با خشکسالی دریاچه پاول، میلیون ها نفر با بحران برق مواجه می شوند | بحران آب و هوا در غرب آمریکا

باب مارتین، معاون مدیر نیرو در سد گلن کانیون، به نواری از بقایای سفید و گچی که در امتداد دیوارهای شیب دار دره بر فراز رودخانه کلرادو قرار دارد، اشاره می کند.

مارتین می‌گوید: «این جایی است که سطح آب قبلاً بود. زمانی که سد ساخته شد، حتی از پایین‌ترین سطح مقیاس که تصور می‌شد، پایین‌تر است.»

«حلقه وان حمام» به طول مایل‌ها، که طی سال‌ها توسط آب سفید شده است، نمادی آشکار از بحرانی است که در حوضه رودخانه کلرادو رخ می‌دهد، که خشک‌ترین دوره خود را برای بیش از 12 قرن تجربه می‌کند.

در مرکز این فاجعه زیست محیطی کم سوخت که جنوب غرب ایالات متحده را درگیر کرده است، دریاچه پاول است، یک مخزن مصنوعی در رودخانه کلرادو که از طغیان کانیون گلن در سال 1963 ایجاد شد.

در کنار دریاچه مید نوادا، پاول یکی از دو مخزن بزرگ این کشور است که 24 متر جریب آب را در خود جای داده و مرز آریزونا-یوتا را در بر می گیرد و با هم منبع آب حیاتی را برای 40 میلیون نفر در جنوب غربی فراهم می کند. . دریاچه پاول همچنین منبع اصلی انرژی آبی است: فشار زیاد رودخانه کلرادو که از طریق لوله‌های 15 فوتی سد گلن کانیون عبور می‌کند، که توربین‌ها را می‌چرخاند و سپس 8 ژنراتور را نیرو می‌دهد، انرژی ارزان و پاکی را برای 5.8 میلیون خانه تولید می‌کند. کسب و کار در هفت ایالت

اما کاهش سطح آب در دریاچه پاول، که اکنون 28 درصد از ظرفیت 24 متر هکتاری آن است، سد گلن کانیون را در معرض خطر قرار داده است. در ماه مارس، سطح آب برای اولین بار به زیر 3525 فوت رسید – که به عنوان یک بافر حیاتی برای حفاظت از انرژی آبی در نظر گرفته می شود. اگر دریاچه فقط 32 فوت کاهش یابد، سد دیگر قادر نخواهد بود برای میلیون‌ها نفری که به آن متکی هستند برق تولید کند.

چنین فاجعه ای ممکن است دور نباشد. اداره احیا، آژانس فدرال ایالات متحده که زیرساخت‌های رودخانه کلرادو را مدیریت می‌کند، پیش‌بینی می‌کند که حتی با کاهش قابل‌توجه پیشنهادی برای کمک‌های آبی، احتمال 23 درصد وجود دارد که تولید برق در سد در سال 2024 به دلیل سطح پایین آب متوقف شود و این در محدوده است. قلمرو این امکان وجود دارد که در جولای 2023 اتفاق بیفتد.

با ناپدید شدن دریاچه، مدیران آب در تلاش برای یافتن راه حلی از جمله دستور حفاظت بی سابقه هستند. اما برخی نگرانند که تلاش‌ها ممکن است به نتیجه نرسد زیرا ایالت‌ها بر سر هر آب در دسترس می‌جنگند – پیش‌گویی از جنگ برای منابعی که تنها قرار است با تشدید خشکسالی بیشتر مناطق خشک جنوب غربی را فرا گیرد.

لیزا میمن، سخنگوی اداره برق منطقه غربی (واپا)، یک شرکت فدرال که از طریق 57 سد، از جمله گلن کانیون، به 15 ایالت انرژی آبی عمده فروشی می دهد، می گوید: «این یک هشدار بزرگ است. کاهش سریع دریاچه پاول شگفت‌انگیز بوده است. شکی نیست که ما به سوی آینده ای خشک تر می رویم.»

پاشیدن برق

توانایی های قابل توجه دریاچه پاول در تولید انرژی در حال حاضر رو به کاهش است.

وقتی دریاچه پر می شود، سد آن می تواند سالانه 1320 مگاوات یا 5 میلیارد کیلووات ساعت برق تولید کند که تقریباً به اندازه یک نیروگاه بزرگ سوخت فسیلی است. اما با وجود سطح آب در حال حاضر 100 فوت زیر پایین ترین نشانگر ارتفاع، تولید برق آبی به 800 مگاوات کاهش یافته است.

