دیلی میل برای جلوگیری از “خائن” سوناک در حالی که رقبای محافظه کار برای حمایت مطبوعات رقابت می کنند | رهبری محافظه کار

ریشی سوناک در می یابد که جهنم مانند دیلی میل خشم ندارد، زیرا روزنامه دست راستی خود را وقف نابود کردن تلاش صدراعظم سابق برای رهبری حزب محافظه کار می کند.

در هفته ای که از برکناری بوریس جانسون می گذرد، روزنامه به شدت به نخست وزیر مستعفی وفادار مانده است – و سرسختانه با کسانی مانند سوناک که به اخراج او از سمت خود کمک کردند، مخالفت کرد.

صفحه اول روز جمعه این سوال را مطرح کرد که “آنها چه کار کرده اند؟” و حزبی را که “در چنگال هیستری جمعی” به خاطر وادار کردن انتخابات رهبری مقصر دانست. روز بعد، به 1.4 میلیون نفری که نسخه چاپی Mail’s Saturday را خریداری کردند، مطلع شدند که نمایندگان مجلسی که جانسون را برکنار کرده بودند – مانند سوناک – “خائنان محافظه کار” بودند که در را به روی کایر استارمر برای ورود به داونینگ استریت به عنوان رهبر “ائتلاف” باز کردند. از هرج و مرج».

خط تحریریه دیلی میل با پیام ارسال شده از سوی متحدان جانسون، که سوناک را به سرنگونی نخست‌وزیر مقصر می‌دانند و خود را متعهد به تحت فشار قرار دادن نامزد «هر کسی جز ریشی» می‌دانند، مطابقت دارد.

حتی در عصری که توییتر بیشتر بحث‌های روزمره در وست مینستر را هدایت می‌کند، نسخه‌های چاپی تعداد انگشت شماری از روزنامه‌ها – و صاحبان آنها – هنوز قدرت قابل توجهی بر سیاست داخلی محافظه‌کاران دارند.

افرادی که در دولت جانسون کار کرده‌اند، در جلسات صبحگاهی داونینگ استریت، تثبیت نسخه‌های چاپی دیلی تلگراف و دیلی میل را توصیف می‌کنند و نخست‌وزیر اغلب نگرانی‌هایی را درباره داستان‌های خاص مطرح می‌کند.

در نتیجه، نامزدهای رهبری محافظه‌کاران ارزش زیادی برای کسب حمایت رسمی از این عناوین قائل بودند. تا حدی این به دلیل این امید است که خوانندگان تلگراف، تایمز، میل، سان و اکسپرس ممکن است در جمع 100000 عضو محافظه کار باشند که نخست وزیر بعدی را انتخاب خواهند کرد.

اما تأیید روزنامه‌ها نیز تا حدی یک پیش‌گویی خود تحقق‌بخش است – یک پیروزی نمادین که به عنوان حرکتی به مبارزات رهبری و آسان‌تر کردن نمایندگان مجلس و اعضای حزب با نامزدی در مسیر پیروزی تلقی می‌شود.

انتظار کارکنان میل این است که رسماً از لیز تراس برای رهبری حمایت کند و به خبرنگاران در این رسانه گفته شود که از انتقاد بیش از حد از وزیر خارجه خودداری کنند. این با داستان صفحه اول روز سه‌شنبه مطابقت دارد، که عنوان آن «خرپا: پشتم کن یا ریشی می‌شود».

این شامل یک جلسه توجیهی ناشناس از سوی یکی از حامیان وزیر خارجه بود که از نمایندگان می خواست مطمئن شوند که تراس به دو مرحله پایانی راه پیدا می کند – به نظر می رسید مقاله ای بیشتر متوجه رأی گیری نمایندگان محافظه کار در رقابت رهبری روز چهارشنبه بود تا خوانندگان روزنامه.

حمایت قوی از جانسون می‌تواند برای برخی از خوانندگان دیلی میل آزاردهنده باشد، زیرا تا پاییز گذشته، تحت سردبیری جوردی گریگ، روزنامه اغلب از جانسون انتقاد می‌کرد.

اما از زمانی که گریگ برکنار شد و تد وریتی جایگزین او شد، این روزنامه به یکی از قوی ترین حامیان جانسون تبدیل شد. پل داکر، سردبیر سابق، در میان گمانه‌زنی‌ها مبنی بر اینکه جانسون به او وعده کرسی در مجلس اعیان را داده است، پس از اینکه نتوانست شغل مدیریت تنظیم‌کننده رسانه آفکام را به عهده بگیرد، همچنان درگیر این عنوان است.

عناوین مختلف اهداف متفاوتی را دنبال می کنند. تعدادی از کاندیداها انتخاب کرده اند که به طور رسمی کمپین های خود را در تلگراف اعلام کنند، که هنوز به عنوان خروجی داخلی حزب محافظه کار شناخته می شود و برای کاهش مالیات شرکت ها و مخالفت با معرفی اخیر مالیات بهداشتی و مراقبت اجتماعی توسط Sunak مبارزه کرده است. در تلاش برای جلوگیری از این انتقاد، صدراعظم سابق اخیرا اولین مصاحبه کمپین انتخاباتی خود را با این روزنامه انجام داد و در آن متعهد شد که اقتصاد را مانند مارگارت تاچر اداره کند.

اکسپرس، که علیرغم سرمقاله‌ای که طرفدار توری‌ها است توسط یکی از حامیان مادام العمر حزب کارگر، گری جونز، ویرایش می‌شود، همچنین از صفحه اول آن برای تأکید بر اینکه متحدان جانسون در تلاش برای متوقف کردن سوناک تروس را تبلیغ می‌کنند، استفاده کرده است.

در مورد سان و تایمز، رسانه‌های متعلق به روپرت مرداک به حمایت از برندگان معروف هستند و ممکن است فعلاً تا زمانی که نامزد مورد علاقه‌ای ظاهر شود، آتش نشان دهند. اما با توجه به اینکه رقابت به سرعت در حال باریک شدن است، ممکن است مجبور شوند به زودی بپرند.