“پورن املاک”: آیا وسواس تلویزیون در خرید خانه به بحران مسکن در بریتانیا دامن می زند؟ | تلویزیون

آیا کلبه چوبی با مناظر پانوراما (کورنوال، 2014) را به خاطر دارید؟ در مورد “غرفه بارسلونا” به سبک گائودی (وست ساسکس، 2015) چطور؟ یا تبدیل تاریخی برج آب (لندن، 2012)؟

قسمت اول Grand Designs – یک برنامه تلویزیونی که در آن کوین مک کلود ما را به شگفتی های معماری می برد که اغلب چاله های پول گران قیمت نیز هستند – بیش از 20 سال پیش در سال 1999 پخش شد. سپس میانگین هزینه یک خانه حدود 91000 پوند بود. یک دهه بعد 279000 پوند بود.

10 سال دیگر تا سال 2022 به سرعت به جلو بروید. به گفته Shelter، یک بحران وحشتناک مسکن در سراسر بریتانیا وجود دارد که ده ها هزار نفر – بسیاری از آنها خانواده های دارای فرزند – در اسکان موقت زندگی می کنند و یک لیست انتظار راکد ایجاد کرده است. ، بیش از یک میلیون خانوار نیازمند مسکن اجتماعی هستند.

با وجود این، تلویزیون واقعیت ملکی، اگرچه اغلب کمتر از گراند دیزاینز بیهوده است، اما همچنان یکی از پایه های اصلی پخش ملی است. مکان، مکان، مکان وجود دارد (نمایش کانال 4 کرستی آلسوپ و فیل اسپنسر که اولین بار در سال 2000 پخش شد و در حال حاضر سریال 37 در حال پخش است). Homes Under the Hammer (از سال 2003 یکی از برنامه های اصلی تلویزیون یک روزه بی بی سی)؛ Changing Rooms (اخیراً توسط Channel 4 راه اندازی مجدد شده است، با طراحی داخلی Laurence Llewelyn-Bowen). و Extraordinary Extensions سال گذشته به میزبانی Tinie Tempah (همچنین کانال 4، و دارای زیرزمین 11 میلیون پوندی نایتزبریج). تعجب آور نیست که این نمایش ها با نگاهی به ارقام تماشایی چشمگیر، همچنان سفارش داده می شوند. اتاق تعویض جدید بود سومین برنامه سرگرمی/تفریحی کانال 4 با بالاترین امتیاز در روز هفته 8 بعدازظهر برای بزرگسالان 16 تا 34 سال در سال 2021، که بینندگان 16 تا 34 ساله 86 درصد بیشتر از نمایش هایی است که به طور معمول در آن قسمت پخش می شوند. و، به گفته YouGov، Grand Designs در حال حاضر به همان اندازه که در نسل X و بچه‌های پرطرفدار محبوب است، در میان بزرگسالان جوان‌تر نیز محبوب است. این نمایش‌ها نه تنها به خوبی تماشا می‌شوند، بلکه مورد پسند بینندگانی قرار می‌گیرند که به‌طور میانگین کمتر صاحب خانه هستند.

در اقتصاد پرنوسان امروزی، جایی که یک سوم جوانان از گهواره تا گور به صورت خصوصی اجاره می‌کنند، زیرا نمی‌توانند خانه بخرند، تلویزیون دارایی به حد نادری رسیده است. نتفلیکس اکنون با چگونه یک اتاق جنسی بسازیم وارد حلقه شده است، برنامه ای که تلاش می کند با بردن ما به داخل اسپاهای جذاب و سیاه چال های راک اند رول، بخش «نوسازی های وابسته به عشق شهوانی» را در بازار بگشاید. نام اصلی این ژانر تلویزیونی به عنوان یک کل “پورن خصوصی” است، و این، مطمئناً اوج آن است: تلاشی برای جلب نظر مخاطبان با صحبت کردن به معنای واقعی کلمه در مورد رابطه جنسی در حالی که آنها را وادار به تصور آنچه ممکن است در خانه های آنها اما امروزه بسیاری از مستاجران، به دور از شهوت غارهای جنسی، فقط یک اتاق نشیمن می‌خواهند – اگر واقعاً احساس تجمل می‌کنند، شاید فضایی در فضای باز داشته باشند.

اگر معادل انگلیسی رویای آمریکایی وجود داشته باشد، آن به سادگی این است: مالکیت خانه – به ویژه داشتن بیش از یک خانه، و در حالت ایده آل کسب درآمد از آنها. این موضوع در دیگر پیشنهاد تلویزیونی اخیر کانال 4، یعنی فیلم Flipping Fast جرج کلارک، که در آن به شرکت کنندگان داده می شود، مشهود است. یک بودجه 100000 پوندی و وظیفه خرید و بازسازی خانه‌ها تا جایی که می‌توانند قبل از اینکه آنها را برای کسب سود «ورق بزنند».

کلارک یک معمار و مبارز مسکن اجتماعی است که همچنین مجری برنامه فضاهای شگفت انگیز کانال 4 است، مجموعه ای درباره ساختمان های کوچک مانند ون های کمپر و کلبه های ساحلی. از او می‌پرسم چرا فکر می‌کند مردم تماشای این برنامه‌ها را دوست دارند، حتی در حالی که رویای مالکیت خانه برای بسیاری از افراد کمرنگ شده است؟

او می‌گوید: «در پایان، عبارت «خانه یک مرد یا زن انگلیسی یا خانه یک فرد، قلعه‌شان است» این را خلاصه می‌کند. ما فقط خانه‌ها را دوست داریم، واقعاً دوست داریم.»