کاهش نگران کننده مقامات را مجبور به اقدام فوق العاده کرده است. در 14 ژوئن، دفتر احیا اعلام کرد که برای حفاظت از سطوح حیاتی مخازن در سال 2023، بین 2 تا 4 متر جریب فوت آب باید صرفه جویی شود و یک جدول زمانی 60 روزه برای رهبران ایالتی و قبایلی تعیین کرد تا بر سر یک طرح به توافق برسند. برآوردهای مصرف آب که در ژوئن منتشر شد نشان می‌دهد که ایالت‌های حوضه بالایی مجموعاً 3.5 متر هکتار از آب رودخانه کلرادو در سال گذشته استفاده کردند، در حالی که ایالت‌های حوضه پایین‌تر حدود 10 متر جریب فوت استفاده کردند.

کمیسر کمیل توتون به کمیته انرژی و منابع طبیعی سنا گفت: «سیستم در نقطه اوج قرار دارد. اکنون واقعیت و امری عادی است که Reclamation باید سیستم‌های ما را مدیریت کند.»

به گفته جک اشمیت، رئیس Janet Quinney Lawson از مطالعات رودخانه کلرادو در دانشگاه ایالتی یوتا، این بزرگترین کاهش مصرف آب در تاریخ 100 ساله قرارداد رودخانه کلرادو خواهد بود، توافقی که در سال 1922 منعقد شد و آب رودخانه را تقسیم کرد. بین ایالت های حوزه بالایی (کلرادو، نیومکزیکو، یوتا و وایومینگ)، ایالت های حوزه پایین (آریزونا، کالیفرنیا و نوادا)، 30 کشور قبیله ای و مکزیک.

اشمیت می‌گوید: «بسیار بزرگ است. اشمیت می گوید: «ما باید همین الان مصرف را کاهش دهیم. “این تنها راه حل بزرگی است که در دسترس است.”

چندین تغییر بی سابقه در حال حاضر انجام شده است. در طول سال آینده، دریاچه پاول 500000 فوت جریب از آبی که معمولاً به دریاچه مید ارسال می شود را در خود نگه می دارد – که باعث فشرده شدن بیشتر در ایالت های حوضه پایین تر می شود – و برای اولین بار 500000 فوت جریب اضافی از مخزن فلیمینگ گرج در وایومینگ دریافت خواهد کرد. یکی از تعداد انگشت شماری از آب های بسیار کوچکتر که می توان روی آنها کشید.

اما جک استاس از مؤسسه گلن کانیون، یک موسسه غیرانتفاعی که از سال 1996 روی دره تحقیق می‌کند، می‌گوید واردات آب از مخازن دیگر یک “راه حل ساده با چسب زخم” است که مشکلات اساسی را حل نخواهد کرد. او می گوید: «اینها اقدامات کاملاً کوتاه مدت هستند. فلیمینگ گرج کسری از ظرفیت دریاچه پاول را دارد. شما به سرعت آن را تخلیه خواهید کرد.»

به گفته میمن، نابودی سد گلن کانیون، که به 50 قبیله بومی آمریکا خدمت می‌کند، بر جوامع روستایی و محروم تأثیر خواهد گذاشت. در حال حاضر، کمبود نیروگاه آبی به این معنی است که از ژانویه 2021، Wapa 78 میلیون دلار از صندوق بافر 146 میلیون دلاری خود را برای خرید برق جایگزین برای مشتریان خود در مواقع کمبود هزینه کرده است. اکنون مشتریان باید تا سقف 40 درصد افزایش قیمت را بپذیرند یا عدم قطعیت دریافت درصد ثابتی از کاهش تولید سد را بپذیرند. اداره آب و برق قبیله ای ناواهو که 40 درصد انرژی خود را از برق آبی تامین می کند، برآورد می کند که هزینه های عملیاتی آن در سال جاری 4.5 میلیون دلار افزایش خواهد یافت که به 43000 مشتری مسکونی و تجاری آن منتقل می شود. Srinivasa Venigalla، معاون مدیر کل سازمان می گوید: «جامعه ناواهو به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

سد گلن کانیون علاوه بر نیرویی که تولید می کند، خدمات مهمی را نیز به شبکه ارائه می دهد. انرژی آبی – بر خلاف خورشیدی، بادی و گازی – می‌تواند فوراً عرضه را افزایش دهد، که به ویژه در مواقعی که تقاضا زیاد است، مانند امواج گرما، زمانی که عدم تعادل ناگهانی بین عرضه و تقاضای برق می‌تواند منجر به قطع برق شود، بسیار مهم است. شرکت Power Consulting در سال 2018 پیدا شد.

