مری مک‌لئود بتون اولین سیاه‌پوست آمریکایی شد که در تالار مجسمه‌های کاپیتول تجلیل شد.

مری مک‌لئود بتون در روز چهارشنبه اولین سیاه‌پوست آمریکایی بود که با مجسمه‌ای در سالن ملی مجسمه، اتاق مرکزی کاپیتول ایالات متحده، به‌خاطر کارش در حمایت از آموزش و حقوق شهروندی تجلیل شد.

بتون، که مجسمه او جایگزین یکی از ژنرال های کنفدراسیون می شود، مشاور رئیس جمهور فرانکلین دی. روزولت و مدافع سیاه پوستان آمریکایی از مدرسه تا کاخ سفید شد. مدرسه ای که او با 1.50 دلار تأسیس کرد در نهایت به دانشگاه Bethune-Cookman تبدیل شد، یک دانشگاه تاریخی سیاه پوست در Daytona Beach، فلوریدا.

نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان، که میزبان مراسم تقدیم بود، بتون را “غرور فلوریدا و آمریکا” خواند و گفت که “شاعرانه” است که شبیه او جایگزین “یک ژنرال کمتر شناخته شده کنفدراسیون”، ادموند کربی اسمیت، شود. یکی از آخرین افرادی بود که پس از پایان جنگ داخلی در سال 1865 تسلیم شد.

مجسمه او در سال 2021 برداشته شد. خانم پلوسی آن را “تجارت یک خائن با یک قهرمان حقوق مدنی” خواند.

مجلس نمایندگان سال گذشته به حذف مجسمه‌های بزرگداشت رهبران کنفدراسیون و دیگر برتری‌طلبان سفیدپوست از نمایش در کاپیتول رأی داد. این لایحه و سایر موارد مشابه آن در بحبوحه بحث سال‌ها درباره جایگزینی مجسمه‌ها و همچنین نام‌های ساختمان‌ها، خیابان‌ها و دانشگاه‌هایی که شخصیت‌های نژادپرست را به یاد می‌آورند، ارائه شده است. منتقدان می گویند بهتر است از چهره هایی تجلیل شود که در مبارزه برای حقوق برابر مشارکت داشته اند.

لارنس ام. دریک دوم، رئیس موقت دانشگاه بتون کوکمن، گفت که نشانه های زیادی از میراث بتون در دانشگاهی که او به مدت 30 سال رهبری کرد، وجود دارد. او گفت که او تدریس تجربی را به عنوان یک مربی تمرین کرد، فلسفه ای که فعالیت ها را با مطالب درسی جفت می کند.

او گفت: «امروز قلب‌های ما از اینکه بنیانگذار و همنام ما در میان برجسته‌ترین آمریکایی‌ها جای شایسته‌اش را می‌گیرد شاد می‌شود.

این مجسمه که در سنگ مرمر سفید از همان معدن داوود میکل آنژ حک شده است، بتون را در مراسم فارغ التحصیلی و کلاهی با کتاب به تصویر می کشد. او یک رز سیاه در دست دارد که زمانی آن را نمادی از پذیرش فردیت دانش آموزان توصیف کرد. در دست دیگرش عصایی را که روزولت به او داده بود در دست دارد.

این کتیبه یکی از معروف ترین جملات او است: «روی روح انسان سرمایه گذاری کن. چه کسی می داند، ممکن است یک الماس درشت باشد.»

این هنرمند، نیلدا کوماس، در فورت لادردیل، فلوریدا مستقر است و اولین مجسمه‌ساز اسپانیایی است که قطعه‌ای برای تالار مجسمه ملی خلق کرده است. هر ایالت دو مجسمه از شهروندان برجسته را می‌فرستد تا در سالن مجسمه‌سازی، اتاقی پرآذین و به سبک آمفی‌تئاتر درست در خارج از طبقه مجلس، یا جایی دیگر در کاپیتول، به نمایش بگذارند.

استنی اچ. هویر، نماینده دموکرات مریلند و رهبر اکثریت، سال گذشته گفت: «ما نمی‌توانیم تاریخ را تغییر دهیم، اما مطمئناً می‌توانیم آنچه را که به آن احترام می‌گذاریم و آنچه را که احترام نمی‌گذاریم، روشن کنیم». نمادهای نفرت و تفرقه جایی در سالن های کنگره ندارند.»