تلویزیون واقعیت آینه ای برای جامعه است، و این قرائتی غیرقابل انکار از روان ملی بریتانیا است: ما ملتی پرده گردان هستیم که دوست داریم بدانیم دیگران چگونه تزئین کرده اند. اما کلارک خاطرنشان می کند که رابطه ما با دارایی یک جنبه منفی دارد. او می گوید: «یکی از چیزهای غم انگیز در مورد وسواس ما نسبت به خانه این است که ما فرهنگی داریم که در مورد مالکیت خانه وسواس دارد. و من فکر می کنم به همین دلیل است که این عبارت عبارت عالی نیست. خانه‌ها فضاهایی هستند که ما آن‌ها را دوست داریم و آن‌ها را می‌پسندیم، اما اکنون در مالکیت خانه در هم پیچیده شده‌اند.»

آیا تلویزیون واقعیت املاک – به ویژه تکرارهایی که بر ترغیب «کارآفرینان مسکن» به بازسازی خانه و کسب درآمد از آن تمرکز می‌کنند – نشانه یا علت بحران مسکن ملی است؟ Flipping Fast، که مانند فرزند عاشق The Apprentice و Grand Designs است، متهم به بازی‌سازی در بحران مسکن شده است، زیرا آن شرکت‌کنندگانی که سود زیادی را به دست می‌آورند، مبلغ 100000 پوند جایزه خود را حفظ می‌کنند. در یک قسمت، زنی به نام زویی سعی می کند خانه ای سه خوابه در بیرمنگام را با فاجعه ای فاجعه بار از طریق حراج بخرد. قیمت اولیه آن 27500 پوند است، اما او بیشتر از آن قیمت دارد و خانه ویران آن 81000 پوند است. این نمونه‌ای دقیق از وضعیت بازار مسکن بریتانیا است که در آن حتی فرسوده‌ترین خانه‌ها فرصتی برای سرمایه‌گذاری برای صاحبان سرمایه هستند.

کلارک که خود در خانه های اجتماعی بزرگ شده است، از این تنش ها و انتقاداتی که املاک نشان می دهد به وسواس ما برای دیدن خانه ها به عنوان دارایی و وسیله نقلیه برای سرمایه گذاری در مقابل خانه ها کمک می کند آگاه است. او از پلتفرم خود برای برجسته کردن نیاز به اصلاح سیاست مسکن استفاده کرده است – بر خلاف مثلاً آلسوپ، که به جوانان گفته است که اگر می‌خواهند خانه بخرند، باید به سادگی «جایی ارزان‌تر نقل مکان کنند»، علی‌رغم وجود هیچ شهر یا شهری در این کشور. بریتانیا که در آن مسکن در مقایسه با دستمزدهای محلی «ارزان» است. کلارک اخیراً به سازمان خیریه مسکن Shelter در کمپین خود پیوسته است و از دولت می‌خواهد خانه‌های بیشتری بسازد.

او با جدیت می گوید: من هر روز بحران مسکن را با خودم حمل می کنم. «شما می توانید استدلال کنید که تلویزیون به آن دامن زده است [an obsession with property]، اما شما همچنین می توانید استدلال کنید که تلویزیون چیزی را دنبال کرده است که به هر حال اتفاق می افتد.

او می افزاید: «تلویزیون بحران مسکن را ایجاد نکرده است. سیاست برنامه ریزی و سیاست دولت و نبود مسکن ارزان قیمت باعث بحران مسکن شده است.

سرزنش این امر به گردن کمیسران تلویزیون آسان است، اما حقیقت بسیار پیچیده تر است. مردم خانه‌ها را ورق نمی‌زنند زیرا برنامه‌های تلویزیونی درباره آن تماشا می‌کنند. آنها خانه‌ها را ورق می‌زنند، زیرا در حال حاضر در بریتانیا، اگر پول نقد داشته باشید، این یک کار فوق‌العاده پرسود است. محکوم کردن آنها به معنای از دست دادن تصویر بزرگتر است.

بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری بین‌المللی وجود دارند که املاک را در سراسر جهان خریداری می‌کنند و از آنها برای کسب سود استفاده می‌کنند. بانک ها برای کسب درآمد به وام های رهنی متکی هستند – به همین دلیل است که تورم قیمت مسکن توسط برخی از سیاستمداران به عنوان یک مشکل تلقی نمی شود. شما فقط در مورد این چیزها در برنامه تلویزیونی متوسط ​​خود چیزی نمی شنوید.

مانند خرید ویترین یا پیمایش در RightMove، تماشای تلویزیون واقعیت ملکی فرار و آرزو است. حتی فراتر از هجین‌های احساسی ژانر واقعیت، این برنامه‌ها، برای لحظه‌ای کوتاه، به مردم اجازه می‌دهند تا اندازه‌ای را امتحان کنند که ممکن است هرگز نتوانند از پس آن برآیند. و اگر قیمت مسکن به مسیر فعلی خود ادامه دهد، این نمایش ها ممکن است تنها چیزی باشد که رویای مالکیت خانه را برای برخی زنده نگه می دارد.