با تعهدات فراوان کاهش مالیات، محافظه‌کاران با واقعیت اقتصادی ارتباطی ندارند | لری الیوت

منبرای لحظه ای تصور کنید که حزب کارگر به جای حزب محافظه کار، نخست وزیر بعدی را انتخاب می کند. در نظر بگیرید که اگر امیدواران بگویند یافتن 30 میلیارد پوند اضافی برای مقابله با فقر یا 40 میلیارد پوند اضافی برای NHS مشکلی نخواهد داشت و با یکدیگر رقابت می کردند تا بلندپروازانه ترین تعهدات هزینه را به دست آورند، چه پاسخی خواهند داشت.

نیازی به یک نابغه نیست تا بفهمیم که واکنش محافظه‌کاران و روزنامه‌های حامی محافظه‌کار چه خواهد بود. حداقل، سؤالاتی در مورد چگونگی تأمین مالی طرح ها مطرح می شود. به احتمال زیاد هشدارهایی درباره کاهش پوند و سقوط قریب الوقوع اقتصادی وجود دارد. تیترها چیزی شبیه به این می‌خواند: «لونی برنامه‌های ورشکستگی بریتانیا را ترک کرد».

به اندازه کافی خنده دار، دیدگاه متفاوتی نسبت به کاهش عمیق و فوری مالیاتی که اکنون تقریباً همه کسانی که برای جایگزینی بوریس جانسون پیشنهاد داده اند، وجود دارد. برای کسانی که به نامزدها دست می زنند، اینها بی اختیاری مالی بی پروا نیست که شهر را دچار اضطراب کند. آنها نشان دهنده اقتصاد وودو نیستند، که در آن کاهش مالیات برای خود هزینه می کند. اگر فکر می کنید حزب محافظه کار در تابستان 2022 در مکانی مشابه با جایی که حزب کارگر در مبارزات انتخاباتی عمومی 2019 حضور داشتند، قرار دارند، نمی توانید بیش از این اشتباه کنید. تا آنجا که به جناح راست مربوط می شود، کاهش مالیات تنها راه رشد اقتصاد و بزرگ کردن دوباره بریتانیا است.

این در بسیاری از سطوح اشتباه است، اما اجازه دهید با این ایده شروع کنیم که چیزی بسیار خطرناک در مورد سطح مالیات در بریتانیا وجود دارد. مقایسه‌های بین‌المللی تولید شده توسط سازمان همکاری اقتصادی و توسعه نشان می‌دهد که درآمدهای مالیاتی سال گذشته به عنوان سهم درآمد ملی در میان اعضای کشورهای ثروتمند آن، 32.9 درصد بوده است. این رقم برای بریتانیا 32.8 درصد بود.

مطمئناً، دریافت مالیات بریتانیا در حال افزایش است و از زمان نخست وزیری کلمنت آتلی به بالاترین میزان خود می رسد، اما این امر برای پوشش دو تحول است: یک بیماری همه گیر و فشارهای صعودی بر مخارج ناشی از پیری جمعیت. بیبی بومورها اندکی رو به رشد هستند و این پیامدهایی برای هزینه کردن دارد.

یک نگاه اجمالی به جدول مالیات بین المللی OECD طیف گزینه ها را نشان می دهد. کشورهایی که دارای دولت رفاه سخاوتمندانه هستند، مالیات بالایی دارند. کشورهایی که دارای وضعیت رفاهی ابتدایی هستند، می توانند مالیات پایینی داشته باشند. هیچ کشوری سطح هزینه های عمومی سوئدی و سطح مالیات ایالات متحده را ندارد.

کسانی در سمت راست هستند که این را می‌دانند و به اندازه کافی صادق هستند که بگویند منطق مالیات‌های پایین‌تر یک کشور کوچک‌تر است و انتظار می‌رود مردم بیشتر به رفاه خودشان کمک کنند، چه از طریق پرداخت برای مراقبت‌های بهداشتی و چه از طریق بازنشستگی کمتر سخاوتمندانه دولتی.