نسخه سنا از لایحه حذف مجسمه‌های کنفدراسیون از نمایش عمومی در کاپیتول سال گذشته توسط سناتور کوری بوکر، دموکرات نیوجرسی ارائه شد، اما هنوز پیشرفت نکرده است.

مجسمه ها را می توان تنها با تایید یک قوه مقننه ایالتی و فرماندار جایگزین کرد. سناتور ریک اسکات، یک جمهوری خواه و فرماندار سابق فلوریدا، روند بزرگداشت بتون را آغاز کرد.

نماینده وال دمینگ، دموکرات فلوریدا، در این مراسم گفت که والدینش در مورد میراث خدمات عمومی بتون به او آموزش دادند. خانم دمینگ، که دکترای افتخاری از دانشگاه بتون کوکمن دریافت کرده بود، گفت که هنوز به او نگاه می کند.

خانم دمینگز گفت: «زحمت عشقی او در سال‌های زندگی‌اش در این زمین قابل کنترل نبود. مشارکت‌های او نسل‌هایی را که هنوز متولد نشده‌اند، تحت تأثیر قرار خواهد داد. او جسور، شجاع بود. و اگرچه سفر او پیروزی ها و مبارزات خود را داشت، دکتر مری بتون هرگز تزلزل نکرد.

بنا به گفته موزه ملی تاریخ زنان، بتون در سال 1875 در کارولینای جنوبی متولد شد، دختری از مردمی بود که قبلاً برده شده بودند و “یکی از مهم ترین مربیان سیاهپوست، رهبران مدنی و حقوق زنان و مقامات دولتی قرن بیستم شد”.

او و همسرش آلبرتوس بتون سرانجام با پسرشان به پالاتکا در شمال شرقی فلوریدا نقل مکان کردند. پس از پایان ازدواجش، بتون در سال 1904 یک مدرسه شبانه روزی با 1.50 دلار و ثبت نام تنها 5 دانش آموز افتتاح کرد. این مدرسه در سال 1931 به کالج Bethune-Cookman تبدیل شد و در سال 2007 به دانشگاه Bethune-Cookman تبدیل شد.

او سازمان هایی را تأسیس کرد که از گسترش ثبت نام رأی دهندگان و اعطای حق رأی به زنان حمایت می کردند و با NAACP و سازمان ملل متحد برای پایان دادن به تبعیض و لینچ همکاری کرد.

در سال 1936، روزولت بتون را به عنوان فرد اصلی برای جوانان سیاه پوست در اداره ملی جوانان، یک آژانس نیو دیل که بر اشتغال جوانان متمرکز بود، معرفی کرد و او را به بالاترین رتبه زن سیاه پوست در دولت تبدیل کرد. او همچنین رهبر «کابینه سیاه» غیررسمی او، به گفته موزه ملی تاریخ زنان، بود و با النور روزولت دوستی برقرار کرد.

فردریکا اس. ویلسون، نماینده دموکرات فلوریدا، در این مراسم گفت که بتون تلاش کرد تا آمریکایی ها را باور کنند که زندگی سیاه پوستان مهم است. خانم ویلسون گفت، به عنوان کودکی که زندگی خود را با کار در مزارع آغاز کرد، بتون متوجه شد که آموزش راه نجات است – برای خودش و کسانی که بعد از او آمدند.

بتون کوچکترین از 17 خواهر و برادر و اولین کسی بود که خواندن را آموخت.

خانم ویلسون گفت: “امروز ما در حال بازنویسی تاریخی هستیم که می خواهیم با نسل های آینده خود به اشتراک بگذاریم.” ما در حال جایگزینی بقایای نفرت و تفرقه با نماد امید و الهام هستیم.»

بتون در سال 1954، یک سال قبل از مرگش، مقاله ای با عنوان «آخرین وصیت نامه» درباره میراثی که می خواست برای نسل های آینده به جا بگذارد، نوشت. بسیاری از سخنرانان این مراسم به آن اشاره کردند.

او نوشت: «اگر میراثی برای ترک مردمم داشته باشم، این فلسفه زندگی و خدمت کردن من است. وقتی فردا رو به رو می‌شوم، راضی هستم، زیرا فکر می‌کنم زندگی‌ام را به خوبی سپری کرده‌ام. اکنون دعا می‌کنم که فلسفه‌ام برای کسانی که با من در مورد جهانی صلح، پیشرفت، برادری و عشق مشترک هستند مفید باشد.»