مردم ملل اول در مناطق دورافتاده خدمات مربوط به معلولیت را به دلیل عدم پشتیبانی از دست می دهند، تحقیق می شنود | بومیان استرالیا

کمیسیون سلطنتی معلولان شنیده است که مردم بومی در مناطق دورافتاده و منطقه ای به دلیل نبود حمایت و دانش، اغلب از خدمات مربوط به معلولیت محروم می شوند، در حالی که دیگران از ترس حذف فرزندانشان از درخواست کمک می ترسند. .

کمیسیون سلطنتی روز پنج‌شنبه شهادت کوبنده‌ای درباره عدم تعامل معنادار با ارائه‌دهندگان خدمات ناتوانی ملل اول و اقدامات «توکنیستی» شنید.

دامیان گریفیس، مدیر اجرایی اولین شبکه معلولیت مردمی، “یک دهه سرخوردگی” را با طرح ملی بیمه ناتوانی (NDIS) و آژانس ملی بیمه معلولیت (NDIA) تشریح کرد.

گریفیس به کمیسیون سلطنتی گفت: «اگر بخواهید جامعه‌ای را بر اساس نحوه برخورد آن با آسیب‌پذیرترین افراد قضاوت کنید، استدلال می‌کنیم که به‌عنوان یک ملت به‌شدت در حال شکست هستیم.

کمیسیون سلطنتی در حال بررسی مشکلاتی است که افراد معلول ملل اول که در مناطق دورافتاده و منطقه ای کشور زندگی می کنند برای دسترسی به مراقبت ها و خدمات اولیه دارند.

گریفیس خواستار همکاری NDIS و آژانس با خدمات افراد ناتوان و ناتوان شد.

گریفیس گفت: “ما آماده ایم تا زمانی که به روشی واقعی – با طراحی مشترک و اشتراک قدرت واقعی و یک رویکرد یادگیری دوطرفه واقعی” این رویکرد را در پیش بگیریم.

جون ریمر، معاون رئیس اجرایی اولین شبکه معلولین مردمی، گفت که افراد بومی با برنامه های فعال NDIS به همه خدمات و بودجه واجد شرایط خود دسترسی ندارند.

او گفت: “این بیشتر فقدان درک، آموزش و دانش در مورد آنچه در آن طرح است… هیچ یک از این موارد برای افراد یا خانواده هایی که از آن شخص حمایت می کنند توضیح داده نمی شود.”

ریمر گفت که افراد زیادی مجبور به ترک کشور سنتی خود برای دسترسی به حمایت و مراقبت مورد نیاز خود شده اند.

به کمیسیون سلطنتی گفته شد که بسیاری از خانواده‌های بومی می‌ترسند در صورت حذف فرزندانشان توسط مقامات، از درخواست کمک کنند.

گریفیس گفت: “ما به آژانس نیاز داریم تا بفهمد که گفتگو با آژانس در مورد فرزندشان بسیار پربار است – و بسیار خطرناک است.”

او گفت که مقامات مسائل اجتماعی مانند فقر و مسکن را در نظر نمی گیرند و آنها اغلب نمی دانند که چرا خانواده ها ممکن است تمایلی به مشارکت نداشته باشند.

گریفیس گفت: «این سیستم عدم توازن قدرت بین جوامع اولین ملل و سیستم را در نظر نمی گیرد.

گریفیس گفت: «گفت‌وگو و صحبت با اعضای خانواده در مورد فرزندشان و درخواست کمک از سیستم برای بسیاری از افراد ملل اول یک خطر است – این واقعیت است».