کیمی بادنوچ، خارجی درجه یک، واقعاً تنها یکی از نامزدهای شغل جانسون است که آماده است تا استدلال کند که ممکن است نیاز به مبادله بین مالیات و مخارج باشد. حتی ریشی سوناک، که خود را به عنوان گزینه محتاطانه مالی معرفی کرده است، می‌گوید کاهش مالیات موضوعی است که چه زمانی نیست.

تا جایی که یک استراتژی اقتصادی وجود دارد، این است که کاهش مالیات ها برای خود هزینه خواهد کرد زیرا منجر به رشد سریع تر و درآمدهای بالاتر برای خزانه داری می شود. ظاهراً این همان چیزی است که برای مارگارت تاچر در دهه 1980 کارآمد بود، اما به سادگی نادرست است.

کاهش مالیات بر درآمد توسط دولت تاچر در سال 1979 با مالیات بر ارزش افزوده بالاتر جبران شد. مالیات ها زمانی افزایش یافت که اقتصاد در رکود عمیق در سال 1981 بود. تنها پس از چندین سال رشد و بهبود قابل توجه در مالیه عمومی بود که نرخ های مالیات بر درآمد کاهش یافت. تا سال 1988 بالاترین نرخ مالیات بر درآمد 60 درصد بود.

این ایده که کاهش مالیات شخصی یک گلوله جادویی است که موجو را به اقتصاد باز می گرداند و بحران هزینه های زندگی را حل می کند نیز یک تشخیص اشتباه جدی است. بریتانیا مشکلات اقتصادی جدی دارد، اما این مشکلات عمدتا بلندمدت و ساختاری هستند تا کوتاه مدت و از طریق تزریق قدرت مصرف کننده قابل رفع هستند.

دلیل اینکه تورم به سمت 10 درصد پیش می رود و کسری تجاری در حال افزایش است این است که عرضه با تقاضا مطابقت ندارد و تنها راه مقابله با آن، رسیدگی به کمبودهای مزمن بریتانیا در مهارت ها، سرمایه گذاری و زیرساخت ها است. تونی دانکر، مدیر کل CBI، وقتی می‌گوید کاهش مالیات‌های شخصی فقط تورم را بدتر می‌کند، کاملاً درست می‌گوید، و اگر قرار باشد چنین چیزی وجود داشته باشد، باید برای تقویت سرمایه‌گذاری و بخشی از یک برنامه رشد کلی طراحی شود. کاهش مالیات تقریباً به یقین منجر به تهاجمی تر شدن بانک انگلستان با افزایش نرخ بهره خواهد شد.

البته راه‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید بیشتر هزینه کنید در حالی که مالیات کمتری دریافت کنید. یکی از گزینه‌ها وام‌گیری بیشتر است – کاری که می‌توان با پایبندی به قوانین خود دولت انجام داد، اما در صورت ادامه مبارزه اقتصاد، فضای کمی باقی می‌گذارد.

گزینه دیگر چاپ پول بیشتر است. به گفته طرفداران نظریه پولی مدرن (MMT)، دولت هایی که ارز خود را صادر می کنند، نیازی به اتکا به مالیات یا استقراض برای پوشش مخارج خود ندارند، زیرا می توانند تمام نیاز خود را تا زمانی که تورم مشکل ساز شود، چاپ کنند.

منطقی است که فرض کنیم در شرایط کنونی، با تورم 9.1 درصدی، هیچ یک از نخست وزیران بدخواه قرار نیست به نفع MMT ظاهر شوند. با این حال، این بدان معناست که آنها باید توضیحی منسجم در مورد اینکه چرا کاهش مالیات مورد نیاز است و چگونه پرداخت می شود ارائه دهند. تا کنون تفکر جادویی فراوانی وجود داشته است و چیزهای دیگری وجود ندارد.