مذاکرات متوقف شده است

مشکلات انرژی دریاچه پاول در حالی رخ می دهد که آب و هوای حوضه رودخانه کلرادو به سرعت در حال تغییر است. طبق یک مطالعه در سال 2017، جریان آب در رودخانه کلرادو که «خط حیات جنوب غربی» نامیده می‌شود، می‌تواند تا سال 2050 30 درصد و تا سال 2100 به دلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای 55 درصد کاهش یابد. در حال حاضر، 66 درصد از غرب ایالات متحده خشکسالی شدید یا شدید را تجربه می کند.

با این حال، تقسیم بندی سیاسی بر سر استفاده و مدیریت آب، پیشرفت را در مورد چگونگی واکنش کند کرده است. بسیاری به نقش صنعت چند میلیارد دلاری کشاورزی اشاره می کنند که 79 درصد مصرف آب در جنوب غرب را به خود اختصاص می دهد. برخی دیگر می گویند مصرف شهری باید در منطقه ای که عملاً یک منطقه بیابانی است تغییر کند، زیرا لاس وگاس به دنبال مقابله با چمن باغ است که به آبیاری منظم نیاز دارد و استفاده از آب بازیافتی را افزایش می دهد. در همین حال، برخی از رهبران بر حق ادامه استفاده پافشاری کرده اند.

اشمیت می گوید: «نه ایالت های بالا و نه ایالت های پایین نمی خواهند این کاهش ها را انجام دهند. «چند هفته برای این مذاکره پرمخاطره می گذرد؟ پس فشار آنها برای وادار کردن دولت ها و رهبران قبایل به توافق چقدر قوی خواهد بود؟»

تانیا تروخیلو، دستیار وزیر آب و علم در وزارت کشور، گفت که اگر ایالت ها نتوانند به موقع به توافق برسند، اقدام یکجانبه فدرال امکان پذیر است. تروخیو گفت: «ما مسئولیت داریم که هر سال برای عرضه و تقاضا تصمیم گیری کنیم و این تصمیمات را انجام خواهیم داد. ما وضعیت را بسیار جدی می‌گیریم.»

چاک کالوم، مدیر اجرایی کمیسیون رودخانه کلرادو بالا، یک آژانس بین ایالتی که مدیریت آب رودخانه کلرادو در حوضه فوقانی را بر عهده دارد، گفت که او نسبت به انجام معامله خوشبین است.

او می گوید: «مدیران آب عواقب کوتاهی در اقدام را درک می کنند. «تحویل آب به کانیون گلن نه تنها برای حوضه بالا، پیج و کشور ناواهو بلکه برای منطقه حیاتی است. سد گلن کانیون شبکه برق غربی را قابل اعتماد می کند.

در حال حاضر، آینده دریاچه پاول همچنان در نوسان است. خدمات پارک ملی قبلاً مجبور شده است 11 رمپ قایق را در منطقه تفریحی دریاچه پاول که سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده را جذب می‌کند، ببندد.

دنی وودز، مالک شرکت ماجراجویی دریاچه پاول، که از سال 2008 تورهای کایاک را در امتداد رودخانه کلرادو اجرا می‌کند، گفت که سال گذشته بازدید از آنتلوپ دره را متوقف کرد – دره شکاری که به خاطر صخره‌های قرمز چشمگیرش مشهور است – جایی که به طور فزاینده‌ای در حال تبدیل شدن است. به سختی فرود آمدن قایق ها

او می گوید: «آب فوق العاده کم است. مانند بسیاری در پیج، وودز خوشبین است که صنعت گردشگری می تواند سازگار باشد، اما اذعان دارد که این امر مستلزم تغییر دردناک به آینده ای جدید و مقتصدتر است.

ما در حال استفاده بیش از حد از منابع بوده ایم. اگر در صحرا هستید، نباید غذاهای دریایی بخورید، چیزهایی را در سراسر جهان حمل کنید یا مدفوع را در آب تمیز بشویید. این یک زنگ بیداری است.»