نمی دهند. فرض بر این است که این افراد فقط افراد بسیار با استعدادی هستند که مایلند جان خود را برای این ماموریت به خطر بیندازند.

یک ضربه تمام آمریکایی

اطلاعات باکس آفیس با مورد محافظه کاران تناقض ندارد. به گفته پارامونت، حدود 55 درصد از فروش آخر هفته افتتاحیه، که نسبت غیرمعمول بالایی است، از خریداران بالای 35 سال بوده است.

طبق گفته باکس آفیس موجو – که معمولاً برای موفقیت‌های بزرگ باکس آفیس در این دوره وجود ندارد – “Top Gun: Maverick” در ایالات متحده و کانادا بیشتر از سایر نقاط جهان درآمد داشته است.

بن شاپیرو، یک کارشناس محافظه کار محبوب که از بنیانگذاران وب سایت The Daily Wire بود، در نقد تحسین آمیز خود پیش بینی کرده بود که این فیلم در داخل کشور بهتر از خارج از کشور خواهد بود. او گفت: «فیلم خود بسیار قرمز، سفید و آبی است. “این فقط به عنوان پس زمینه در نظر گرفته شده است. همان چیزی که قبلاً فیلم ها بود.»

استنلی روزن، استاد علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی که صنعت فیلم چین را مطالعه می‌کند، در مصاحبه‌ای گفت که «تاپ گان: ماوریک» ایده‌ای در حال ظهور را نشان می‌دهد که «هالیوود مانند گذشته به چین نیاز ندارد».

موفقیت فیلم می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که روزهای استودیوهای هالیوودی که خطوط داستانی خود را تغییر می‌دهند تا نسخه‌هایشان را برای سانسورچی‌ها و مخاطبان چینی دلپذیرتر کنند – روندی که در کتاب اخیر “Red Carpet” نوشته اریش شوارتزل مستند شده است – ممکن است به آرامی در راه باشد.

و روزن افزود، پیام سیاسی واقعی فیلم هر چه باشد، این استدلال که اصلاً پیامی دارد ممکن است کاربردهای خاص خود را داشته باشد.

او گفت: «جنجال بر سر بیداری یا اینکه آیا این نوستالژی دوران ریگان است، برای باکس آفیس بسیار خوب است.

میز دو نفره

دو تن از دستیاران وی تایید کرده اند که گاوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا، روز جمعه برای ناهار در واشنگتن با کامالا هریس، معاون رئیس جمهور می نشیند.

برای نیوسام، این سفر که به طور رسمی انجام شد تا بتواند جایزه ای را بپذیرد و درباره مسائل سیاسی با قانونگذاران و مقامات دولت بایدن بحث کند، به عنوان چیزی شبیه به یک تور پاکسازی دوچندان شده است.

روز پنجشنبه، نیوسام به صراحت گفت که از رئیس جمهور بایدن برای نامزدی حزب دموکرات در سال 2024 حمایت می کند، در حالی که گزارش های زیادی توسط همکاران من در تایمز و دیگران وجود داشت که نشان می داد رای دهندگان لیبرال علاقه خاصی به یک دوره دیگر برای فرماندهی 79 ساله ندارند. در راس

گزارش‌های خبری، از جمله در این خبرنامه متواضع، اشاره کرده‌اند که ظهور نیوسام به عنوان رهبر حزب دموکرات می‌تواند او را در رقابت با هریس، متحد دیرینه و رقیب احتمالی آینده درون ایالتی، در انتخابات مقدماتی ریاست‌جمهوری فرضی بدون بایدن قرار دهد.

این داستان ها توجه دفتر معاون رئیس جمهور را به خود جلب کرده است، در حالی که کارکنان فرمانداری را در خانه در کالیفرنیا سرگرم می کند. هر دو اردوگاه اصرار دارند که هیچ رقابتی بین دو رهبر وجود ندارد.

در گفتگو با خبرنگاران در روز پنجشنبه، نیوسام داوطلبانه گفت که هریس به عنوان معاون رئیس جمهور “شگفت انگیز” بوده است و گفت که آنها فقط می خواهند “همانطور که ما دائماً انجام می دهیم” مراجعه کنند. با این حال، او به «محدودیت‌های» نامشخصی اشاره کرد که هریس در مقام خود با آن مواجه بود و گفت: «زمان سختی برای همه ما در زندگی عمومی بود».

یکی از دستیاران نیوزوم در پاسخ به این سوال که منوی ناهار چیست، در متنی به شوخی گفت: «آرسنیک و کشتی بازو. معمول.”

با تشکر برای خواندن.

– بلیک

آیا چیزی وجود دارد که فکر می کنید ما گم کرده ایم؟ چیزی که می خواهید بیشتر ببینید؟ ما از اینکه ازت خبر داشته باشیم خوشحال میشویم. به ما ایمیل بزنید onpolitics@nytimes.com.